نتایج جستجو

خیرخواهى ۱; اشراف قوم ثمود و مصلحت طلبى ۱; دشمنى اشراف قوم ثمود ۱ قوم عاد: اشراف قوم عاد و خیرخواهى ۱; اشراف قوم عاد و مصلحت طلبى ۱; دشمنى اشراف قوم عاد

بدرستى كه خدا به همه چيز از قبض و بسط داناست، و مصلحت و مفسده بندگان را مى‌داند، پس قبض و بسط او محض مصلحت ايشان خواهد بود. در اسرائيليات از حضرت پيغمبر

۶ خدا: اذن خدا ۱، ۳، ۴ ; امهال خدا ۶ سختى:۷ مصلحت در سختى ۷ ۸ شکست:۷ در غزوه احد ۶ ; عوامل شکست ۷ ۳ ; مصلحت در شکست ۷ ۸ عقیده: باطل ۵ عمل:۴ غزوه احد:۱،

وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‌کنند؛ از این‌رو بمقداری که می‌خواهد (و مصلحت می‌داند) نازل می‌کند، که نسبه به بندگانش آگاه و بیناست! |و اگر خدا روزى را

يعنى حكم بعدى فقط در حفظ مصلحت مانند اولى است و گرنه از حيث زمان، اولى نمى‏تواند در جاى دومى واقع شود، تنها از حيث قيام به مصلحت نظير هم اند والا آمدن دومى

خداوند حكيم است و هر كار را از روى مصلحت مى‏كند لذا جائى براى سؤال از فعلش باقى نمى‏ماند و ديگران چون ممكن است از روى مصلحت و يا از روى مفسده انجام بدهند در

يعنى حكم بعدى فقط در حفظ مصلحت مانند اولى است و گرنه از حيث زمان، اولى نمى‏تواند در جاى دومى واقع شود، تنها از حيث قيام به مصلحت نظير هم اند والا آمدن دومى

برای برخی از کارهاشان از تو اجازه خواستند، برای هر کس از آنان که (بنا بر مصلحت) خواستی اجازه ده و برایشان پوشش بخواه، که خدا بی‌گمان پوشنده‌ای رحمتگر بر

است، امّا اين ناخوشايندى‌ها، تازگى ندارد و مى‌گذرد. پيامبر خدا بايد به فكر مصلحت واقعى و انجام فرمان خدا باشد وگرنه كراهت و ناخوشايندى اين و آن هميشه هست

نمى‌فرستيم، و در آن هنگام، ديگر مهلت نيابند. ما فرشتگان را جز به حق (و حکمت و مصلحت) نمی‌فرستیم، و آن گاه که بفرستیم دیگر کافران مهلتی نخواهند یافت. [اینان بدانند

فرموده كه هر حكمى بايد بمقتضاى مصلحت وقت باشد و خدا داناتر است از هر كس بمصالح اوقات و احكام لازمه در هر زمان بر وفق حكمت و مصلحت و اين توهمات فاسده ناشى از

فرموده كه هر حكمى بايد بمقتضاى مصلحت وقت باشد و خدا داناتر است از هر كس بمصالح اوقات و احكام لازمه در هر زمان بر وفق حكمت و مصلحت و اين توهمات فاسده ناشى از

آنکه منبع و خزانه آن نزد ماست ولی ما از آن بر عالم خلق الاّ به قدر معین (که مصلحت است) فرو نمی‌فرستیم. و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه هایش نزد ماست، و آن را

تشرك باللّه» و نوح سؤال نمود نجات پسرش را به شرط مصلحت نه بر سبيل قطع، چون خداى تعالى فرمود كه مصلحت در غير نجات است، در اين صورت منافات با سؤال او ندارد؛

رأفت را اخّص گرفته و گويد: رحمت هم در شيى محبوب آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است. خلاصه آن كه فرقى ميان آن دو در شدّت و ضعف و يا

آزمایش بلکه به جبر) شما را همگی به راه هدایت (و جنّت) می‌کشید (لیکن این خلاف مصلحت و نظام الهی است). و قرار دادن راه راست [برای هدایت بندگان به سوی سعادت ابدی]

نيست كه بداند لذا بيان نفرمودند مگر چند مصلحت را كه نزديك بفهم عامه است كه دو مصلحت آن در آيه قبل ذكر شد و دو مصلحت هم در اين آيه ذكر شده يكى آنكه مؤمنين

۱۹- جواز بهره گیرى متعارف ولىّ یتیم از مال وى، مشروط به صرف وقت خود در جهت مصلحت آن و کم نبودن (کافى بودن) آن مال (و من کان فقیراً فلیاکل بالمعروف) امام صادق

ياريمان خواهد كرد؟ فرعون گفت: جز آنچه [مصلحت‌] مى‌بينم به شما ارائه نمى‌دهم و شما را جز به راه صحيح راهنمايى نمى‌كنم [مصلحت در قتل موسى است‌] اى قوم من، امروز

عَقِيماً: و قرار مى‌دهد هر كه را خواهد به مصلحت بى‌فرزند، إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ: بدرستى كه خداى تعالى داناست به مصلحت دادن و ندادن، تواناست به آنچه مى‌بخشد