ریشه سقى: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى و اسقاء هر دو آمده است مثل «وَ اَسْقَيْنا كُمْ ماءً فُراتاً» راغب در فرق آن دو گويد: سقى آن است كه مشروب را به شخص بدهى و اسقاء آن است كه در اختيار وى بگذارى تا هر طور خواست ميل كند. السقاء از سقى ابلغ است زيرا مشروب را در اختيار طرف مىدهى خواه خودش بنوشد يا ديگرى به او بنوشاند. در اقرب سقى و اسقاء را به يك معنى گرفته و هر دو شامل است به اينكه با دست آب را به دهان طرف برسانى و يا در اختيار او قرار بدهى. آنگاه از حماسى نقل مىكند: بعضى ميان سزقَيْتُ و اَسْقَيْتُهُ فرق گذاشته و گفته است: اَسَقَيْتُهُ يعنى در اختيار او آشاميدنى گذاشتم هر طور بخواهد بكند. وَسَقْيُتُهُ يعنى آب را به دهان او رساندم. مجمع هر دو را به يك معنى گرفته و فرق فوق را از ديگران نقل مىكند. تدبّر در آيات قرآن نشان مىدهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره نوشاندن است و مثل [بقره:71]. بقره، آب را بكشت مىنوشاند و در آيه [شعراء:79]. نيز نوشاندن مراد است. خلاصه آنكه فرق راغب و حماسى به جا و حق است. استسقا: طلب سقى و اسقاء. [بقره:60] سقاية: ظرفيكه با آن آب مىدهند (مشربه) [يوسف:70]. گويا آن ظرف هم مشربه بود كه سقايه گقته و هم پيمانه بود كه در آيات ديگر آن را صواع گفته است راغب گويد آن دو تعبير براى فهماندن دو امر است. سقايه مصدر نيز آمده است مثل [توبه:19]. آيا آب دادن حاجيان و تعمير مسجد الحرام را مانند آن كس مىدانيد كه به خدا ايمان آورده راجع به شأن نزول آيه رجوع شود به تفاسير. | آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى و اسقاء هر دو آمده است مثل «وَ اَسْقَيْنا كُمْ ماءً فُراتاً» راغب در فرق آن دو گويد: سقى آن است كه مشروب را به شخص بدهى و اسقاء آن است كه در اختيار وى بگذارى تا هر طور خواست ميل كند. السقاء از سقى ابلغ است زيرا مشروب را در اختيار طرف مىدهى خواه خودش بنوشد يا ديگرى به او بنوشاند. در اقرب سقى و اسقاء را به يك معنى گرفته و هر دو شامل است به اينكه با دست آب را به دهان طرف برسانى و يا در اختيار او قرار بدهى. آنگاه از حماسى نقل مىكند: بعضى ميان سزقَيْتُ و اَسْقَيْتُهُ فرق گذاشته و گفته است: اَسَقَيْتُهُ يعنى در اختيار او آشاميدنى گذاشتم هر طور بخواهد بكند. وَسَقْيُتُهُ يعنى آب را به دهان او رساندم. مجمع هر دو را به يك معنى گرفته و فرق فوق را از ديگران نقل مىكند. تدبّر در آيات قرآن نشان مىدهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره نوشاندن است و مثل [بقره:71]. بقره، آب را بكشت مىنوشاند و در آيه [شعراء:79]. نيز نوشاندن مراد است. خلاصه آنكه فرق راغب و حماسى به جا و حق است. استسقا: طلب سقى و اسقاء. [بقره:60] سقاية: ظرفيكه با آن آب مىدهند (مشربه) [يوسف:70]. گويا آن ظرف هم مشربه بود كه سقايه گقته و هم پيمانه بود كه در آيات ديگر آن را صواع گفته است راغب گويد آن دو تعبير براى فهماندن دو امر است. سقايه مصدر نيز آمده است مثل [توبه:19]. آيا آب دادن حاجيان و تعمير مسجد الحرام را مانند آن كس مىدانيد كه به خدا ايمان آورده راجع به شأن نزول آيه رجوع شود به تفاسير. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
