سوره ابراهيم: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره ابراهيم | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::72|٧٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::14|١٤]] | آیه = [[تعداد آیات::52|٥٢]] | بعدی = سوره الحجر | قبلی = سوره الرعد | کلمه = [[تعداد کلمات::942|٩٤٢]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره ابراهيم | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::72|٧٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::14|١٤]] | آیه = [[تعداد آیات::52|٥٢]] | بعدی = سوره الحجر | قبلی = سوره الرعد | کلمه = [[تعداد کلمات::942|٩٤٢]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الر كِتٰبٌ أَنزَلنٰهُ إِلَيكَ لِتُخرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ بِإِذنِ رَبِّهِم إِلىٰ صِرٰطِ العَزيزِ الحَميدِ (١) ]] }} | |||
الر. کتابی است که آن را سوی تو فرود آوردیم تا مردمان را - به اذن پروردگارشان - از تاریکی‌ها سوی روشنایی بیرون آوری؛ سوی راه راستای(آن) عزیز ارجمندِ ستوده. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢ | اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ وَ وَيلٌ لِلكٰفِرينَ مِن عَذابٍ شَديدٍ (٢) ]] }} | |||
خدایی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از اوست. و وای بر کافران از عذابی سخت؛ | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣ | الَّذينَ يَستَحِبّونَ الحَيوٰةَ الدُّنيا عَلَى الإخِرَةِ وَ يَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَ يَبغونَها عِوَجًا أُولٰئِكَ فى ضَلٰلٍ بَعيدٍ (٣) ]] }} | |||
کسانی که جویای دوستی این زندگی پستِ نزدیکتر بر زندگی آخرینند و (خود و دیگران را) از راه خدا باز می‌دارند، و آن را به کژی می‌جویند. اینانند که در (ژرفای) گمراهی دور و درازی هستند. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤ | وَ ما أَرسَلنا مِن رَسولٍ إِلّا بِلِسانِ قَومِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُم فَيُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشاءُ وَ يَهدى مَن يَشاءُ وَ هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (٤) ]] }} | |||
و ما هیچ پیامبری را جز به زبان (مفهوم برای) قومش نفرستادیم تا (حقایق را) برایشان بیان کند. پس خدا هر که را بخواهد از راه به در می‌برد، و هر که را بخواهد به راه می‌آورد. و اوست عزیز حکیم. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٥ | وَ لَقَد أَرسَلنا موسىٰ بِـٔايٰتِنا أَن أَخرِج قَومَكَ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ وَ ذَكِّرهُم بِأَيّىٰمِ اللَّهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (٥) ]] }} | |||
و ما همانا موسی را به‌راستی با نشانه‌های خود فرستادیم (و به او فرمودیم) که: «قوم خود را از تاریکی‌ها سوی روشنایی بیرون آور و روزهای (ویژه‌ی) خدا را به آنان یادآوری کن. بی‌چون در این (یادآوری) برای هر شکیبایی بسیار سپاسگزار، نشانه‌هایی است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٦ | وَ إِذ قالَ موسىٰ لِقَومِهِ اذكُروا نِعمَةَ اللَّهِ عَلَيكُم إِذ أَنجىٰكُم مِن إلِ فِرعَونَ يَسومونَكُم سوءَ العَذابِ وَ يُذَبِّحونَ أَبناءَكُم وَ يَستَحيونَ نِساءَكُم وَ فى ذٰلِكُم بَلاءٌ مِن رَبِّكُم عَظيمٌ (٦) ]] }} | |||
و چون موسی به قوم خود گفت: «نعمت خدا را بر خودتان به یاد آورید، چون شما را از فرعونیان رهانید؛ حال آنکه با اجبار و به‌ناچار شما را عذابی بس نکوهیده می‌کردند، و پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده و بی‌حیا وامی‌گذاشتند. در حالی که در این (امر) برای شما از پروردگارتان آزمایشی بزرگ است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٧ | وَ إِذ تَأَذَّنَ رَبُّكُم لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم وَ لَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابى لَشَديدٌ (٧) ]] }} | |||
