خَوْف
ریشه کلمه
- خوف (۱۲۴ بار)
قاموس قرآن
ترس. راغب مىگويد: خوف توّقع مكروهى است از روى علامت مظنون يا معلوم چنان كه رجاء و طمع توقّع محبوبى است از روى آن دو. [بقره:38]. تخويف به معنى ترساندن است [زمر:16]، [آل عمران:175]، خفية: حالتى است كه از خوف به انسان عارض مىشود و در جاى خوف به كار مىرود (راغب) [طه:67] موسى در نفس خويش احساس خوف كرد. تخوّف به معنى ظهور خوف است (راغب) [نحل:46-47] اخذ به تخوّف آن است كه كسى را با ظهور خوف بگيرند خداوند يك دفعه غفلتاً انسان را گرفتار مىكند مثل زلزله و سكته و دفعه ديگر با ظهور خوف مثل سرطان مثلاً «نعوذ باللّه منه» كه شخص مىداند اين مرض او را از بين خواهد بود با علم به مردن و ترس از آن به تدريج از بين مىرود و يا مثل كسى كه مىداند او را اعدام خواهند كرد چنين شخصى با ظهور خوف گرفتار مىشود معنى آيه چنين مىشود: يا آنها را در حال تلاش گرفتار كند، آنها عاجز كننده خدا نيستند و يا آنها در حال خوف و در حالى كه مىترسند و مىلرزند گرفتار نمايد... ناگفته نماند: خوف يكى از صفات نيك است و انسان را از بد بختىهاى دنيا و آخرت نجات مىدهد مثل خوف از خدا، خوف از عذاب آخرت، خوف از ذلّت دنيا و آخرت و غيره، در قرآن كريم در اين گونه موارد به كار رفته است و از صفات و شعار بندگان خداست به خلاف جبن كه ضعف نفس ناشى است و از علامات نقص است. [نازعات:40-41].
