روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۹۰

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن ابن محبوب عن الحسن بن السري عن ابي مريم عن ابي جعفر ع قال سمعت جابر بن عبد الله يقول :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ مَرَّ بِنَا ذَاتَ يَوْمٍ وَ نَحْنُ فِي نَادِينَا وَ هُوَ عَلَى نَاقَتِهِ وَ ذَلِكَ حِينَ رَجَعَ مِنْ‏ حَجَّةِ اَلْوَدَاعِ‏ فَوَقَفَ عَلَيْنَا فَسَلَّمَ فَرَدَدْنَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمَ ثُمَّ قَالَ مَا لِي أَرَى حُبَّ اَلدُّنْيَا قَدْ غَلَبَ عَلَى كَثِيرٍ مِنَ اَلنَّاسِ حَتَّى كَأَنَّ اَلْمَوْتَ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا عَلَى غَيْرِهِمْ كُتِبَ وَ كَأَنَّ اَلْحَقَّ فِي هَذِهِ‏ اَلدُّنْيَا عَلَى غَيْرِهِمْ وَجَبَ وَ حَتَّى كَأَنْ لَمْ يَسْمَعُوا وَ يَرَوْا مِنْ خَبَرِ اَلْأَمْوَاتِ قَبْلَهُمْ سَبِيلُهُمْ سَبِيلُ قَوْمٍ سَفْرٍ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْهِمْ رَاجِعُونَ بُيُوتُهُمْ أَجْدَاثُهُمْ‏ وَ يَأْكُلُونَ تُرَاثَهُمْ‏ فَيَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ‏ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ أَ مَا يَتَّعِظُ آخِرُهُمْ بِأَوَّلِهِمْ لَقَدْ جَهِلُوا وَ نَسُوا كُلَّ وَاعِظٍ فِي‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ وَ آمَنُوا شَرَّ كُلِّ عَاقِبَةِ سُوءٍ وَ لَمْ يَخَافُوا نُزُولَ فَادِحَةٍ وَ بَوَائِقَ حَادِثَةٍ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ خَوْفُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ خَوْفِ اَلنَّاسِ طُوبَى لِمَنْ مَنَعَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنْ إِخْوَانِهِ طُوبَى لِمَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ زَهِدَ فِيمَا أَحَلَّ اَللَّهُ لَهُ مِنْ غَيْرِ رَغْبَةٍ عَنْ سِيرَتِي‏ وَ رَفَضَ زَهْرَةَ اَلدُّنْيَا مِنْ غَيْرِ تَحَوُّلٍ عَنْ سُنَّتِي وَ اِتَّبَعَ اَلْأَخْيَارَ مِنْ عِتْرَتِي‏ مِنْ بَعْدِي وَ جَانَبَ أَهْلَ اَلْخُيَلاَءِ وَ اَلتَّفَاخُرِ وَ اَلرَّغْبَةِ فِي اَلدُّنْيَا اَلْمُبْتَدِعِينَ خِلاَفَ سُنَّتِي اَلْعَامِلِينَ بِغَيْرِ سِيرَتِي طُوبَى لِمَنِ اِكْتَسَبَ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَالاً مِنْ غَيْرِ مَعْصِيَةٍ فَأَنْفَقَهُ فِي غَيْرِ مَعْصِيَةٍ وَ عَادَ بِهِ عَلَى أَهْلِ اَلْمَسْكَنَةِ طُوبَى لِمَنْ حَسُنَ مَعَ اَلنَّاسِ خُلُقُهُ وَ بَذَلَ لَهُمْ مَعُونَتَهُ‏ وَ عَدَلَ عَنْهُمْ شَرَّهُ طُوبَى لِمَنْ أَنْفَقَ اَلْقَصْدَ وَ بَذَلَ اَلْفَضْلَ وَ أَمْسَكَ قَوْلَهُ عَنِ اَلْفُضُولِ وَ قَبِيحِ اَلْفِعْلِ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۴۷