و چون پروردگارتان اعلام کرد: «اگر به‌راستی سپاسگزاری کنید بی‌چون(جمعیت و نعمت) شما را به‌درستی افزون می‌کنم و اگر ناسپاسی نمایید، بی‌گمان(و) بی‌امان عذاب من بسی سخت است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٨ | وَ قالَ موسىٰ إِن تَكفُروا أَنتُم وَ مَن فِى الأَرضِ جَميعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِىٌّ حَميدٌ (٨) ]] }} | |||
و موسی گفت: «اگر شما و هر که در روی زمین است، همگان کافر شوید، به‌راستی، خدا بی‌نیاز ستوده (در کل جهان) است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٩ | أَلَم يَأتِكُم نَبَؤُا۟ الَّذينَ مِن قَبلِكُم قَومِ نوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمودَ وَ الَّذينَ مِن بَعدِهِم لا يَعلَمُهُم إِلَّا اللَّهُ جاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَرَدّوا أَيدِيَهُم فى أَفوٰهِهِم وَ قالوا إِنّا كَفَرنا بِما أُرسِلتُم بِهِ وَ إِنّا لَفى شَكٍّ مِمّا تَدعونَنا إِلَيهِ مُريبٍ (٩) ]] }} | |||
آیا خبر مهم کسانی که پیش از شما بودند - (یعنی) قوم نوح و عاد و ثمود و آنانی که بعد از ایشان بودند (و) کسی جز خدا از آنان آگاهی ندارد - شما را نیامده است؟ فرستادگانش دلایل آشکار برایشان آوردند، پس آنان دست‌هایشان را (به نشانه‌ی اعتراض) بر دهان‌ها‌شان نهادند و گفتند: «ما به آنچه شما بدان مأموریت دارید همواره کفر ورزیدیم و بی‌گمان از آنچه ما را بدان می‌خوانید در (ژرفای) شکی مستند سخت غرقه‌ایم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٠ | قالَت رُسُلُهُم أَفِى اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَدعوكُم لِيَغفِرَ لَكُم مِن ذُنوبِكُم وَ يُؤَخِّرَكُم إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى قالوا إِن أَنتُم إِلّا بَشَرٌ مِثلُنا تُريدونَ أَن تَصُدّونا عَمّا كانَ يَعبُدُ إباؤُنا فَأتونا بِسُلطٰنٍ مُبينٍ (١٠) ]] }} | |||
پیامبرانشان گفتند: « مگر درباره‌ی خدا - پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین - شکی است؟ او شما را دعوت می‌کند تا پاره‌ای از گناهانتان را برایتان بپوشاند، و سوی زمان معینی شما را واپس اندازد.» گفتند: «شما جز بشری مانند ما نیستید. می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیده‌اند باز دارید. پس ما را سلطه‌ای آشکارگر بیاورید.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١١ | قالَت لَهُم رُسُلُهُم إِن نَحنُ إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم وَ لٰكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلىٰ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ وَ ما كانَ لَنا أَن نَأتِيَكُم بِسُلطٰنٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (١١) ]] }} | |||
پیامبرانشان برایشان گفتند: «ما جز بشری همانند شما نیستیم، ولی خدا بر هر یک از بندگانش که بخواهد منت می‌نهد. و ما را هیچ‌گاه نبوده است که جز به اذن خدا برای شما حجتی سلطه‌گر بیاوریم. و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٢ | وَ ما لَنا أَلّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَ قَد هَدىٰنا سُبُلَنا وَ لَنَصبِرَنَّ عَلىٰ ما إذَيتُمونا وَ عَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُتَوَكِّلونَ (١٢) ]] }} | |||
