الْأَعْرَاب: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْأَعْرَاب | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْأَعْرَاب | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«اعراب» ازکلماتى است که معناى جمعى دارد و مفردى براى آن از نظر لغت عرب نیست; وچنان که ارباب لغت مانند:مؤلف«قاموس»، «صحاح»، «تاج العروس» و دیگران گفته اند; این کلمه تنها به عرب هاى بادیه نشین اطلاق مى شود; و هنگامى که معناى مفرد آن را اراده کنند، همین کلمه را با «یاء نسبت»، به صورت «اعرابى» به کار مى برند. | |||
بنابراین، بر خلاف آنچه بسیارى تصور مى کنند «اعراب» جمع «عرب» نیست; بلکه به معناى عرب هاى بادیه نشین است. ولى، در اخبار و روایات اسلامى مفهوم وسیع ترى پیدا کرده و به تعبیر دیگر مفهوم اسلامى آن با منطقه جغرافیایى بستگى ندارد; بلکه با طرز تفکر و منطقه فکرى مربوط است. آنها که دور از آداب و سنن و تعلیم و تربیت اسلامى هستند ـ هر چند شهرنشین باشند ـ اعرابى اند و بادیه نشینان آگاه و آشنا به آداب و سنن اسلامى، اعرابى نیستند و مدنى به شمار مى روند. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه عرب | عرب]] (۲۲ بار) [[کلمه با ریشه:: عرب| ]] | *[[ریشه عرب | عرب]] (۲۲ بار) [[کلمه با ریشه:: عرب| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
(بر وزن فرس) طائفهاى از مردماند خلاف عجم. و عجم هر غير عرب است از هر نژاد و قوم كه بوده باشد. راغب گفته: عرب اولاد اسمعيلاند. جوهرى گفته: عرب طائفهاى از مردماند. به عرب شهرنشين گويند عربىّ و به عرب باديهنشين گويند اعرابى، اعراب جمع عرب نيست بلكه عرب اسم جنس است در شعر صحيح جمع اعراب اعاريب آمده. در مفردات گويد: اعراب در اصل جمع عرب است سپس به عربهاى باديهنشين اسم شده. دانشمندان در اين متفّق القولند كه: اعراب و اعرابى به باديهنشينان مخصوص است و به شهرنشين اعرابى اطلاق نمىشود. ولى در صحاح گفته: اعراب جمع است و از خود مفرد ندارد. [توبه:97]. علت شدّت كفر و نفاق ظاهراً دور بودن از حضارت و تمدّن است زيرا در اهل باديه جهالت بيشتر حكم فرماست [توبه:99]. كلمه اعراب مجموعاً ده بار در قرآن آمده و مراد از همه آنها باديه نشيناناند. مراد از «عَرَبِىٌّ مُبينٌ» و «عَرَبِىٌّ» در وصف قرآن، فصيح و روشن بودن آن است [نحل:103]، [يوسف:2]، [رعد:37]، [احقاف:12]. راغب گفته: «اَلْعَرَبِىُّ اَلْفَصيحُ الْبَيِّنُ مِنَ الْكَلامِ» در صحاح گفته: «اعرب به حجّةاى افصح» بعضى از مفسران از «عربى»فقط زبان را در نظر گرفتهاند ولى ظاهراً فصاحت مراد است. اعراب روشن كردن به وسيله حركه است. | |||
*[[ال]] | *[[ال]] | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, مِن:67, اللّه:41, مَن:30, عَلِيم:28, عَن:28, قُل:22, لا:21, مَا:20, الْعَظِيم:19, لَو:18, الْفَاسِقِين:17, الْمَدِينَة:17, الْفَوْز:17, يَتّخِذ:17, آمَنّا:17, فِي:17, أَن:17, خَبِير:17, مُنَافِقُون:17, أَشَدّ:17, يَسْأَلُون:17, سَتُدْعَوْن:17, لِيُؤْذَن:17, شَغَلَتْنَا:17, الْقَوْم:17, قَالَت:17, حَوْلَکُم:16, بَادُون:16, لِلْمُخَلّفِين:16, إِلَى:16, أَمْوَالُنَا:16, يُؤْمِن:16, إِن:16, الْمُخَلّفُون:16, يَتَخَلّفُوا:16, حَوْلَهُم:16, الْمُعَذّرُون:16, کُفْرا:16, ذٰلِک:16, حَکِيم:16, لَهُم:16, جَاء:15, مِمّن:15, يَرْضَى:15, قَلِيلا:15, لَک:15, أَنّهُم:15, أَنْبَائِکُم:15, کَانُوا:15, قَوْم:15, سَمِيع:15, لَم:15, بِاللّه:15, عَظِيما:14, أُولِي:14, رَسُول:14, نِفَاقا:14, سَيَقُول:14, أَهْلُونَا:14, عَلَى:14, إِلاّ:14, يُنْفِق:14, أَهْل:14, تُؤْمِنُوا:14, قَعَد:14, الّذِين:13, أَجْرا:13, الْيَوْم:13, فَاسْتَغْفِر:13, مَغْرَما:13, بَأْس:13, يَفْقَهُون:13, أَتْقَاکُم:13, يَوَدّوا:13, کَذَبُوا:12, لَنَا:12, فَسَيُؤْتِيه:12, أَجْدَر:12, لٰکِن:12, مَرَدُوا:12, رَسُولِه:12, لِأَهْل:12, السّوْء:12, فَإِن:12, الْأَحْزَاب:12, شَدِيد:12, الْآخِر:12, قُولُوا:12, عِنْد:12, تُقَاتِلُونَهُم:12, فِيهَا:12, فِيکُم:12, دَائِرَة:12, أَلاّ:12, کَان:12, يَأْت:12, عَنْهُم:12, يَقُولُون:12, أَبَدا:12, يَتَرَبّص:12, النّفَاق:11, يَعْلَمُوا:11, يَرْغَبُوا:11, بِکُم:11, بِأَلْسِنَتِهِم:11, أَو:11, أَسْلَمْنَا:11, الدّوَائِر:10, يُسْلِمُون:10, رَسُولَه:10, قَاتَلُوا:10, بِأَنْفُسِهِم:10, حُدُود:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الْأَعْرَاب]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۳۰
«اعراب» ازکلماتى است که معناى جمعى دارد و مفردى براى آن از نظر لغت عرب نیست; وچنان که ارباب لغت مانند:مؤلف«قاموس»، «صحاح»، «تاج العروس» و دیگران گفته اند; این کلمه تنها به عرب هاى بادیه نشین اطلاق مى شود; و هنگامى که معناى مفرد آن را اراده کنند، همین کلمه را با «یاء نسبت»، به صورت «اعرابى» به کار مى برند. بنابراین، بر خلاف آنچه بسیارى تصور مى کنند «اعراب» جمع «عرب» نیست; بلکه به معناى عرب هاى بادیه نشین است. ولى، در اخبار و روایات اسلامى مفهوم وسیع ترى پیدا کرده و به تعبیر دیگر مفهوم اسلامى آن با منطقه جغرافیایى بستگى ندارد; بلکه با طرز تفکر و منطقه فکرى مربوط است. آنها که دور از آداب و سنن و تعلیم و تربیت اسلامى هستند ـ هر چند شهرنشین باشند ـ اعرابى اند و بادیه نشینان آگاه و آشنا به آداب و سنن اسلامى، اعرابى نیستند و مدنى به شمار مى روند.
ریشه کلمه
- عرب (۲۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فرس) طائفهاى از مردماند خلاف عجم. و عجم هر غير عرب است از هر نژاد و قوم كه بوده باشد. راغب گفته: عرب اولاد اسمعيلاند. جوهرى گفته: عرب طائفهاى از مردماند. به عرب شهرنشين گويند عربىّ و به عرب باديهنشين گويند اعرابى، اعراب جمع عرب نيست بلكه عرب اسم جنس است در شعر صحيح جمع اعراب اعاريب آمده. در مفردات گويد: اعراب در اصل جمع عرب است سپس به عربهاى باديهنشين اسم شده. دانشمندان در اين متفّق القولند كه: اعراب و اعرابى به باديهنشينان مخصوص است و به شهرنشين اعرابى اطلاق نمىشود. ولى در صحاح گفته: اعراب جمع است و از خود مفرد ندارد. [توبه:97]. علت شدّت كفر و نفاق ظاهراً دور بودن از حضارت و تمدّن است زيرا در اهل باديه جهالت بيشتر حكم فرماست [توبه:99]. كلمه اعراب مجموعاً ده بار در قرآن آمده و مراد از همه آنها باديه نشيناناند. مراد از «عَرَبِىٌّ مُبينٌ» و «عَرَبِىٌّ» در وصف قرآن، فصيح و روشن بودن آن است [نحل:103]، [يوسف:2]، [رعد:37]، [احقاف:12]. راغب گفته: «اَلْعَرَبِىُّ اَلْفَصيحُ الْبَيِّنُ مِنَ الْكَلامِ» در صحاح گفته: «اعرب به حجّةاى افصح» بعضى از مفسران از «عربى»فقط زبان را در نظر گرفتهاند ولى ظاهراً فصاحت مراد است. اعراب روشن كردن به وسيله حركه است.
