الأعلى ١٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=همانا رستگار شد آنکه پاکی جست‌
|-|معزی=همانا رستگار شد آنکه پاکی جست‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الأعلى | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = الأعلى ١٣ | بعدی = الأعلى ١٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الأعلى | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = الأعلى ١٣ | بعدی = الأعلى ١٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«قَدْ أَفْلَحَ»: قطعاً نجات یافته است و رستگار گردیده است. «تَزَکّی»: خود را پاکیزه داشت. زکات داد (نگا: قاسمی).
«قَدْ أَفْلَحَ»: قطعاً نجات یافته است و رستگار گردیده است. «تَزَکّی»: خود را پاکیزه داشت. زکات داد (نگا: قاسمی).

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۵


ترجمه

به یقین کسی که پاکی جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد.

|حقا كه هر كه پاكى جست، رستگار شد
رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد؛
حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد.
بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد.
هر آينه پاكان رستگار شدند؛
به راستی هر کس پاکدلی پیشه کرد، رستگار شد
براستى رستگار شد هر كه پاكى ورزيد- از كفر و شرك و گناهان-
قطعاً رستگار می‌گردد کسی که خویشتن را (از کثافت کفر و معاصی) پاکیزه دارد.
به‌راستی رستگار کرد آن کس که خود را بسی پاک گرداند.
همانا رستگار شد آنکه پاکی جست‌


الأعلى ١٣ آیه ١٤ الأعلى ١٥
سوره : سوره الأعلى
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«قَدْ أَفْلَحَ»: قطعاً نجات یافته است و رستگار گردیده است. «تَزَکّی»: خود را پاکیزه داشت. زکات داد (نگا: قاسمی).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - انسان هاى پاک، درست کار و تلاش کننده در مسیر رشد و کمال، اهل نجات اند و به هدف اصلى دست یافته، همواره در خوبى خواهند ماند. (قد أفلح من تزکّى) «فلاح»; یعنى، ظفر یافتن و دستیابى به مقصود (مفردات راغب) و نیز به معناى «فوز»، «نجات» و «باقى ماندن در خیرات» است (قاموس). فعل «تزکّى» از باب تفعل است و بر تکلّف (تلاش براى تزکیه) دلالت دارد. این فعل از مشتقات «زکاء» یا «زکاة» است. «زکاة»; یعنى، درستى و درستکارى (مصباح) و به دست آوردن چیزى که مایه پاکى شود (مفردات) و «زکاة»; یعنى، پاکى، رشد و نموّ، برکت و ممدوح بودن. (نهایه ابن اثیر)

۲ - مردمان تذکّرپذیر و اهل خشیت، انسان هایى پاک، و رستگارند. (سیذّکّر من یخشى ... قد أفلح من تزکّى) مصداق مورد نظر از «من تزکى» - به قرینه آیات پیشین - همان مصادیق «من یخشى» است.

۳ - کسانى که انفاق کرده و زکات مال خود را ادا کنند، انسان هایى صالح و نجات یافته اند. (قد أفلح من تزکّى) برخى از لغت دانان، فعل «تزکّى» را به معناى «تصدق» مى دانند. (لسان العرب)

۴ - خودسازى و پاک سازى خویش از وابستگى به دنیا، مایه نجات و صلاح است. (قد أفلح من تزکّى) تزکیه در آیه - به قرینه «بل تؤثرون الحیاة الدنیا» در آیه بعد - شامل پاکى از علاقه به دنیا نیز مى باشد.

روایات و احادیث

۵ - «و سئل الصادق(ع) عن قول اللّه عزّوجلّ «قد أفلح من تزکّى» قال من أخرج الفطرة;[۱] از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند عزّوجلّ «قد أفلح من تزکّى» سؤال شد، فرمود: [مقصود] کسى است که زکات فطره خود را بپردازد».

موضوعات مرتبط

  • انفاقگران: نجات انفاقگران ۳
  • پاکان: جاودانگى پاکان ۱; سعادت پاکان ۱; فضایل پاکان ۱; نجات پاکان ۱
  • تزکیه: آثار تزکیه ۴
  • خداترسان: پاکى خداترسان ۲; رستگارى خداترسان ۲
  • زکات: آثار پرداخت زکات فطره ۵
  • زکات دهندگان: نجات زکات دهندگان ۳
  • سعادتمندان :۲
  • صالحان :۳
  • عبرت: پاکى عبرت پذیران ۲; رستگارى عبرت پذیران ۲
  • نجات: عوامل نجات ۴
  • نجات یافتگان :۳

منابع

  1. من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۳، ح ۲۲; نورالثقلین، ج ۵، ص ۵۵۶، ح ۱۹.