«و ما را چیست که بر خدا توکل نکنیم، حال آنکه به راستی ما را به راه‌های راهوارمان رهبری کرده است؟ و البته ما بر آزاری که به ما رساندید باید شکیبایی کنیم، و توکل‌کنندگان باید تنها بر خدا توکل کنند.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٣ | وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِرُسُلِهِم لَنُخرِجَنَّكُم مِن أَرضِنا أَو لَتَعودُنَّ فى مِلَّتِنا فَأَوحىٰ إِلَيهِم رَبُّهُم لَنُهلِكَنَّ الظّٰلِمينَ (١٣) ]] }} | |||
و (تمامی) کسانی که (در تاریخ رسالت‌ها) کافر شدند، به (تمامی) پیامبرانشان گفتند: «شما را از سرزمین خودمان بی‌چون (و) بی‌گمان بیرون می‌کنیم، یا (اینکه) به‌راستی و یقین به کیش ما باز گردید.» پس پروردگارشان به آنان وحی کرد: «بی‌امان ستمگران را بس هلاک خواهیم کرد.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٤ | وَ لَنُسكِنَنَّكُمُ الأَرضَ مِن بَعدِهِم ذٰلِكَ لِمَن خافَ مَقامى وَ خافَ وَعيدِ (١٤) ]] }} | |||
«و به‌راستی و درستی شما را پس از ایشان (به جایشان) در (این) سرزمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از پایگاه (ربانی) و شأن من بهراسد، و از تهدیدم بیم داشته باشد.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٥ | وَ استَفتَحوا وَ خابَ كُلُّ جَبّارٍ عَنيدٍ (١٥) ]] }} | |||
و (پیامبران و کافران توأمان) از خدا گشایش خواستند و (سرانجام) هر زورگوی لجوجی نومید شد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٦ | مِن وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ يُسقىٰ مِن ماءٍ صَديدٍ (١٦) ]] }} | |||
(آن کس که) دوزخ از پی اوست و به او آبی مرگبار نوشانده می‌شود، | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٧ | يَتَجَرَّعُهُ وَ لا يَكادُ يُسيغُهُ وَ يَأتيهِ المَوتُ مِن كُلِّ مَكانٍ وَ ما هُوَ بِمَيِّتٍ وَ مِن وَرائِهِ عَذابٌ غَليظٌ (١٧) ]] }} | |||
آن را جرعه جرعه می‌نوشد و نتواند آن را به آسانی و خوشی فرو برد و مرگ از هر جانبی سویش می‌آید - حال آنکه مرده نیست- و عذابی سنگین را به دنبال دارد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٨ | مَثَلُ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِم أَعمٰلُهُم كَرَمادٍ اشتَدَّت بِهِ الرّيحُ فى يَومٍ عاصِفٍ لا يَقدِرونَ مِمّا كَسَبوا عَلىٰ شَيءٍ ذٰلِكَ هُوَ الضَّلٰلُ البَعيدُ (١٨) ]] }} | |||
مَثَل کسانی که به پروردگارشان کافر شدند؛ کردارهایشان به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن وزید. از آنچه به دست آورده‌اند هیچ (بهره‌ای) نمی‌توانند برد. این است همان گمراهی دور و دراز. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ١٩ | أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ بِالحَقِّ إِن يَشَأ يُذهِبكُم وَ يَأتِ بِخَلقٍ جَديدٍ (١٩) ]] }} | |||
آیا ندیدی [:درنیافتی] که خدا به‌راستی آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید؟ اگر بخواهد شما را می‌برد و خلق تازه‌ای (به جایتان) می‌آورد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٠ | وَ ما ذٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزيزٍ (٢٠) ]] }} | |||
و این کار بزرگ بر خدا(ی بزرگ) دشوار نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢١ | وَ بَرَزوا لِلَّهِ جَميعًا فَقالَ الضُّعَفٰؤُا۟ لِلَّذينَ استَكبَروا إِنّا كُنّا لَكُم تَبَعًا فَهَل أَنتُم مُغنونَ عَنّا مِن عَذابِ اللَّهِ مِن شَيءٍ قالوا لَو هَدىٰنَا اللَّهُ لَهَدَينٰكُم سَواءٌ عَلَينا أَجَزِعنا أَم صَبَرنا ما لَنا مِن مَحيصٍ (٢١) ]] }} | |||
