غافر ٨٥: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(QRobot edit)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::فَلَم|فَلَمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::فَلَم| ]] [[شامل این ریشه::ف‌| ]][[ریشه غیر ربط::ف‌| ]][[شامل این ریشه::لم‌| ]][[ریشه غیر ربط::لم‌| ]][[شامل این کلمه::يَک|يَکُ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَک| ]] [[شامل این ریشه::کون‌| ]][[ریشه غیر ربط::کون‌| ]][[شامل این کلمه::يَنْفَعُهُم|يَنْفَعُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَنْفَعُهُم| ]] [[شامل این ریشه::نفع‌| ]][[ریشه غیر ربط::نفع‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::إِيمَانُهُم|إِيمَانُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::إِيمَانُهُم| ]] [[شامل این ریشه::امن‌| ]][[ریشه غیر ربط::امن‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::لَمّا|لَمَّا]] [[شامل این ریشه::لما| ]][[شامل این کلمه::رَأَوْا|رَأَوْا]] [[کلمه غیر ربط::رَأَوْا| ]] [[شامل این ریشه::رئى‌| ]][[ریشه غیر ربط::رئى‌| ]][[شامل این کلمه::بَأْسَنَا|بَأْسَنَا]] [[کلمه غیر ربط::بَأْسَنَا| ]] [[شامل این ریشه::بئس‌| ]][[ریشه غیر ربط::بئس‌| ]][[شامل این ریشه::نا| ]][[ریشه غیر ربط::نا| ]][[شامل این کلمه::سُنّة|سُنَّةَ]] [[کلمه غیر ربط::سُنّة| ]] [[شامل این ریشه::سنن‌| ]][[ریشه غیر ربط::سنن‌| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله‌| ]][[ریشه غیر ربط::الله‌| ]][[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::وله‌| ]][[ریشه غیر ربط::وله‌| ]][[شامل این کلمه::الّتِي|الَّتِي‌]] [[کلمه غیر ربط::الّتِي| ]] [[شامل این ریشه::التى‌| ]][[ریشه غیر ربط::التى‌| ]][[شامل این کلمه::قَد|قَدْ]] [[شامل این ریشه::قد| ]][[شامل این کلمه::خَلَت|خَلَتْ‌]] [[کلمه غیر ربط::خَلَت| ]] [[شامل این ریشه::خلو| ]][[ریشه غیر ربط::خلو| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي‌]] [[شامل این ریشه::فى‌| ]][[شامل این کلمه::عِبَادِه|عِبَادِهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::عِبَادِه| ]] [[شامل این ریشه::عبد| ]][[ریشه غیر ربط::عبد| ]][[شامل این ریشه::ه‌| ]][[ریشه غیر ربط::ه‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::خَسِر|خَسِرَ]] [[کلمه غیر ربط::خَسِر| ]] [[شامل این ریشه::خسر| ]][[ریشه غیر ربط::خسر| ]][[شامل این کلمه::هُنَالِک|هُنَالِکَ‌]] [[شامل این ریشه::هنا| ]][[شامل این ریشه::هنالک‌| ]][[شامل این کلمه::الْکَافِرُون|الْکَافِرُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::الْکَافِرُون| ]] [[شامل این ریشه::کفر| ]][[ریشه غیر ربط::کفر| ]]'''}}
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::فَلَم|فَلَمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::فَلَم| ]] [[شامل این ریشه::ف‌| ]][[ریشه غیر ربط::ف‌| ]][[شامل این ریشه::لم‌| ]][[ریشه غیر ربط::لم‌| ]][[شامل این کلمه::يَک|يَکُ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَک| ]] [[شامل این ریشه::کون‌| ]][[ریشه غیر ربط::کون‌| ]][[شامل این کلمه::يَنْفَعُهُم|يَنْفَعُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَنْفَعُهُم| ]] [[شامل این ریشه::نفع‌| ]][[ریشه غیر ربط::نفع‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::إِيمَانُهُم|إِيمَانُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::إِيمَانُهُم| ]] [[شامل این ریشه::امن‌| ]][[ریشه غیر ربط::امن‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::لَمّا|لَمَّا]] [[شامل این ریشه::لما| ]][[شامل این کلمه::رَأَوْا|رَأَوْا]] [[کلمه غیر ربط::رَأَوْا| ]] [[شامل این ریشه::رئى‌| ]][[ریشه غیر ربط::رئى‌| ]][[شامل این کلمه::بَأْسَنَا|بَأْسَنَا]] [[کلمه غیر ربط::بَأْسَنَا| ]] [[شامل این ریشه::بئس‌| ]][[ریشه غیر ربط::بئس‌| ]][[شامل این ریشه::نا| ]][[ریشه غیر ربط::نا| ]][[شامل این کلمه::سُنّة|سُنَّةَ]] [[کلمه غیر ربط::سُنّة| ]] [[شامل این ریشه::سنن‌| ]][[ریشه غیر ربط::سنن‌| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله‌| ]][[ریشه غیر ربط::الله‌| ]][[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::وله‌| ]][[ریشه غیر ربط::وله‌| ]][[شامل این کلمه::الّتِي|الَّتِي‌]] [[کلمه غیر ربط::الّتِي| ]] [[شامل این ریشه::التى‌| ]][[ریشه غیر ربط::التى‌| ]][[شامل این کلمه::قَد|قَدْ]] [[شامل این ریشه::قد| ]][[شامل این کلمه::خَلَت|خَلَتْ‌]] [[کلمه غیر ربط::خَلَت| ]] [[شامل این ریشه::خلو| ]][[ریشه غیر ربط::خلو| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي‌]] [[شامل این ریشه::فى‌| ]][[شامل این کلمه::عِبَادِه|عِبَادِهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::عِبَادِه| ]] [[شامل این ریشه::عبد| ]][[ریشه غیر ربط::عبد| ]][[شامل این ریشه::ه‌| ]][[ریشه غیر ربط::ه‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::خَسِر|خَسِرَ]] [[کلمه غیر ربط::خَسِر| ]] [[شامل این ریشه::خسر| ]][[ریشه غیر ربط::خسر| ]][[شامل این کلمه::هُنَالِک|هُنَالِکَ‌]] [[شامل این ریشه::هنا| ]][[شامل این ریشه::هنالک‌| ]][[شامل این کلمه::الْکَافِرُون|الْکَافِرُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::الْکَافِرُون| ]] [[شامل این ریشه::کفر| ]][[ریشه غیر ربط::کفر| ]]'''}}
 
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
 
  !کپی متن آیه
|-
|فَلَمْ‌ يَکُ‌ يَنْفَعُهُمْ‌ إِيمَانُهُمْ‌ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ‌ الَّتِي‌ قَدْ خَلَتْ‌ فِي‌ عِبَادِهِ‌ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ‌ الْکَافِرُونَ‌
|}
'''ترجمه '''
'''ترجمه '''
<tabber>
<tabber>
خط ۱۵: خط ۱۸:
|-|صادقی تهرانی=پس هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برایشان سودی نداشت. سنّت خدا را که از (دیر باز) درباره‌ی بندگانش چنین جاری شده (پروا بدار) و آنجاست که کافران زیان کرده‌اند.
|-|صادقی تهرانی=پس هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برایشان سودی نداشت. سنّت خدا را که از (دیر باز) درباره‌ی بندگانش چنین جاری شده (پروا بدار) و آنجاست که کافران زیان کرده‌اند.
|-|معزی=و نبود سودشان دهد ایمانشان گاهی که دیدند خشم ما را شیوه خدا است که گذشت در بندگانش و زیانکار شدند در آنجا کافران‌
|-|معزی=و نبود سودشان دهد ایمانشان گاهی که دیدند خشم ما را شیوه خدا است که گذشت در بندگانش و زیانکار شدند در آنجا کافران‌
|-|</tabber><br />
|-|english=<div id="qenag">But their faith could not help them once they witnessed Our might. This has been Allah’s way of dealing with His servants. And there and then the disbelievers lost.</div>
|-|</tabber>
<div class="audiotable">
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/040085.mp3"></sound></div>
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/040085.mp3"></sound></div>
</div>
{{آيه | سوره = سوره غافر | نزول = [[نازل شده در سال::12|١٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::85|٨٥]] | قبلی = غافر ٨٤ | بعدی = غافر ٨٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::18|١٨]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره غافر | نزول = [[نازل شده در سال::12|١٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::85|٨٥]] | قبلی = غافر ٨٤ | بعدی = غافر ٨٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::18|١٨]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
خط ۳۳: خط ۴۱:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link343 | آيات ۷۹ - ۸۵ سوره مؤ من]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link343 | آيات ۷۹ - ۸۵ سوره مؤمن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link344 | اشاره اى به منافع چهارپايان و هدف از خلقت آنها]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link344 | اشاره اى به منافع چهارپايان و هدف از خلقت آن ها]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link345 | معناى جمله فرحوا بما عندهم من العلم كه عكسالعمل كفار برخوردار از علوم مادى را در مقابل دعوت پيامبران الهى حكايت مى كند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link345 | معناى جملۀ «فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِنَ العِلم»]]