ابو مريم از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: از جابر بن عبد اللَّه شنيدم كه ميگفت: روزى رسول خدا (ص) هم چنان كه سوار شتر بود از كنار انجمن ما گذر كرد و اين جريان وقتى بود كه از سفر حجة الوداع باز ميگشت پس در نزد ما كه رسيد توقف كرده بر ما سلام كرد آنگاه فرمود: چه شده كه مى‏بينم دوستى دنيا بر بيشتر مردم چيره شده بحدى كه گويا مرگ در اين دنيا بنام ديگران ثبت شده؟ و گويا حق و حقيقت در اين جهان بر جز اينها واجب گشته، و تا اينكه گويا سرگذشت مردگان پيش از خود را نشنيده و نديده‏اند، (با اينكه) راه ايشان همان راه مردم مسافر است و بزودى‏ بسوى آنان (يعنى مردگان) بازگردند، خانه‏هاى آن مردگان گورشان باشد و اينان ميراث آنان را خورند، اينها پندارند پس از آن مردگان هميشه خواهند ماند! هيهات هيهات! [آيا] دنبالان از جلو رفتگان پند نگيرند؟ براستى كه از ياد برده و فراموش كردند هر پند دهنده‏اى را در كتاب خدا و از شر هر سرانجام بدى ايمن و آسوده خاطر گشته و از نزول بلاهاى سخت و پيش آمدهاى ناگوار ترس ندارند. خوشا بحال كسى كه ترس از خداى عز و جل او را از ترس از مردم مشغول كرده. خوشا بحال كسى كه عيب خودش او را از (تفحص و دقت در) عيوب برادران با ايمانش باز دارد. خوشا بحال كسى كه براى خداى عز ذكره تواضع و فروتنى كند، و در آنچه خداوند بر او حلال كرده بدون آنكه از روش من منحرف شود زهد ورزد، و از تازگى و رونق دنيا بى‏آنكه تغييرى از سنت من پيدا كند دورى گزيند، و از نيكان عترت من پس از من پيروى كند و از كبرورزان و فخركنندگان و دنيا طلبان كناره گيرد، آنان كه بر خلاف سنت و روش من بدعت گذارند، و براهى غير از راه و روش من بروند. خوشا بحال آن مؤمنى كه مالى از غير راه معصيت و نافرمانى بدست آرد و در غير راه معصيت نيز خرج كند، و بوسيله آن بدرويشان و مستمندان احسان كند. خوشا بحال كسى كه اخلاقش را با مردم خوب كند و از كمك كردن بآنان دريغ نكند و شر خود را از آنان بگرداند. خوشا بحال كسى كه در خرج ميانه‏روى كند و زياده (از خرج) را (بمستحقان) ببخشد و از سخنان‏ بيهوده و زيادى و كار زشت خوددارى كند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۱۵

امام باقر عليه السّلام فرمود: از جابر بن عبد اللَّه شنيدم كه مى‏گفت: روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بر ما گذر كرد و ما در انجمنى بوديم. حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بر ناقه‏اش سوار بود. اين رويداد پس از زمانى بود كه حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از حجّة الوداع بازمى‏گشت. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ايستاد و سلام كرد و ما هم پاسخ سلام او را داديم. سپس فرمود: چگونه است كه من مى‏بينم دوستى دنيا بر بسيارى از مردم چيره شده تا جايى كه گويى مرگ در اين دنيا براى ديگران ثبت شده و اين گروه، جاويدانند، و پندارى در اين جهان، حق بر ديگران بايسته شده، و تا جايى كه گويى از خبرهاى مرده‏هاى پيش از خود نه چيزى شنيده‏اند و نه ديده‏اند. راه آنان، همان راه مردم مسافر و در حال كوچ است كه مرگ بزودى به سراغ آنها آيد و خانه آنها گورشان گردد و ديگران ارثشان را بخورند. آنها چنين مى‏پندارند كه پس از مرگ ايشان جاودان خواهند ماند. هيهات هيهات، آيا پسينيان آنها از پيشينيانشان پند نمى‏پذيرند؟! آنها هر پند آموزى را كه در كتاب خدا بود نياموختند و در طاق نسيان نهادند، و از هر سرانجام بدى آسوده به سر بردند و از رويدادهاى سخت و حوادث مهلك نهراسيدند. خوشا به حال كسى كه ترس از خدا او را از ترس مردم بازداشت، و خوشا به حال كسى كه پرداختن به عيوب خود، او را از پرداختن به عيوب‏برادران مؤمنش جلو گرفت. خوشا به حال كسى كه براى خدا فروتنى كرد و در آنچه خدا به او حلال كرده است زهد پيشه كرد بى‏آنكه از شيوه من روى برتابد و رونق دنيا را به سويى فكند بى‏آنكه از سنّت و كردار من، ره به كژى گزيند؛ و از اخيار خاندان من كه پس از من خواهند بود پيروى كند و از اهل كبر و فخر و دنياطلبى دورى گزيند؛ كسانى كه بر خلاف سنّت من بدعت مى‏نهند و به راهى جز شيوه و كردار من مى‏روند. خوشا به حال مؤمنى كه مالى را جز از راه معصيت و خلاف به دست آورد و آن را در غير گناه خرج كرد و به تهيدستان و كم توشگان داد. خوشا به حال كسى كه با مردم خوشرفتارى كرد و كمك خود را به آنها دريغ نورزيد و شرّ خود را از آنها بگرداند. خوشا به حال كسى كه در مخارج خود، ميانه‏روى در پيش گرفت و افزوده درآمدش را به نيازمند بخشيد و از سخن زيادى خويشتن‏دارى كرد و از كردار زشت باز ايستاد.