و همگان به پیشگاه خدای(شان) عیان شدند. پس ناتوانان به مستکبران گفتند: «ما بی‌گمان پیروان شما بوده‌ایم، پس آیا چیزی از عذاب خدا را از ما کفایت و جبران می‌کنید؟» گفتند: «اگر خدا ما را هدایت کرده بود، به‌راستی شما را هدایت می‌کردیم. چه بی‌تابی کنیم و چه تاب آوریم بر ما یکسان است. ما را راه هیچ‌گونه گریزی (از عذاب خدا) نیست.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٢ | وَ قالَ الشَّيطٰنُ لَمّا قُضِىَ الأَمرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُم وَعدَ الحَقِّ وَ وَعَدتُكُم فَأَخلَفتُكُم وَ ما كانَ لِىَ عَلَيكُم مِن سُلطٰنٍ إِلّا أَن دَعَوتُكُم فَاستَجَبتُم لى فَلا تَلومونى وَ لوموا أَنفُسَكُم ما أَنا۠ بِمُصرِخِكُم وَ ما أَنتُم بِمُصرِخِىَّ إِنّى كَفَرتُ بِما أَشرَكتُمونِ مِن قَبلُ إِنَّ الظّٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٢٢) ]] }} | |||
و هنگامی که کار از کار گذشت (و داوری صورت گرفت) شیطان (از دستگاه فرستنده‌ی شیطانیش) گفت: «به‌راستی خدا به شما وعده داد، وعده‌ای (به پاداشی) درست و پای برجا. و من به شما وعده(ی گزاف و نابجا) دادم. پس با شما (در آن) خلاف کردم و مرا بر شما هیچ سلطه‌ای نبوده است، جز اینکه شما را دعوت کردم، پس (بی‌درنگ) اجابتم نمودید. پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید. من فریادرس شما نیستم و شما (هم) فریادرس من نیستید. من به آنچه پیش از این مرا (با خدا) شریک می‌دانستید بی‌چون کفر ورزیدم.» بی‌گمان برای ستمکاران عذابی پردرد است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٣ | وَ أُدخِلَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها بِإِذنِ رَبِّهِم تَحِيَّتُهُم فيها سَلٰمٌ (٢٣) ]] }} | |||
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند، به باغ‌هایی در آورده شدند، که از زیر (درختان)شان نهرها روان است؛ حال آنکه به اذن پروردگارشان در آن جاودانه‌اند (و) درودشان در آنجا سلام است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٤ | أَلَم تَرَ كَيفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فِى السَّماءِ (٢٤) ]] }} | |||
آیا ندیدی خدا چگونه مَثَلی زد: سخنی پاکیزه را مانند درختی پاکیزه، که ریشه‌اش استوار و شاخه‌اش در آسمان است؟ | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٥ | تُؤتى أُكُلَها كُلَّ حينٍ بِإِذنِ رَبِّها وَ يَضرِبُ اللَّهُ الأَمثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ (٢٥) ]] }} | |||
(آن درخت) خوردنیش را هر دم به اذن پروردگارش می‌دهد. و خدا مَثَل‌ها(ی شایسته) را برای مردم می‌زند، شاید آنان به خوبی یاد کنند. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٦ | وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبيثَةٍ اجتُثَّت مِن فَوقِ الأَرضِ ما لَها مِن قَرارٍ (٢٦) ]] }} | |||
و مَثَل سخنی ناپاکیزه هم‌چون درختی ناپاکیزه است (که) از روی زمین کنده شده (و) هیچ پایداری ندارد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٧ | يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذينَ إمَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ فِى الإخِرَةِ وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظّٰلِمينَ وَ يَفعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ (٢٧) ]] }} | |||
خدا کسانی را که ایمان آوردند، در زندگی دنیا و در آخرت با سخن استوار (توحید) پایدار می‌گرداند. و خدا ستمگران را بی‌راه می‌گذارد. و خدا هر کاری بخواهد انجام می‌دهد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٨ | أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلوا نِعمَتَ اللَّهِ كُفرًا وَ أَحَلّوا قَومَهُم دارَ البَوارِ (٢٨) ]] }} | |||
آیا سوی کسانی که (شکر) نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را به سرای هلاکت فرو آوردند، ننگریستی؟ | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٢٩ | جَهَنَّمَ يَصلَونَها وَ بِئسَ القَرارُ (٢٩) ]] }} | |||