}}
}}
خط ۳۵۰: خط ۳۵۸:
[[رده:ایمان بى ثمر]][[رده:شرایط ایمان به خدا]][[رده:عوامل انقراض تمدن ها]][[رده:توبه بى ثمر]][[رده:توبه هنگام عذاب]][[رده:توبه هنگام عذاب استیصال]][[رده:رد توبه هنگام عذاب]][[رده:شرایط قبول توبه]][[رده:زیانکارى حق ناپذیران]][[رده:تکذیب خدا]][[رده:سنتهاى خدا]][[رده:حد زناکار مسیحى]][[رده:عوامل زیان]][[رده:آثار شرک]][[رده:حقیقت شرک]][[رده:آثار عذاب]][[رده:رد توبه اهل عذاب]][[رده:رد توبه کافران]][[رده:زیانکارى کافران]][[رده:عذاب دنیوى کافران]][[رده:آثار کفر]][[رده:موارد کفر]][[رده:رد توبه مشرکان]][[رده:زیانکارى مشرکان]][[رده:عذاب دنیوى مشرکان]]
[[رده:ایمان بى ثمر]][[رده:شرایط ایمان به خدا]][[رده:عوامل انقراض تمدن ها]][[رده:توبه بى ثمر]][[رده:توبه هنگام عذاب]][[رده:توبه هنگام عذاب استیصال]][[رده:رد توبه هنگام عذاب]][[رده:شرایط قبول توبه]][[رده:زیانکارى حق ناپذیران]][[رده:تکذیب خدا]][[رده:سنتهاى خدا]][[رده:حد زناکار مسیحى]][[رده:عوامل زیان]][[رده:آثار شرک]][[رده:حقیقت شرک]][[رده:آثار عذاب]][[رده:رد توبه اهل عذاب]][[رده:رد توبه کافران]][[رده:زیانکارى کافران]][[رده:عذاب دنیوى کافران]][[رده:آثار کفر]][[رده:موارد کفر]][[رده:رد توبه مشرکان]][[رده:زیانکارى مشرکان]][[رده:عذاب دنیوى مشرکان]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره غافر ]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره غافر ]]
{{#seo:
|title=آیه 85 سوره غافر
|title_mode=replace
|keywords=آیه 85 سوره غافر,غافر 85,فَلَمْ‌ يَکُ‌ يَنْفَعُهُمْ‌ إِيمَانُهُمْ‌ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ‌ الَّتِي‌ قَدْ خَلَتْ‌ فِي‌ عِبَادِهِ‌ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ‌ الْکَافِرُونَ‌,ایمان بى ثمر,شرایط ایمان به خدا,عوامل انقراض تمدن ها,توبه بى ثمر,توبه هنگام عذاب,توبه هنگام عذاب استیصال,رد توبه هنگام عذاب,شرایط قبول توبه,زیانکارى حق ناپذیران,تکذیب خدا,سنتهاى خدا,حد زناکار مسیحى,عوامل زیان,آثار شرک,حقیقت شرک,آثار عذاب,رد توبه اهل عذاب,رد توبه کافران,زیانکارى کافران,عذاب دنیوى کافران,آثار کفر,موارد کفر,رد توبه مشرکان,زیانکارى مشرکان,عذاب دنیوى مشرکان,آیات قرآن سوره غافر
|description=فَلَمْ‌ يَکُ‌ يَنْفَعُهُمْ‌ إِيمَانُهُمْ‌ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ‌ الَّتِي‌ قَدْ خَلَتْ‌ فِي‌ عِبَادِهِ‌ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ‌ الْکَافِرُونَ‌
|image=Wiki_Logo.png
|image_alt=الکتاب
|site_name=الکتاب
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۵۱

کپی متن آیه
فَلَمْ‌ يَکُ‌ يَنْفَعُهُمْ‌ إِيمَانُهُمْ‌ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ‌ الَّتِي‌ قَدْ خَلَتْ‌ فِي‌ عِبَادِهِ‌ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ‌ الْکَافِرُونَ‌

ترجمه

امّا هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان برای آنها سودی نداشت! این سنّت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند!

|[ولى‌] ايمانشان آنها را سودى نبخشيد آن هنگام كه عذاب ما را مشاهده كردند. اين سنّت خداست كه از [ديرباز] در باره‌ى بندگانش چنين جارى شده، و آن جاست كه كافران زيان كرده‌اند
و[لى‌] هنگامى كه عذاب ما را مشاهده كردند، ديگر ايمانشان براى آنها سودى نداد. سنّت خداست كه از [ديرباز] در باره بندگانش چنين جارى شده، و آنجاست كه ناباوران زيان كرده‌اند.
اما ایمانشان پس از دیدن مرگ و مشاهده عذاب ما بر آنها هیچ سودی نبخشید. سنّت خدا (و حکمت الهی از ازل) چنین در میان بندگان حکمفرما بوده (که رسول و کتاب به امر و نهی و وعده ثواب و عقاب و نجات مؤمنان و هلاک کافران بفرستد تا خلق به اطاعت و عصیان امتحان شوند) و آنجا کافران زیانکار شدند.
ولی زمانی که عذاب سخت ما را دیدند، ایمانشان سودی به آنان نداد. سنت خداست که از دیرباز نسبت به بندگانش جاری شده است [که ایمانشان را پس از دیدن عذاب نمی پذیرد] و آنجاست که کافران زیانکار شدند.
اما بدان هنگام كه عذاب ما را ديدند ديگر ايمانشان برايشان سودى نبخشيد. اين سنت خداست در رفتار با بندگانش. و كافران در آن روز زيان كردند.
ولی هنگامی که عذاب ما را دیدند، دیگر ایمانشان برایشان سودی نداشت، این سنت الهی است که در میان بندگانش جاری بوده است، و در اینجا کافران زیانکار شدند
پس ايمانشان آنگاه كه عذاب ما را ديدند آنان را سود نبخشيد. اين- سود نبخشيدن ايمان در آن حال- نهاد و روش خداست كه در باره بندگانش گذشته است، و آنجاست- آنگاه كه عذاب خداى دررسيد- كه كافران زيانكار شدند.
امّا ایمانشان به هنگام مشاهده‌ی عذاب شدید ما، بدیشان سودی نرسانیده است و نفعی به حالشان نداشته است. این سنّت و شیوه‌ی همیشگی خدا در مورد بندگانش بوده است و کافران بدان هنگام زیانبار شده‌اند. (چرا که سرمایه‌ی وجود خود را در بیراهه‌ها هدر داده‌اند و حاصلی جز گناه و رسوائی و عذاب دردناک خدائی فراهم نساخته‌اند).
پس هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برایشان سودی نداشت. سنّت خدا را که از (دیر باز) درباره‌ی بندگانش چنین جاری شده (پروا بدار) و آنجاست که کافران زیان کرده‌اند.
و نبود سودشان دهد ایمانشان گاهی که دیدند خشم ما را شیوه خدا است که گذشت در بندگانش و زیانکار شدند در آنجا کافران‌

