أَفْلَح
از الکتاب
«افلح» از مادّه «فلح» و «فلاح» در اصل به معناى شکافتن و بریدن است; سپس، به هر نوع پیروزى و رسیدن به مقصد و خوشبختى اطلاق شده است.
ریشه کلمه
- فلح (۴۰ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فرس) و فلاح به معنى رستگارى و نجات است همچنين است افلاح [اعلى:14-15]. رستگار شد آنكه پاك شد و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز خواند. آن در قرآن همه جا از باب افعال به كار رفته و شامل رستگارى دنيا و آخرت است .و سبب آن پيروى از خواستههاى عقل و دستورات دين مىباشد.
کلمات نزدیک مکانی
وَ قَد مَن لا الْيَوْم الْمُؤْمِنُون تَقْوَاهَا يَحْيَى الّذِين هُم تَزَکّى زَکّاهَا ثُم ذَکَر فُجُورَهَا فِي صَفّا اسْتَعْلَى قَالُوا ائْتُوا خَاب اسْم فِيهَا سَوّاهَا يَا صَلاَتِهِم فَأَلْهَمَهَا رَبّه مَا يَمُوت خَاشِعُون مُوسَى إِمّا دَسّاهَا کَيْدَکُم فَصَلّى فَأَجْمِعُوا الْمُثْلَى أَن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