جهنم را گیرانه‌اند و (آنجا) چه بد قرارگاهی است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٠ | وَ جَعَلوا لِلَّهِ أَندادًا لِيُضِلّوا عَن سَبيلِهِ قُل تَمَتَّعوا فَإِنَّ مَصيرَكُم إِلَى النّارِ (٣٠) ]] }} | |||
و برای خدا همانندهایی قرار دادند، تا (خود و دیگران را) از راه او گمراه کنند. بگو: «(از بهره‌های حیوانی) برخوردار شوید. پس (از آن) بی‌چون بازگشت شما سوی آتش است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣١ | قُل لِعِبادِىَ الَّذينَ إمَنوا يُقيمُوا الصَّلوٰةَ وَ يُنفِقوا مِمّا رَزَقنٰهُم سِرًّا وَ عَلانِيَةً مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا بَيعٌ فيهِ وَ لا خِلٰلٌ (٣١) ]] }} | |||
به [آن] بندگانم که ایمان آورده‌اند بگو (که) نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزی دادیم، پنهان و آشکارا انفاق کنند، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی باشد و نه دوستی‌ها و همبستگی‌هایی. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٢ | اللَّهُ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ وَ أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزقًا لَكُم وَ سَخَّرَ لَكُمُ الفُلكَ لِتَجرِىَ فِى البَحرِ بِأَمرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الأَنهٰرَ (٣٢) ]] }} | |||
خدا کسی است (که) آسمان‌ها و زمین را آفرید. و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ پس با آن (بخشی) از ثمرات را برایتان رزقی برون آورد. و کشتی‌ها را برایتان رام گردانید، تا به فرمان او در دریا روان شوند. و نهرها را برایتان مسخّر کرد. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٣ | وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّمسَ وَ القَمَرَ دائِبَينِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الَّيلَ وَ النَّهارَ (٣٣) ]] }} | |||
و خورشید و ماه را پیوسته برای شما رام گردانید، و شب و روز را (نیز) مسخّر شما ساخت. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٤ | وَ إتىٰكُم مِن كُلِّ ما سَأَلتُموهُ وَ إِن تَعُدّوا نِعمَتَ اللَّهِ لا تُحصوها إِنَّ الإِنسٰنَ لَظَلومٌ كَفّارٌ (٣٤) ]] }} | |||
و برخی از همه‌ی آنچه از او خواستید به شما داد و اگر نعمت خدا را شماره کنید، نمی‌توانید آن را به شمار آورید. بی‌گمان انسان، بی‌امان ستم‌پیشه‌ای بس کفران‌کننده است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٥ | وَ إِذ قالَ إِبرٰهيمُ رَبِّ اجعَل هٰذَا البَلَدَ إمِنًا وَ اجنُبنى وَ بَنِىَّ أَن نَعبُدَ الأَصنامَ (٣٥) ]] }} | |||
و چون ابراهیم گفت: «پروردگارم! این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور بدار.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٦ | رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضلَلنَ كَثيرًا مِنَ النّاسِ فَمَن تَبِعَنى فَإِنَّهُ مِنّى وَ مَن عَصانى فَإِنَّكَ غَفورٌ رَحيمٌ (٣٦) ]] }} | |||
«پروردگارم! آنان بسیاری از مردمان را بی‌چون گمراه کردند. پس هر کس از من پیروی کند بی‌گمان او از من است، و هر که مرا نافرمانی کند همواره تو بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگانی.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٧ | رَبَّنا إِنّى أَسكَنتُ مِن ذُرِّيَّتى بِوادٍ غَيرِ ذى زَرعٍ عِندَ بَيتِكَ المُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل أَفـِٔدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى إِلَيهِم وَ ارزُقهُم مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم يَشكُرونَ (٣٧) ]] }} | |||