But their faith could not help them once they witnessed Our might. This has been Allah’s way of dealing with His servants. And there and then the disbelievers lost.
ترتیل:
ترجمه:
غافر ٨٤ آیه ٨٥ غافر ٨٦
سوره : سوره غافر
نزول : ١٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٨
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سُنَّةَ اللهِ»: شیوه و کارکرد خدا. مراد عدم نفع ایمان به هنگام رؤیت عذاب استیصال است. مفعول مطلق برای عامل محذوف است. یا این که تحذیر است و مفعول به بشمار است یعنی: إِحْذَرُوا سُنَّةَ اللهِ فِی أَعْدآءِ الرُّسُلِ. در رسم‌الخطّ قرآنی با تاء کشیده نوشته شده است. «هُنَالِکَ»: (نگا: غافر / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

تفسیر نور (محسن قرائتی)


فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ «85»

امّا پس از آن كه قهر ما را ديدند، ديگر ايمانشان برايشان سودى نداشت. اين سنّت الهى است كه در ميان بندگانش جارى است. و در اين جا كافران زيانكارند.

نکته ها

در زمان متوكّل عباسى مردى نصرانى با زنى مسلمان زنا كرد. همين كه خواستند حدّ جارى كنند آن مرد مسلمان شد. يحيى بن اكثم گفت: ايمان او مشكل را حل كرد و حدّ لازم نيست. بين آنان گفتگو شد؛ متوكّل به امام هادى عليه السلام نامه نوشت و مسأله را مطرح كرد.

امام فرمود: «يضرب حتى يموت» چون مردى كافر به زنى مسلمان تجاوز كرده، مجازات او قتل است. علما به جواب امام ايراد گرفتند و گفتند: در قرآن و سنّت چنين فتوايى نيست. بار ديگر متوكّل به امام هادى عليه السلام نامه نوشت و دليل و سند خواست.

امام در پاسخ با استناد به اين آيه‌ فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ‌ ... فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ‌ نوشتند: چون آن مرد نصرانى پس از محكوميّت و هنگام مجازات ايمان آورده، ايمانش بى‌فايده است و حدّ از او ساقط نمى‌شود. «1»

پیام ها

1- اضطرارها فطرت را شكوفا مى‌كند و كفّار را به سراغ ايمان مى‌آورد ولى ايمانِ اضطرارى ارزشى ندارد. «فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ»

2- ايمان بايد اختيارى باشد نه از روى اضطرار و ناچارى. «فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ»

3- نقل سرنوشت كفّار، براى آيندگان عبرت است. قالُوا آمَنَّا ... فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ‌

4- كيفرها و پاداش‌هاى الهى، قانونمند است. رَأَوْا بَأْسَنا ... سُنَّتَ اللَّهِ‌ ...

5- كارساز نبودن ايمان اضطرارى، از سنّت‌هاى الهى است. سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي‌ ...


«1». تفسير نورالثقلين.

جلد 8 - صفحه 306

(سنّت خداوند در همه افراد وجوامع يكسان است. «وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا» «1»)*

6- لحظه‌ى مرگ، خسارت انسان جلوه مى‌كند. «خَسِرَ هُنالِكَ»

7- ايمان اضطرارى كه فرصت عمل براى انسان باقى نمى‌گذارد خسارت است.

قالُوا آمَنَّا ... خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ‌

8- در هفت آيه‌ى قبل خوانديم: «خَسِرَ هُنالِكَ الْمُبْطِلُونَ» و در اين جا مى‌خوانيم:

«خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ» معلوم مى‌شود كه كافران اهل باطل هستند و اهل باطل، كافران.

«والحمدللّه ربّ العالمين»


«1». احزاب، 62؛ فاطر، 43 و فتح، 23.

جلد 8 - صفحه 309

سوره فصّلت‌

اين سوره مكى است و پنجاه و چهار آيه دارد. نام اين سوره برگرفته از آيه‌ى سوم است و آن را «حم سجده» نيز مى‌گويند، چون با «حم» شروع مى‌شود و در ميان چهار سوره‌اى كه سجده‌ى واجب دارد اولين سوره است.

آيات اين سوره درباره‌ى رستاخيز، تاريخ اقوام پيشين، عظمت قرآن و نشانه‌هاى قدرت خداوند در هستى مى‌باشد.

در حديث مى‌خوانيم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله هر شب، قبل از خواب سوره‌ى تبارك و حم سجده را تلاوت مى‌فرمودند. «1»


«1». تفسير روح المعانى.

جلد 8 - صفحه 310

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ (85)

و چون ايمان آنها به مشاهده عذاب و اضطرار بود، نتيجه‌اى براى دفع عذاب نبود چنانچه فرمايد:

فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ‌: پس نبود كه فايده بخشد ايشان را ايمان ايشان، لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا: آن هنگام كه ديدند شدت عذاب ما را، زيرا وقت معاينه عذاب، تكليف مرتفع است، و صحت قبول ايمان، فرع زمان تكليف است، پس در وقت عذاب ممتنع باشد قبول ايمان، و لذا ايثار «فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ» فرموده بر «لم ينفعهم» كه مشعر است بر عدم صحت ايمان و امتناع قبول آن. سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي‌:

سنت نهاده است خداى تعالى قبول نشدن ايمان را در حين عذاب، يعنى وضع فرمود عادت و طريقه خود را آن طريقه، قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ‌: گذشته است در ميان بندگان او از امم گذشته، يعنى طريقه مستمره در معاندان و جاحدان زمان پيش، وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ‌: و زيانكار شدند زمان ديدن عذاب ناگرويدگان به جهت عدم نفع ايمان در آن زمان.

