نتایج جستجو

فریب آنان باشد. استکبار: کیفر استکبار ۱۰ اشراف مکه: بهانه جویى اشراف مکه ۱ ; بینش اشراف مکه ۴ ; کفر اشراف مکه ۱ انبیا: استهزاى انبیا ۵ ; صلاحیت انبیا ۶،

هشدار به محمد(ص) ۶ مسلمانان: مسؤولیت مسلمانان ۶; هشدار به مسلمانان ۶ مکه: مخالفت اشراف مکه ۷

ناپذیرى کافران ۵ کافران مکه: ابتلاى کافران مکه ۴; سرگردانى کافران مکه ۷; طغیان کافران مکه ۷; لجاجت کافران مکه ۷; مشکلات کافران مکه ۴ کفران: کفران نعمت ۸

محمد(ص) ۱، ۲ ; مبارزه با کافران ۶ ; مکر کافران ۶ کافران مکه: توطئه کافران مکه ۲، ۳ ; کافران مکه و محمد(ص) ۳، ۵ محمد(ص): تاریخ محمد(ص) ۳ ; توطئه تبعید محمد(ص)

ستیزه جوى مکه از سوى خداوند (ذق إنّک أنت العزیز الکریم) چنان که از لحن آیات و برخى از تفاسیر استفاده مى شود، این آیات تعریضى به سردمداران شرک مکه دارد. اشراف:

الحقيق در خيبر متوطن شدند. و بعد از مدتى نقض عهد كرده، با هفتاد نفر از اشراف به مكه رفتند و ابو سفيان و اتباع او را بر محاربت حضرت رسالت صلّى اللّه عليه

داخل آن را فرو ريزد. بلال، برده سياهپوست حبشى، در برابر چشمان حيرت زده اشراف مكّه بر بالاى آن اذان مى‌گويد و روزى نيز فرا خواهد رسيد كه آخرين حجّت الهى

در مکه نازل شده، مى توان گفت که آیه فوق از یک سو پیام دار حمایت خداوند از پیامبر(ص) و تقویت روحیه مؤمنان است و از سوى دیگر هشدارى به سران مشرک مکه است

خدا. شأن نزول: چون حمزه ايمان آورد دين اسلام قوت گرفت، بيست و پنج نفر از اشراف قريش نزد ابو طالب آمدند گفتند: تو مهتر مائى، آمده‌ايم تا حكم كنى ميان ما

متابعت پيغمبر و كتاب او باشد. در منهج- بعد از خروج كفار قريش از مكه و عزيمت بدر، دوازده نفر اشراف مانند أبو جهل و عتبه و شيبه و ابى بن خلف و غيره مقرر نمودند

عليه و آله و سلّم» تصديق كرد. لاجرم عثمان را احضار نموده، نزد ابى سفيان و اشراف مكه فرستاد، تا به آنان اعلام بدارد: پيامبر به منظور جنگ نيامده، بلكه تنها منظورش

کَانَ‌ لِلنَّاسِ‌ عَجَباً أَنْ‌... (۱) «شیخ طوسى» گویند: ابوجهل با جماعتى از اشراف قریش نزد ابوطالب آمدند و از دست محمد زبان به شکایت گشودند و گفتند: محمد احلام

بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ «10» ترجمه‌ و روان شدند جماعت اشراف از آنها گفتند كه برويد و شكيبائى ورزيد بر معبودهاتان همانا اين چيزى است كه

نيكوكار باشند (مراد انبياء هستند). و نيز آن حضرت فرمود: اشراف امّتى حملة القران و اصحاب اللّيل‌ «2»: اشراف و بزرگان امت در بردارندگان علم قرآنند با عمل و شب

دو به طرف شام می‌رفت و دیگرى در مکه می‌ماند. وقتى که پیامبر اسلام مبعوث گردید، شریکى که در شام بود به دوست شریک خود در مکه نامه نوشت و در ضمن از موضوع پیامبر

حقّ و صدق است، و او كسى است كه در كتب سابقه وصف شده. چون پيغام به اهل مكه رسيد، اشراف خدمت حضرت رسيدند و سه مسئله را پرسيدند. حضرت‌ جلد 14 - صفحه 249 فرمود

را ايفا مى نمايند، ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۱۵۷ معلوم مى شود، اشراف مكه و قريش چند نوبت ضعفاى مؤ منين را نزد آنجناب ديده و اين درخواست بيجا را

من! خدا را بپرستید، برایتان جز او خدایی نیست. پس مگر پروا نمی‌دارید؟» پس اشراف از (میان) قومش - که کافر شدند- گفتند: «این جز بشری همچون شما نیست، می‌خواهد

نريزد خون حرامى را. 2- فرمود: وحى فرمود خداى تعالى به موسى بن عمران: بگو به اشراف بنى اسرائيل، بپرهيزيد كشتن نفس محترم را به غير حق. پس بدرستى كه كسى كه بكشد

وصل اطّيّرنا شده است و در شهر حجر كه مسكن حضرت صالح بود نه نفر از اشقياء و اشراف و اشرار قوم بودند كه جز افساد و اضلال و شرارت و فتنه انگيزى كارى نداشتند