«پروردگارمان! من برخی از ذریه‌ام را در گودالی تهی از کشت سکونت دادم، نزد خانه‌ی محترمت - پروردگارمان! - برای آنکه نماز را به پا دارند. پس دل‌هایی از مردمان را مقرر فرمای که سوی آنان روان گردند و آنان را از همه‌ی ثمرات (مورد نیازشان) روزی ده، شاید سپاسگزاری کنند.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٨ | رَبَّنا إِنَّكَ تَعلَمُ ما نُخفى وَ ما نُعلِنُ وَ ما يَخفىٰ عَلَى اللَّهِ مِن شَيءٍ فِى الأَرضِ وَ لا فِى السَّماءِ (٣٨) ]] }} | |||
«پروردگارمان! بی‌گمان تو آنچه را که پنهان می‌داریم و آنچه را که آشکار می‌سازیم می‌دانی.» و هیچ چیزی در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٣٩ | الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى وَهَبَ لى عَلَى الكِبَرِ إِسمٰعيلَ وَ إِسحٰقَ إِنَّ رَبّى لَسَميعُ الدُّعاءِ (٣٩) ]] }} | |||
«تمامی سپاس‌ها خدای راست که با وجود سالخوردگی(ام) اسماعیل و اسحاق را به من بخشود. به‌راستی پروردگارم همواره بسی شنونده‌ی درخواست است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٠ | رَبِّ اجعَلنى مُقيمَ الصَّلوٰةِ وَ مِن ذُرِّيَّتى رَبَّنا وَ تَقَبَّل دُعاءِ (٤٠) ]] }} | |||
«پروردگارم! مرا بر پا دارنده‌ی نماز قرار ده و (نیز) برخی از فرزندانم را. پروردگارمان! و درخواست مرا بپذیر.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤١ | رَبَّنَا اغفِر لى وَ لِوٰلِدَىَّ وَ لِلمُؤمِنينَ يَومَ يَقومُ الحِسابُ (٤١) ]] }} | |||
«پروردگارمان! روزی که حساب بر پا می‌شود، برای من و پدر و مادرم و برای مؤمنان بپوشان.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٢ | وَ لا تَحسَبَنَّ اللَّهَ غٰفِلًا عَمّا يَعمَلُ الظّٰلِمونَ إِنَّما يُؤَخِّرُهُم لِيَومٍ تَشخَصُ فيهِ الأَبصٰرُ (٤٢) ]] }} | |||
و خدا را از آنچه ستمکاران می‌کنند هرگز غافل مپندار. جز این نیست که (کیفر) آنان را برای روزی واپس می‌اندازد که چشم‌ها در آن (روز) خیره می‌شوند. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٣ | مُهطِعينَ مُقنِعى رُءوسِهِم لا يَرتَدُّ إِلَيهِم طَرفُهُم وَ أَفـِٔدَتُهُم هَواءٌ (٤٣) ]] }} | |||
بهت‌زدگان و سرافکندگان، چشمانشان راست و خیره، سویشان برگشتی ندارد و (از وحشت) دل‌هایشان بی‌دل و پریشان است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٤ | وَ أَنذِرِ النّاسَ يَومَ يَأتيهِمُ العَذابُ فَيَقولُ الَّذينَ ظَلَموا رَبَّنا أَخِّرنا إِلىٰ أَجَلٍ قَريبٍ نُجِب دَعوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَم تَكونوا أَقسَمتُم مِن قَبلُ ما لَكُم مِن زَوالٍ (٤٤) ]] }} | |||
و مردمان را از روزی که عذاب بر آنان می‌آید هشدار ده. پس آنان که ستم کرده‌اند گویند: «پروردگارمان! ما را تا اندکی مهلت بخش تا دعوتت را پاسخ گوییم و از فرستادگانت پیروی کنیم.» (به آنان گفته می‌شود:) «ومگر شما نبودید (که) پیش از این سوگند می‌خوردید که شما را فنایی هرگز نیست؟» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٥ | وَ سَكَنتُم فى مَسٰكِنِ الَّذينَ ظَلَموا أَنفُسَهُم وَ تَبَيَّنَ لَكُم كَيفَ فَعَلنا بِهِم وَ ضَرَبنا لَكُمُ الأَمثالَ (٤٥) ]] }} | |||
«و در جایگاه‌های کسانی که بر خود ستم روا داشتند جای گرفتید، [:در آنها آرمیدید] و برایتان به خوبی آشکار شد (که) با آنان چگونه معامله کردیم و برایتان مَثَل‌ها زدیم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٦ | وَ قَد مَكَروا مَكرَهُم وَ عِندَ اللَّهِ مَكرُهُم وَ إِن كانَ مَكرُهُم لِتَزولَ مِنهُ الجِبالُ (٤٦) ]] }} | |||