خاتمه:

آيات شريفه تنبه و عبرتى است براى صاحبان بصيرت كه به حالت اختيار، توبه و تدارك و رجوع بدرگاه خداوند غفار را غافل نشوند.

حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در نهج البلاغه فرمايد: بحق اقول لكم لقد جاهرتكم العبر و زجرتم بما فيه مزدجر: «1» براستى مى‌گويم شما را كه هر آينه به آشكارا و آواز بلند پند داد شما را عبرتها، و اعتبار نمودن بلاها كه به شما و به‌


«1» نهج البلاغه (با ترجمه فيض الاسلام) خطبه 20 ص 79.

جلد 11 - صفحه 343

پيشينيان رسيد، و زجر كرده و بازداشته شديد بر لسان انبيا به آنچه در او بود از زجر، و منع كرده شديد از انواع مناهى مؤكده به عقوبات شديده نازله بر امم ماضيه.

جلد 11 - صفحه 344

ج11، ص345

سوره چهل و يكم (سجده)

سوره حم سجده، اين سوره مباركه را سورة المصابيح، و حم فصلت نيز نامند، و نزول آن در مكه معظمه بوده.

عدد آيات:

پنجاه و چهار به عدد كوفى و پنجاه و سه حجازى، و پنجاه و دو بصرى و شامى، و اختلاف در دو آيه است.

عدد كلمات آن:

هفتصد و نود و شش.

عدد حروف:

سه هزار و هفتصد و پنجاه.

ثواب تلاوت:

ثواب الاعمال- از حضرت صادق عليه السّلام: هر كه اين سوره تلاوت كند، روز قيامت نور او به مقدار مد بصر، و در آن روز فرحان باشد، و در دنيا محمود و مغبوط، بر وجهى كه مردمان بر احوال او رشك برند و از خدا تمنا كنند «1». «با تذكرات سوره‌هاى سابقه».

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ يُرِيكُمْ آياتِهِ فَأَيَّ آياتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ (81) أَ فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثاراً فِي الْأَرْضِ فَما أَغْنى‌ عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ (82) فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (83) فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (84) فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ (85)

ترجمه‌

و مينماياند بشما نشانه‌هاى خود را پس كدام يك از نشانه‌هاى خدا را انكار ميكنيد

آيا پس گردش نميكنند در زمين پس بنگرند چگونه بود انجام كار آنانكه بودند پيش از آنها بودند بيشتر از آنها و سخت‌تر در توانائى و اثرهاى باقى در زمين پس كفايت نكرد از آنها آنچه بودند كسب ميكردند

پس چون آمدند آنها را پيغمبرانشان با معجزات شاد شدند بآنچه بود نزد آنها از دانش و احاطه نمود بآنها آنچه‌


جلد 4 صفحه 543

بودند بآن استهزاء ميكردند

پس چون ديدند عذاب ما را گفتند گرويديم بخدا بتنهائى و كافر شديم بآنچه بوديم بآن شرك آورندگان‌

پس نبود كه سود دهد آنها را گرويدنشان چون ديدند عذاب ما را بوده طريقه خدا كه بتحقيق گذشت در بندگانش و زيان كردند آنجا كافران.

تفسير

خداوند متعال بعد از اشاره ببعضى از نعم خود كه از آن جمله انعام بود و ذكر شد عمده آنها شتر است ميفرمايد و مينماياند بشما نشانه‌هاى قدرت و رحمت خود را پس كدام يك از آنها را ميتوانيد منكر شويد قطع نظر از ساير آيات الهى كه ذكر شده و ميشود همين شتر حيوان باين بزرگى و قوّت مسخّر شدنش براى انسان بطوريكه طفلى مهار او را بدست بگيرد و هر جا بخواهد ببرد چه اندازه دلالت بر قدرت و رحمت خدا نسبت به بندگان دارد هر قدر شخص در نفس خود و زمين خدا فكر و سير نمايد شواهد و دلائل توحيد و علم و حكمت و قدرت و رحمت خداوند ظاهر گردد بقدريكه نميتوان تعداد نمود از آن جمله آثار باقيه در راه شام و يمن است براى اهل مكه در مسافرتهاشان بآن بلاد از ابنيه خرابه و قنوات و قصور و انهار بائره امم سالفه كه دلالت دارد بر آنكه آنها بيشتر و قوى‌تر بودند از اينها و در نتيجه مخالفت با پيغمبرانشان معذّب شدند و تمام عماراتشان ويران و زير و زبر شد و هيچ يك از آنوسائل ظاهرى كه آنها تهيه نموده بودند براى آسايش خودشان بحال آنها فائده نداشت و مانع از نزول عذاب خدا بر آنها نشد و با آنكه وقتى انبياء آمدند و ادلّه دالّه بر نبوت خود را اقامه نمودند از معجزات و شواهد صدقشان آنها بعلم و دانش خودشان در امور دنيا از صناعت و فلاحت و تجارت مغرور شدند و فرحناك بودند بآن و لوازم تعيّش و كامرانى كه براى خود تهيه نموده بودند و انبياء عظام را كه از اوضاع آخرت و مفاسد تعيّشات دنيوى اخبار مينمودند و از عذاب الهى بيمشان ميدادند استهزاء ميكردند و در نتيجه همان عذاب كه مورد استهزاء آنها واقع شده بود احاطه نمود بر آنها بطوريكه راه فرارى براى آنان باقى نماند و همه بجزاى اعمال بدشان در دنيا رسيدند و چون شدّت عذاب خدا را مشاهده مينمودند اقرار بتوحيد حق ميكردند و از بتها بيزارى ميجستند ولى ديگر ايمان بحال آنها فائده نداشت چون از روى الجاء و ترس بود و چنين ايمانى قبول‌


