روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۹
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم
علي بن ابراهيم عن ابيه عن القاسم عن المنقري عن حفص بن غياث عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۱ ش ۱۱۸ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۲۰ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۳۵
فرمود: هر گاه ديديد عالم دوستدار دنيا است او را نسبت به دين خود متهم دانيد، زيرا هر كه چيزى را دوست دارد گرد همان محبوب خود ميگردد، فرمود: خدا به داود وحى كرد: ميان من و خودت عالمى كه فريفته دنيا است واسطه مكن تا تو را از راه دوستى من باز دارد، زيرا آنان راهزنهاى بندگان خواهان منند كمتر چيزى كه من با اينان كنم اين است كه شيرينى مناجات خودم را از دلشان بر كنم.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۵۸
و فرمود: چون عالم را دنيا دوست ديديد او را نسبت بدينتان متهم دانيد (بدانيد دينداريش حقيقى نيست) زيرا دوست هر چيزى گرد محبوبش ميگردد، و فرمود خدا بداود وحى فرمود كه: ميان من و خودت عالم فريفته دنيا را واسطه قرار مده كه ترا از راه دوستيم بگرداند زيرا كه ايشان راهزنان بندگان جوياى منند، همانا كمتر كارى كه با ايشان كنم اينست كه شيرينى مناجاتم را از دلشان بركنم.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۱۷۷
على بن ابراهيم، از پدرش، از قاسم، از منقرى، از حفص بن غياث، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود كه: «چون عالم را ببينيد كه با دنياى خويش محبّت داشته باشد، او را بر دين خود متهم كنيد؛ زيرا كه هر كه دوست چيزى باشد، آنچه را كه دوست مىدارد، رعايت مىنمايد». و فرمود كه: «خدا به سوى داود عليه السلام وحى فرمود كه: در ميانه من و خود، عالمى قرار مده كه فريفته دنيا باشد، كه تو را از راه دوستى من باز مىدارد؛ زيرا كه اين گروه، راهزنان بندگان منند كه مرا مىخواهند. به درستى كه پستتر چيزى كه كه من با ايشان مىكنم، آن است كه شيرينى لذّت مناجات با خود را از دلهاى ايشان بر مىكنم».
شرح
آیات مرتبط (بر اساس موضوع)
- آل عمران ١٠٠
- آل عمران ١٠١
- آل عمران ١٠٢
- آل عمران ١٠٤
- آل عمران ١١٠
- آل عمران ١١٣
- آل عمران ١١٤
- آل عمران ١١٨
- آل عمران ١١٩
- آل عمران ١٢٠
- آل عمران ١٢٢
- آل عمران ١٢٣
- آل عمران ١٢٥
- آل عمران ١٣٧
- آل عمران ١٣٨
- آل عمران ١٣٩
- آل عمران ١٤
- آل عمران ١٤٠
- آل عمران ١٤١
- آل عمران ١٤٣
احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۴ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۵ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۰ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲ (روایت شده از: امام سجّاد عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۴ (روایت شده از: امام على عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۶ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۱۱۹ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)