و بی‌گمان نیرنگشان را به کار بردند و نیرنگشان تنها نزد خداست؛ هر چند از مکرشان کوه‌ها از جای برکنده می‌شده است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٧ | فَلا تَحسَبَنَّ اللَّهَ مُخلِفَ وَعدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ ذُو انتِقامٍ (٤٧) ]] }} | |||
پس هرگز مپندار که خدا وعده‌ی خود را به پیامبرانش خلاف‌کننده است. همواره خدا عزیز و صاحب انتقام است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٨ | يَومَ تُبَدَّلُ الأَرضُ غَيرَ الأَرضِ وَ السَّمٰوٰتُ وَ بَرَزوا لِلَّهِ الوٰحِدِ القَهّارِ (٤٨) ]] }} | |||
روزی که زمین به غیر (این) زمین و آسمان‌ها به غیر (آن) آسمان‌ها مبدل گردند و (مکلفان) برای خدای یگانه‌ی قهار آشکار شوند؛ | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٤٩ | وَ تَرَى المُجرِمينَ يَومَئِذٍ مُقَرَّنينَ فِى الأَصفادِ (٤٩) ]] }} | |||
و گناهکاران را در آن روز چنان بینی که قرین هم در زنجیرها به سختی بسته شده‌اند. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٥٠ | سَرابيلُهُم مِن قَطِرانٍ وَ تَغشىٰ وُجوهَهُمُ النّارُ (٥٠) ]] }} | |||
تن‌پوش‌هایشان از ماده‌ای آتشین است و چهره‌هایشان را آتش می‌پوشاند. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٥١ | لِيَجزِىَ اللَّهُ كُلَّ نَفسٍ ما كَسَبَت إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسابِ (٥١) ]] }} | |||
برای اینکه خدا به هر کس هر چه را به دست آورده است، پاداش دهد. به‌راستی خدا زودشمار است. | |||
{{قاب | متن = [[ ابراهيم ٥٢ | هٰذا بَلٰغٌ لِلنّاسِ وَ لِيُنذَروا بِهِ وَ لِيَعلَموا أَنَّما هُوَ إِلٰهٌ وٰحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الأَلبٰبِ (٥٢) ]] }} | |||
این (قرآن) برای مردمان بلاغ و رسایی‌ای (وحیانی) است و تا بدان هشدار داده شوند و بدانند که خدا بی‌گمان معبودی یگانه است و تا اندیشمندان پندی بزرگ گیرند. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۳۷
| سوره الرعد | سوره ابراهيم | سوره الحجر | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
الر. کتابی است که آن را سوی تو فرود آوردیم تا مردمان را - به اذن پروردگارشان - از تاریکی‌ها سوی روشنایی بیرون آوری؛ سوی راه راستای(آن) عزیز ارجمندِ ستوده.
خدایی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از اوست. و وای بر کافران از عذابی سخت؛
کسانی که جویای دوستی این زندگی پستِ نزدیکتر بر زندگی آخرینند و (خود و دیگران را) از راه خدا باز می‌دارند، و آن را به کژی می‌جویند. اینانند که در (ژرفای) گمراهی دور و درازی هستند.
و ما هیچ پیامبری را جز به زبان (مفهوم برای) قومش نفرستادیم تا (حقایق را) برایشان بیان کند. پس خدا هر که را بخواهد از راه به در می‌برد، و هر که را بخواهد به راه می‌آورد. و اوست عزیز حکیم.
و ما همانا موسی را به‌راستی با نشانه‌های خود فرستادیم (و به او فرمودیم) که: «قوم خود را از تاریکی‌ها سوی روشنایی بیرون آور و روزهای (ویژه‌ی) خدا را به آنان یادآوری کن. بی‌چون در این (یادآوری) برای هر شکیبایی بسیار سپاسگزار، نشانه‌هایی است.»
و چون موسی به قوم خود گفت: «نعمت خدا را بر خودتان به یاد آورید، چون شما را از فرعونیان رهانید؛ حال آنکه با اجبار و به‌ناچار شما را عذابی بس نکوهیده می‌کردند، و پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده و بی‌حیا وامی‌گذاشتند. در حالی که در این (امر) برای شما از پروردگارتان آزمایشی بزرگ است.»
و چون پروردگارتان اعلام کرد: «اگر به‌راستی سپاسگزاری کنید بی‌چون(جمعیت و نعمت) شما را به‌درستی افزون می‌کنم و اگر ناسپاسی نمایید، بی‌گمان(و) بی‌امان عذاب من بسی سخت است.»
و موسی گفت: «اگر شما و هر که در روی زمین است، همگان کافر شوید، به‌راستی، خدا بی‌نیاز ستوده (در کل جهان) است.»