جلد 4 صفحه 544

نميشود طريقه مرضيّه الهيّه از قديم بر اين جارى شده كه ايمان اختيارى مبنى بر فكر و تأمل در آيات را ميپذيرد نه ايمان اجبارى مبنى بر ترس و فرار از عذاب را و زيانى بالاتر از اين نيست كه لذّات دنيوى و نعيم اخروى خودشان را از دست داده ببدنامى و عذاب دنيا و آخرت گرفتار شدند در عيون از امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه پرسيدند چرا خداوند فرعون را غرق نمود با آنكه او ايمان آورد و اقرار بتوحيد خدا نمود فرمود براى آنكه ايمان آورد وقت ديدن عذاب و ايمان در چنين وقتى قبول نميشود و اين حكم الهى است كه هميشه بوده و خواهد بود و باين دو آيه استشهاد فرمود و در كافى روايت نموده كه در زمان متوكل عباسى مردى نصرانى با زن مسلمانى زنا كرده بود او را آوردند حد بزنند مسلمان شد بعضى گفتند اسلام كفر و گناه او را از ميان برد و بعضى آراء ديگرى اظهار داشتند و متوكل بحضرت هادى امام دهم عليه السّلام مراجعه نمود و آنحضرت مرقوم فرمود بايد او را بزنند تا بميرد و سايرين منكر شدند و گفتند اين حكم دليلى ندارد و ثانيا براى طلب دليل بآنحضرت مراجعه شد و جوابى رسيد كه در آن بعد از بسمله اين دو آيه نوشته شده بود و متوكل بدستور حضرت عمل نمود و آنمرد زانى را بقدرى زدند كه مرد در ثواب الاعمال و مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه هر كس سوره حم المؤمن را در هر شب بخواند خداوند گناهان گذشته و آينده او را بيامرزد و او را موفق به تقوى و پرهيزكارى فرمايد و آخرت او را بهتر از دنيا قرار دهد و از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه حم‌ها ريحانهاى قرآنند پس حمد و شكر نمائيد خدا را بحفظ و تلاوت آنها و ثواب زيادى براى آن بيان فرموده است و الحمد للّه رب العالمين و صلى اللّه على سيدنا محمد و آله الطاهرين.


جلد 4 صفحه 545

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


فَلَم‌ يَك‌ُ يَنفَعُهُم‌ إِيمانُهُم‌ لَمّا رَأَوا بَأسَنا سُنَّت‌َ اللّه‌ِ الَّتِي‌ قَد خَلَت‌ فِي‌ عِبادِه‌ِ وَ خَسِرَ هُنالِك‌َ الكافِرُون‌َ (85)

‌پس‌ نبود ‌که‌ نفع‌ ببخشد ايمان‌ ‌آنها‌ موقعي‌ ‌که‌ معاينه‌ كنند بأس‌ و عذاب‌

جلد 15 - صفحه 407

‌ما ‌را‌ ‌اينکه‌ سنة الهيست‌ ‌که‌ ‌در‌ امم‌ سابقه‌ بوده‌ ‌در‌ بندگان‌ ‌او‌ و خاسر و خسران‌ دارند ‌در‌ يك‌ همچه‌ موقعي‌ كافرين‌ ‌از‌ ‌إبن‌ بابويه‌ مسندا ‌از‌ حضرت‌ رضا (ع‌) روايت‌ كرده‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ سؤال‌ كردند

«لأي‌ علّة اغرق‌ اللّه‌ فرعون‌ و ‌قد‌ آمن‌ ‌به‌ و اقرّ بتوحيده‌ ‌قال‌ لانّه‌ آمن‌ عند رؤية البأس‌ و الايمان‌ عند رؤية البأس‌ ‌غير‌ مقبول‌»

‌پس‌ حضرت‌ استشهاد باين‌ آيه شريفه‌ فرمود. و ‌از‌ كليني‌ مسندا روايت‌ كرده‌ ‌که‌ ‌در‌ زمان‌ متوكّل‌ يك‌ جوان‌ نصراني‌ ‌را‌ آوردند ‌که‌ زنا كرده‌ ‌بود‌ ‌با‌ زن‌ مسلمه‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌او‌ اقامه حدّ كنند اسلام‌ آورد فقهاء عامّه‌ بعضي‌ گفتند

«الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌»

بعضي‌ گفتند سه‌ تازيانه‌ باو بزنند و بعضي‌ ديگر چيزهاي‌ ديگر گفتند متوكّل‌ نوشت‌ ‌بر‌ حضرت‌ هادي‌ ابو الحسن‌ الثالث‌ حضرت‌ نوشتند ‌بر‌ متوكل‌ بايد «

يضرب‌ حتّي‌ يموت‌ فقهاء

اعتراض‌ كردند باين‌ حكم‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ نه‌ كتابي‌ ‌بر‌ ‌او‌ نازل‌ ‌شده‌ و نه‌ سنّتي‌ ‌در‌ دست‌ دارد متوكل‌ اعتراض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌بر‌ حضرت‌ هادي‌ نوشت‌ حضرت‌ ‌در‌ جواب‌ ‌او‌ ‌به‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ استشهاد فرمود.

