نتایج جستجو

204 بعد از آن در بيان قرض فرمايد: إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ‌: اگر قرض دهند خدا را. مراد انفاق حقوق واجبه است و بيان آن به صورت قرض تلطف است در استدعاى به

ثروتمندان ۱۲ خدا: پاداش اخروى قرض به خدا ۷، ۱۱; پاداش دنیوى قرض به خدا ۷، ۹، ۱۱; توصیه هاى خدا ۱; قرض به خدا۴، ۵; مراد از قرض به خدا ۱۲ صدقه: آثار صدقه ۱۰;

است و وام را قرض گويند كه شخص جزئى از مال خود را قطع كرده به ديگرى مى‏دهد به نيت اينكه خود مال يا بدل آن را بعداً بدهند. اقراض به معنى قرض دادن است [تغابن:17]

عين خلف ولى کم برر قوم حمء کما حتى الو کذب ورى ايى وجه هدى بهت جنب کود اذ قرض بحث لکن سود اين هذا التى على يمن نا قضى بين سوء انس هما انى شىء دبب الا ضعف

وفاى به عهد ۲۸ ; وفاى به عهد ۶، ۳۳ عهدشکنى: آثار عهدشکنى ۳۰، ۳۲ قرض: آداب قرض ۱۷، ۱۸ ; قرض به خدا ۱۷، ۱۸، ۱۹ کفر: آثار کفر ۲۹، ۳۰ ; موارد کفر ۳۱، ۳۲ گمراهى:

دين خود را ادا سازد يا بعد از آن نيز قرض كند در زمان سختى و كسادى يا صدقه قبول نمايد فرمود آنچه موجود دارد بآن قرض خود را ادا نمايد و از اموال مردم صرف

كسانى كه قرض الحسنه مى‌دهند، سپاسگزار است، پس افراد قرض‌گيرنده نيز از قرض‌دهندگان تشكر كنند. «وَ اللَّهُ شَكُورٌ» 9- خداوند، حليم است، پس اگر به ما قرض الحسنه

ذلک لم قول شىء هو ى رکع أما عند ا امر غلم خشى عن زکو برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح خير وحد قتل حسن طهر جىء حيى لعل انس الا بل فعل مول انتم فرج رجع عذب

تا مدت معينى به يكديگر قرض مي‌دادند سپس وقتى كه مدت مزبور منقضى مي‌شد و مديون نمى توانست. قرض خويش را بپردازد هم مقدار پرداخت قرض را زياد مي‌كردند و هم

قد صبر الذى عرب قصص قرب خلق رسل قبل تلک التى اول صلو قرء بکم جعل ليل خرج قرض عون مسک ذرء ابو قسو قصم حرق کبر علو تبع جهنم يونس مدن حبب

دستاس و نحو آن كه معمولاً به عاريه داده مى‏شوند، معنى كرده‏اند و ايضاً مانند قرض دادن، صدقه دادن و زكوة كه در ميان مردم جريان دارند. در صافى از كافى از امام

رفق ها غير يمن رجس ک اخر عفو شرک هى ه امر قوم کرم الى على ملل غرب غفر ولد قرض

ميفرمايد كيست آن مرديكه قرض بدهد بخدا قرض خوبى پس خدا چندين‌ جلد 5 صفحه 144 برابر باو عوض عنايت فرمايد و چون خدا محتاج نيست كه براى خودش قرض بخواهد معلوم ميشود

ميفرمايد كيست آن مرديكه قرض بدهد بخدا قرض خوبى پس خدا چندين‌ جلد 5 صفحه 144 برابر باو عوض عنايت فرمايد و چون خدا محتاج نيست كه براى خودش قرض بخواهد معلوم ميشود

از امام محمد باقر عليه السّلام مروى است كه: مراد اخذ مال يتيم است بر سبيل قرض، و بعد از استطاعت ادا كند. فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ‌: پس

باشد كه در آمدشان به مخارجش كفايت كند ولى قرضى دارد كه نمى‏تواند آن را بدهد. قرض او از زكوة ادا مى‏شود. 7- فى سبيل اللّه مراد از ان هر كار عام المنفعه است

فرمود: اگر پدرت مقروض مى بود و قرض او را مى پرداختى، آيا كافى بود؟ گفت: بلى يا رسول اللّه. سپس فرمود: بنابراين اگر قرض خدا را هم بپردازى، سزاوارتر خواهد

شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند آنرا براى شما و ميآمرزد شما را و خداوند

اول وقت نخواند، ويل دارد. «4» امام صادق عليه السلام فرمودند: ماعون، شامل قرض الحسنه و هر كار نيك درباره ديگران و در اختيار قراردادن وسائل خانه و از جمله

اول وقت نخواند، ويل دارد. «4» امام صادق عليه السلام فرمودند: ماعون، شامل قرض الحسنه و هر كار نيك درباره ديگران و در اختيار قراردادن وسائل خانه و از جمله