ریشه طلع: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::طلع]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
طلوع و مطلع به معنى آشكار شدن است. «طَلَعَ الشَّمْسُ وَ الْكَوْكَبُ طُلُوعاً وَ مَطْلَعا: ظَهَرَ». راغب معناى ديگر را از قبيل آمدن و رو كردن و دانستن از باب استعاره مى داند. [طه:130]، [قدر:5] مطلع در آيه مصدر ميمى و به معنى طلوع است. در آيه «حَتّى اِذا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلى قَوْمٍ...» اسم مكان و به معنى محل طلوع شمس است. راجع به اين آيه بعداً توضيح خواهيم داد. اطلاع: به معنى ظاهر شدن و آگاه كردن است لازم و متعدى هر دو مىآيد [آل عمران:179]. يعنى خدا عادت نداشت كه شما را بر غيب مطلع كند. اطلاع: از باب افتعال به معنى آگاه شدن است [مائده:13]. و نيز به معنى اشراف و از بالا نگاه كردن است [صافات:54-55]. يعنى آيا شما از جاى و حال رفيق من آگاهيد؟ پس سر بلند كرد و او را در وسط آتش ديد. بعضى مطّلعئن را نيز اشراف معنى كردهاند. در آيه: [كهف:18]. گمان مىكنم به معنى اطلاع ناگهانى است در اقرب گويد: «اِطَّلَعَ فُلانٌ عَلَيْنا:اَتانا فُجْأَةً» يعنى اگر ناگهان و بى مقدّمه به آنها نگاه ميكردى ولى بعضى آن را اشراف معنى كردهاند گرچه آن نيز درست است. در نهايه آمده: «اِطَّلَعَ عَلى الشَّىْءِ:عَلِمَهُ». * [قصص:38]. در جوامع الجامع، اطلاع را بالارفتن معنى كرده يعنى براى من بناى بلندى بساز تا به طرف خداى موسى بالا روم. اين مطلب در نهايه نيز ذكر شده است. * [همزه:6-7]. نا گفته نماند: اشراف نوعاً توأم با تسلّط است به نظر مىآيد مراد از «تَطَّلِعُ» تسلط و استيلا يعنى: آتش افروخته خدا كه بر دلهاچيره شود: و احتمال دارد كه به معنى بر روى قلبها آشكار مىشود و آن ظاهراً سر زدن از قلبها است با بالا رفتن ضربان آنها به طور شديد. به عبارت ديگر آتش افروخته خدا كه از قلوب اهل آتش زبانه مىكشد. * [كهف:90]. مراد از مَطْلِعَ الشَّمْسِ طرف مشرق است كه ذوالقرنين در مسافت دوم به طرف شرق كشور خويش براى خواباندن شورش بدويان رفت. و گرنه محلى در زمين نيست كه آفتاب از آنجا خارج شود و زمين با افتاب در حدود صدو پنجاه ميليون كيلومتر فاصله دارد و مشرق و مغرب اعتبارى است به اعتبار ظهورو غروب آفتاب. طلوع چنانكه گفته شد به معنى به روز است به همين مناسبت به ميوه و غنچه و گل طلع گفته مىشود كه از درخت ظاهر مىشود. [انعام:99]. از درخت خرما از ميوهاش خوشههاى نزديك به هم يا سهل الاخذ رويانديم. ايضاً [ق:10]. در مجمع فرموده: طلع اولين ظهور ميوه خرماست . اين كلمه چهار بار در قرآن به كار رفته، سه بار در ميوه خرما چنانكه در دو آيه گذشت همچنين آيه [شعراء:148]. و آيه [صافات:65]. درباره درخت زقّوم است در اقرب علاوه از ميوه آن را چيزى كه مانند دو نعل روى هم معنى كرده است. | |||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
من:100, ل:92, ها:92, على:75, ف:72, ه:66, هم:61, شمس:58, قبل:49, اله:47, ى:47, طلع:46, ب:42, انن:42, قول:40, سبب:39, اذا:37, فى:37, نخل:36, رئى:36, ک:35, بلغ:33, حتى:31, وله:31, انتم:30, جنن:29, الله:29, ربب:29, الى:29, غرب:28, جحم:28, وجد:28, هل:28, غيب:26, سبح:26, لعل:24, موسى:24, نا:24, امر:23, حمد:23, دين:23, ا:23, وصد:23, قوم:23, ما:23, صرح:22, جعل:22, حبب:21, لم:21, ولد:19, نضد:19, زور:19, ليل:19, زيل:19, اصل:19, سمو:19, خرج:19, رزق:19, فجر:19, لو:19, التى:19, وقد:19, کم:19, فئد:18, هضم:18, ام:18, کان:18, مول:18, نحت:18, زرع:18, قنو:18, عين:18, لا:18, عبد:18, هى:18, خون:18, عن:18, سوى:18, اخذ:17, رفق:17, ظنن:17, نن:17, کهف:17, بسق:17, دنو:17, سلم:17, شجر:16, جبل:16, امن:16, رکب:16, حيى:16, ولى:16, کلل:16, تبع:16, کون:16, رئس:16, عند:16, حصد:16, لکن:15, بيت:15, اتى:15, ذرع:15, ثم:15, نور:15, حطم:15, ذات:15, هنا:15, يسر:15, ذکر:15, الا:15, شطن:15, رحم:15, طيب:14, ان:14, انى:14, کلا:14, عهد:14, قلل:14, عنب:14, بسط:14, يمن:14, فره:14, بلد:12, س:12, فرر:12, زيت:12, کلب:11, زيتون:11, دون:11, خبث:11, حظظ:11, طين:11, قرض:10, ميز:10, رمن:10, جبى:10, نسى:10, ملء:10, عفو:10, شمل:10, خضر:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
| خط ۱۱: | خط ۴۲: | ||