فَلَم‌ يَك‌ُ يَنفَعُهُم‌ إِيمانُهُم‌ لَمّا رَأَوا بَأسَنا چون‌ ‌از‌ روي‌ الجاء بوده‌ نه‌ ‌از‌ روي‌ ميل‌ و رغبت‌ و اختيار.

سُنَّت‌َ اللّه‌ِ الَّتِي‌ قَد خَلَت‌ فِي‌ عِبادِه‌ِ امم‌ ماضيه‌ و ميفرمايد فَلَن‌ تَجِدَ لِسُنَّت‌ِ اللّه‌ِ تَبدِيلًا وَ لَن‌ تَجِدَ لِسُنَّت‌ِ اللّه‌ِ تَحوِيلًا‌-‌ فاطر آيه 41 و 42‌-‌ وَ خَسِرَ هُنالِك‌َ الكافِرُون‌َ.

تم‌ّ بحمد اللّه‌ ‌سورة‌ المؤمن‌ و يتلوها ‌ان‌ شاء اللّه‌ ‌تعالي‌ ‌سورة‌ حم‌ سجدة المسمّاة بفصّلت‌ و الحمد للّه‌ رب‌ّ العالمين‌ و صلّي‌ اللّه‌ ‌علي‌ محمّد و آله‌ و اللّعن‌ ‌علي‌ أعدائهم‌ و انا العبد ‌عبد‌ الحسين‌ الطّيّب‌.

جلد 15 - صفحه 408

سوره حم‌ سجده‌

و تعبير ‌به‌ فصّلت‌ مي‌كنند مكي‌‌-‌ 54 ‌آيه‌ بسم‌ اللّه‌ و الحمد للّه‌ و الصّلاة و السّلام‌ ‌علي‌ ‌رسول‌ اللّه‌ و ‌علي‌ اله‌ ال‌ اللّه‌ و اللّعن‌ ‌علي‌ أعدائهم‌ اعداء اللّه‌

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 85)- «اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند ایمان آنها به حالشان سودی نداشت» (فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا). چرا که به هنگام نزول «عذاب استیصال» درهای توبه بسته می‌شود.

این حکم مخصوص افراد یا اقوام معینی نیست، بلکه چنانکه قرآن در دنبال همین سخن می‌گوید: «این سنت الهی است که در مورد بندگان گذشته نیز اجرا شده است» (سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبادِهِ).

سپس آیه را با این جمله پایان می‌دهد: «و در آن هنگام (که عذاب الهی دامانشان را فرو گرفت) خسران و زیان کافران آشکار شد» (وَ خَسِرَ هُنالِکَ الْکافِرُونَ).

آن روز فهمیدند که سرمایه‌ای جز مشتی غرور و پندار نداشتند، و آنچه را آب حیات خیال می‌کردند سرابی بیش نبود.

و به این ترتیب سوره مؤمن که با توصیف حال کافران مغرور آغاز شده بود، با پایان زندگی دردناک آنها خاتمه می‌یابد! «پایان سوره مؤمن»

ج4، ص295

سوره فصّلت [41]

اشاره

این سوره در «مکّه» نازل شده و دارای 54 آیه است

محتوای سوره:]

محتوای این سوره را می‌توان در چند بخش خلاصه کرد:

1- توجه به قرآن و بحثهای فراوانی پیرامون آن.

2- توجه به آفرینش آسمان و زمین، مخصوصا آغاز آفرینش جهان از ماده گازی شکل (دخان) و مراحل پیدایش کره زمین و کوهها و گیاهان و حیوانات.

3- اشاراتی به سرگذشت اقوام مغرور و سرکش پیشین، از جمله قوم عاد و ثمود، و سرنوشت دردناک آنها و اشاره کوتاهی به داستان موسی (ع).

4- انذار و تهدید مشرکان و کافران مخصوصا با ذکر آیات تکان دهنده‌ای در باره قیامت و گواهی اعضای بدن حتی پوست تن انسان، و توبیخ شدید پروردگار نسبت به آنها به هنگامی که در برابر عذاب الهی قرار می‌گیرند.

5- پاره‌ای از دلائل رستاخیز و قیامت و خصوصیات و ویژگیهای آن.

6- سر انجام سوره را با بحث جالب و کوتاهی پیرامون «آیات آفاقی و انفسی پروردگار» و بازگشتی بر مسأله معاد پایان می‌بخشد.

فضیلت تلاوت سوره:]

در حدیثی از پیغمبر گرامی اسلام می‌خوانیم: «هر کس که «حم سجده» را بخواند خداوند به تعداد هر حرفی از آن ده حسنه به او عطا می‌کند».

در حدیث دیگری نقل شده که: پیامبر صلّی اللّه علیه و اله هیچ شب به خواب نمی‌رفت مگر

ج4، ص296

این که سوره «تبارک» و «حم سجده» را می‌خواند.

نامگذاری این سوره به «فصّلت» از آیه سوم آن گرفته شده، و به «حم سجده» از این جهت است که با «حم» آغاز می‌شود و آیه 37 آن آیه سجده است.