من:100, ل:83, ه:82, ف:68, فى:65, هم:62, ها:51, ما:48, موه:48, کم:43, ب:35, لا:35, نعم:31, ى:27, قول:27, اذ:27, ن:26, جعل:26, قوم:26, نا:25, کون:24, ک:24, على:23, نور:23, قدر:23, ربب:23, هو:22, موسى:22, عبر:21, وحد:21, ان:21, صنو:21, فضض:21, کما:20, وله:20, ابو:20, موت:20, ختم:20, سمو:19, صدر:19, رعى:19, وجد:19, اله:19, انس:19, حتى:19, کبر:19, انن:19, شيخ:19, کذب:18, امم:18, هدى:18, الله:18, جهنم:18, الى:17, طعم:17, عين:17, جهز:17, ثم:17, أما:17, بطن:17, قرر:17, حمى:17, لما:16, طهر:16, نضر:16, حرث:16, فسق:16, شمخ:16, طرق:16, حجج:16, حمم:15, بلد:15, ورى:15, اذا:15, حيى:15, رحل:15, رسو:15, اجر:15, رحق:15, عمر:15, ا:15, سلم:15, نصب:15, صلى:15, ارض:15, وجه:15, ضرب:15, غير:15, ويل:14, سجد:14, ثور:14, ذود:14, بعض:14, عمل:14, انى:14, ليس:14, فرت:14, خشع:14, مرض:14, احد:14, عند:14, سور:14, هما:14, جرع:14, صدد:14, مرء:14, دون:14, اذن:14, خطب:14, خلد:14, کئس:14, اخو:14, قطع:14, ذلل:14, عقر:14, وشى:14, نوق:14, فتن:14, شرب:14, سقى:14, جبر:14, نخل:14, فضل:14, حلى:14, نزل:14, خلق:14, لو:14, غدق:14, حرم:14, خمر:14, وحى:14, يوم:13, عرف:13, نظر:13, مسک:13, جىء:13, برق:13, حطب:13, مزج:13, معى:13, انتم:13, الذى:13, زرع:13, سجن:13, ولى:13, کلل:13, جزى:13, استبرق:12, ذا:12, خيب:12, کود:12, عنب:12, اخر:12, سبط:12, اول:12, صحب:12, لقح:12, بقر:12, عصو:12, رسل:12, شفى:12, دمدم:11, زنجبيل:11, ذلک:11, قصص:11, صلب:11, علم:11, ظلل:11, قد:11, يا:11, کثر:11, عشر:11, رجز:11, فتح:11, روح:11, سوغ:11, خضر:11, الا:11, سمع:11, دعو:11, مدين:11, امن:11, ثنى:11, عصى:11, ايى:11, سندس:11, اون:11, مدن:11, جنن:11, بين:11, جور:10, فرث:10, خزن:10, ثوب:10, اکل:10, اين:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۲
تکرار در قرآن: ۲۵(بار)
قاموس قرآن
آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى و اسقاء هر دو آمده است مثل «وَ اَسْقَيْنا كُمْ ماءً فُراتاً» راغب در فرق آن دو گويد: سقى آن است كه مشروب را به شخص بدهى و اسقاء آن است كه در اختيار وى بگذارى تا هر طور خواست ميل كند. السقاء از سقى ابلغ است زيرا مشروب را در اختيار طرف مىدهى خواه خودش بنوشد يا ديگرى به او بنوشاند. در اقرب سقى و اسقاء را به يك معنى گرفته و هر دو شامل است به اينكه با دست آب را به دهان طرف برسانى و يا در اختيار او قرار بدهى. آنگاه از حماسى نقل مىكند: بعضى ميان سزقَيْتُ و اَسْقَيْتُهُ فرق گذاشته و گفته است: اَسَقَيْتُهُ يعنى در اختيار او آشاميدنى گذاشتم هر طور بخواهد بكند. وَسَقْيُتُهُ يعنى آب را به دهان او رساندم. مجمع هر دو را به يك معنى گرفته و فرق فوق را از ديگران نقل مىكند. تدبّر در آيات قرآن نشان مىدهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره نوشاندن است و مثل [بقره:71]. بقره، آب را بكشت مىنوشاند و در آيه [شعراء:79]. نيز نوشاندن مراد است. خلاصه آنكه فرق راغب و حماسى به جا و حق است. استسقا: طلب سقى و اسقاء. [بقره:60] سقاية: ظرفيكه با آن آب مىدهند (مشربه) [يوسف:70]. گويا آن ظرف هم مشربه بود كه سقايه گقته و هم پيمانه بود كه در آيات ديگر آن را صواع گفته است راغب گويد آن دو تعبير براى فهماندن دو امر است. سقايه مصدر نيز آمده است مثل [توبه:19]. آيا آب دادن حاجيان و تعمير مسجد الحرام را مانند آن كس مىدانيد كه به خدا ايمان آورده راجع به شأن نزول آيه رجوع شود به تفاسير.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| اسْتَسْقَى | ۱ |
| تَسْقِي | ۱ |
| اسْتَسْقَاهُ | ۱ |
| سِقَايَةَ | ۱ |
| فَيَسْقِي | ۱ |
| السِّقَايَةَ | ۱ |
| يُسْقَى | ۲ |
| فَأَسْقَيْنَاکُمُوهُ | ۱ |
| نُسْقِيکُمْ | ۲ |
| نُسْقِيَهُ | ۱ |
| يَسْقِينِ | ۱ |
| يَسْقُونَ | ۱ |
| نَسْقِي | ۱ |
| فَسَقَى | ۱ |
| سَقَيْتَ | ۱ |
| سُقُوا | ۱ |
| لَأَسْقَيْنَاهُمْ | ۱ |
| يُسْقَوْنَ | ۲ |
| سَقَاهُمْ | ۱ |
| أَسْقَيْنَاکُمْ | ۱ |
| تُسْقَى | ۱ |
| سُقْيَاهَا | ۱ |