|لِيُطْلِعَکُمْ || ۱ | |لِيُطْلِعَکُمْ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |تَطَّلِعُ || ۲ | ||
|- | |- | ||
|طَلْعِهَا || ۱ | |طَلْعِهَا || ۱ | ||
| خط ۱۷: | خط ۴۸: | ||
|طَلَعَتْ || ۱ | |طَلَعَتْ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |اطَّلَعْتَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|مَطْلِعَ || ۱ | |مَطْلِعَ || ۱ | ||
| خط ۲۳: | خط ۵۴: | ||
|تَطْلُعُ || ۱ | |تَطْلُعُ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |أَطَّلَعَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|طُلُوعِ || ۲ | |طُلُوعِ || ۲ | ||
| خط ۲۹: | خط ۶۰: | ||
|طَلْعُهَا || ۲ | |طَلْعُهَا || ۲ | ||
|- | |- | ||
| | |أَطَّلِعُ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |مُطَّلِعُونَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |فَاطَّلَعَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |فَأَطَّلِعَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|طَلْعٌ || ۱ | |طَلْعٌ || ۱ | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۴۱
تکرار در قرآن: ۱۹(بار)
قاموس قرآن
طلوع و مطلع به معنى آشكار شدن است. «طَلَعَ الشَّمْسُ وَ الْكَوْكَبُ طُلُوعاً وَ مَطْلَعا: ظَهَرَ». راغب معناى ديگر را از قبيل آمدن و رو كردن و دانستن از باب استعاره مى داند. [طه:130]، [قدر:5] مطلع در آيه مصدر ميمى و به معنى طلوع است. در آيه «حَتّى اِذا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلى قَوْمٍ...» اسم مكان و به معنى محل طلوع شمس است. راجع به اين آيه بعداً توضيح خواهيم داد. اطلاع: به معنى ظاهر شدن و آگاه كردن است لازم و متعدى هر دو مىآيد [آل عمران:179]. يعنى خدا عادت نداشت كه شما را بر غيب مطلع كند. اطلاع: از باب افتعال به معنى آگاه شدن است [مائده:13]. و نيز به معنى اشراف و از بالا نگاه كردن است [صافات:54-55]. يعنى آيا شما از جاى و حال رفيق من آگاهيد؟ پس سر بلند كرد و او را در وسط آتش ديد. بعضى مطّلعئن را نيز اشراف معنى كردهاند. در آيه: [كهف:18]. گمان مىكنم به معنى اطلاع ناگهانى است در اقرب گويد: «اِطَّلَعَ فُلانٌ عَلَيْنا:اَتانا فُجْأَةً» يعنى اگر ناگهان و بى مقدّمه به آنها نگاه ميكردى ولى بعضى آن را اشراف معنى كردهاند گرچه آن نيز درست است. در نهايه آمده: «اِطَّلَعَ عَلى الشَّىْءِ:عَلِمَهُ». * [قصص:38]. در جوامع الجامع، اطلاع را بالارفتن معنى كرده يعنى براى من بناى بلندى بساز تا به طرف خداى موسى بالا روم. اين مطلب در نهايه نيز ذكر شده است. * [همزه:6-7]. نا گفته نماند: اشراف نوعاً توأم با تسلّط است به نظر مىآيد مراد از «تَطَّلِعُ» تسلط و استيلا يعنى: آتش افروخته خدا كه بر دلهاچيره شود: و احتمال دارد كه به معنى بر روى قلبها آشكار مىشود و آن ظاهراً سر زدن از قلبها است با بالا رفتن ضربان آنها به طور شديد. به عبارت ديگر آتش افروخته خدا كه از قلوب اهل آتش زبانه مىكشد. * [كهف:90]. مراد از مَطْلِعَ الشَّمْسِ طرف مشرق است كه ذوالقرنين در مسافت دوم به طرف شرق كشور خويش براى خواباندن شورش بدويان رفت. و گرنه محلى در زمين نيست كه آفتاب از آنجا خارج شود و زمين با افتاب در حدود صدو پنجاه ميليون كيلومتر فاصله دارد و مشرق و مغرب اعتبارى است به اعتبار ظهورو غروب آفتاب. طلوع چنانكه گفته شد به معنى به روز است به همين مناسبت به ميوه و غنچه و گل طلع گفته مىشود كه از درخت ظاهر مىشود. [انعام:99]. از درخت خرما از ميوهاش خوشههاى نزديك به هم يا سهل الاخذ رويانديم. ايضاً [ق:10]. در مجمع فرموده: طلع اولين ظهور ميوه خرماست . اين كلمه چهار بار در قرآن به كار رفته، سه بار در ميوه خرما چنانكه در دو آيه گذشت همچنين آيه [شعراء:148]. و آيه [صافات:65]. درباره درخت زقّوم است در اقرب علاوه از ميوه آن را چيزى كه مانند دو نعل روى هم معنى كرده است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| لِيُطْلِعَکُمْ | ۱ |
| تَطَّلِعُ | ۲ |
| طَلْعِهَا | ۱ |
| طَلَعَتْ | ۱ |
| اطَّلَعْتَ | ۱ |
| مَطْلِعَ | ۱ |
| تَطْلُعُ | ۱ |
| أَطَّلَعَ | ۱ |
| طُلُوعِ | ۲ |
| طَلْعُهَا | ۲ |
| أَطَّلِعُ | ۱ |
| مُطَّلِعُونَ | ۱ |
| فَاطَّلَعَ | ۱ |
| فَأَطَّلِعَ | ۱ |
| طَلْعٌ | ۱ |
| مَطْلَعِ | ۱ |