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

نکات آیه

۱ - ایمان به خداوند یکتا و توبه و بازگشت از شرک، از سوى مشرکان و کافران محکوم به عذاب استیصال به وقت نزول آن، مورد پذیرش خداوند قرار نگرفت. (فلمّا رأوا بأسنا قالوا ءامنّا باللّه وحده ... فلم یک ینفعهم إیمنهم لمّا رأوا بأسنا)

۲ - توبه و بازگشت از گناه شرک و کفر، هنگام مشاهده آثار فرود عذاب الهى در دنیا، بى اثر بوده و نجات بخش نیست. (فلمّا رأوا بأسنا قالوا ءامنّا باللّه وحده ... فلم یک ینفعهم إیمنهم لمّا رأوا بأسنا)

۳ - پذیرفته نشدن ایمان به خداوند یکتا و توبه و بازگشت از شرک و کفر، هنگام مشاهده آثار آمدن عذاب الهى در دنیا، سنت و حکم تغییرناپذیر خداوند در میان بندگان (فلم یک ینفعهم إیمنهم لمّا رأوا بأسنا سنّت اللّه الّتى قد خلت فى عباده)

۴ - آشکار شدن خسارت و زیان کارى مشرکان و کافران قدرتمند و حق ناپذیر، به وقت نزول عذاب الهى بر ایشان در دنیا (لمّا رأوا بأسنا ... و خسر هنالک الکفرون)

۵ - کفر و شرک به خدا، مایه خسارت و از کف دادن سرمایه ها، توانمندى ها و تمدن ها است. (کانوا أکثر منهم و أشدّ قوّة و ءاثارًا فى الأرض ... کنّا به مشرکین ... و خسر هنالک الکفرون)

۶ - شریک پنداشتن براى خدا، به منزله کفر و انکار خدا است. (کنّا به مشرکین ... خسر هنالک الکفرون) برداشت یاد شده به این خاطر است که در آیه شریفه از مشرکان، به کافران تعبیر شده است.

روایات و احادیث

۷ - «قُدِّمَ إلى المتوکّل رجلٌ نصرانىّ فجر بإمرأة مسلمة فأراد أن یقیم علیه الحد فأسلم... فأمر المتوکّل بالکتاب إلى أبى الحسن الثالث(ع) و سؤاله عن ذالک فلمّا قرء الکتاب کَتَبَ: یُضْرب حتّى یموت ... فکتب إلیه: أنّ فقهاء المسلمین قد أنکروا هذا و قالوا: لم یجىء به سنة و لم ینطق به کتاب فبیّن لنا ... فکتب بسم اللّه الرحمن الرحیم «فلمّا رأوا بأسنا قالوا آمنّا باللّه وحده و کفرنا بما کنّا به مشرکین. فلم یک ینفعهم إیمانهم لمّا رأوا بأسنا سنّت اللّه التى قد خلت فى عباده و خسر هنالک الکافرون» قال: فأمر به المتوکل فضرب حتّى مات;[۱] یک مرد مسیحى را - که با زنى مسلمان زنا کرده بود - به نزد متوکل عباسى آوردند. پس آن گاه که خواست بر او حد جارى کند، آن مرد مسلمان شد ... متوکل دستور داد نامه اى به امام هادى(ع) نوشته شود و از ایشان درباره حکم این مسأله پرسش گردد. و آن گاه که امام(ع) نامه را خواند در جواب نوشت: او را بزنند تا بمیرد. سپس متوکل براى امام(ع) نوشت: فقهاى مسلمانان این حکم را انکار مى کنند و مى گویند: این حکم نه در سنت آمده و نه کتاب الهى از آن سخن گفته است، پس بیان کن براى ما... آن گاه امام هادى(ع) [درباره منبع این حکم ]نوشت: «بسم اللّه الرحمن الرحیم فلمّا رأوا بأسنا قالوا آمنّا بالله وحده و کفرنا بما کنّا به مشرکین. فلم یک ینفعهم إیمانهم لمّا رأوا بأسنا سنت اللّه التى قد خلت فى عباده و قد خسر هنالک الکافرون». پس متوکل دستور داد تا او را زدند تا مرد.».

موضوعات مرتبط

  • ایمان: ایمان بى ثمر ۳; شرایط ایمان به خدا ۱، ۳
  • تمدن: عوامل انقراض تمدن ها ۵
  • توبه: توبه بى ثمر ۱، ۲; توبه هنگام عذاب ۲; توبه هنگام عذاب استیصال ۱; رد توبه هنگام عذاب ۳; شرایط قبول توبه ۱، ۲، ۳
  • حق: زیانکارى حق ناپذیران ۴
  • خدا: تکذیب خدا ۶; سنتهاى خدا ۳
  • زناکار: حد زناکار مسیحى ۷
  • زیان: عوامل زیان ۵
  • شرک: آثار شرک ۵; حقیقت شرک ۶
  • عذاب: آثار عذاب ۴; رد توبه اهل عذاب ۱
  • کافران: رد توبه کافران ۱; زیانکارى کافران ۴; عذاب دنیوى کافران ۴
  • کفر: آثار کفر ۵; موارد کفر ۶
  • مشرکان: رد توبه مشرکان ۱; زیانکارى مشرکان ۴; عذاب دنیوى مشرکان ۴

منابع

  1. کافى، ج ۷، ص ۲۳۸، ح ۲; نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۳۷- ، ح ۱۲۰.