آیا خبر مهم کسانی که پیش از شما بودند - (یعنی) قوم نوح و عاد و ثمود و آنانی که بعد از ایشان بودند (و) کسی جز خدا از آنان آگاهی ندارد - شما را نیامده است؟ فرستادگانش دلایل آشکار برایشان آوردند، پس آنان دست‌هایشان را (به نشانه‌ی اعتراض) بر دهان‌ها‌شان نهادند و گفتند: «ما به آنچه شما بدان مأموریت دارید همواره کفر ورزیدیم و بی‌گمان از آنچه ما را بدان می‌خوانید در (ژرفای) شکی مستند سخت غرقه‌ایم.»
پیامبرانشان گفتند: « مگر درباره‌ی خدا - پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین - شکی است؟ او شما را دعوت می‌کند تا پاره‌ای از گناهانتان را برایتان بپوشاند، و سوی زمان معینی شما را واپس اندازد.» گفتند: «شما جز بشری مانند ما نیستید. می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیده‌اند باز دارید. پس ما را سلطه‌ای آشکارگر بیاورید.»
پیامبرانشان برایشان گفتند: «ما جز بشری همانند شما نیستیم، ولی خدا بر هر یک از بندگانش که بخواهد منت می‌نهد. و ما را هیچ‌گاه نبوده است که جز به اذن خدا برای شما حجتی سلطه‌گر بیاوریم. و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند.»
«و ما را چیست که بر خدا توکل نکنیم، حال آنکه به راستی ما را به راه‌های راهوارمان رهبری کرده است؟ و البته ما بر آزاری که به ما رساندید باید شکیبایی کنیم، و توکل‌کنندگان باید تنها بر خدا توکل کنند.»
و (تمامی) کسانی که (در تاریخ رسالت‌ها) کافر شدند، به (تمامی) پیامبرانشان گفتند: «شما را از سرزمین خودمان بی‌چون (و) بی‌گمان بیرون می‌کنیم، یا (اینکه) به‌راستی و یقین به کیش ما باز گردید.» پس پروردگارشان به آنان وحی کرد: «بی‌امان ستمگران را بس هلاک خواهیم کرد.»
«و به‌راستی و درستی شما را پس از ایشان (به جایشان) در (این) سرزمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از پایگاه (ربانی) و شأن من بهراسد، و از تهدیدم بیم داشته باشد.»
و (پیامبران و کافران توأمان) از خدا گشایش خواستند و (سرانجام) هر زورگوی لجوجی نومید شد.
(آن کس که) دوزخ از پی اوست و به او آبی مرگبار نوشانده می‌شود،
آن را جرعه جرعه می‌نوشد و نتواند آن را به آسانی و خوشی فرو برد و مرگ از هر جانبی سویش می‌آید - حال آنکه مرده نیست- و عذابی سنگین را به دنبال دارد.
مَثَل کسانی که به پروردگارشان کافر شدند؛ کردارهایشان به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن وزید. از آنچه به دست آورده‌اند هیچ (بهره‌ای) نمی‌توانند برد. این است همان گمراهی دور و دراز.
آیا ندیدی [:درنیافتی] که خدا به‌راستی آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید؟ اگر بخواهد شما را می‌برد و خلق تازه‌ای (به جایتان) می‌آورد.
و این کار بزرگ بر خدا(ی بزرگ) دشوار نیست.
و همگان به پیشگاه خدای(شان) عیان شدند. پس ناتوانان به مستکبران گفتند: «ما بی‌گمان پیروان شما بوده‌ایم، پس آیا چیزی از عذاب خدا را از ما کفایت و جبران می‌کنید؟» گفتند: «اگر خدا ما را هدایت کرده بود، به‌راستی شما را هدایت می‌کردیم. چه بی‌تابی کنیم و چه تاب آوریم بر ما یکسان است. ما را راه هیچ‌گونه گریزی (از عذاب خدا) نیست.»
و هنگامی که کار از کار گذشت (و داوری صورت گرفت) شیطان (از دستگاه فرستنده‌ی شیطانیش) گفت: «به‌راستی خدا به شما وعده داد، وعده‌ای (به پاداشی) درست و پای برجا. و من به شما وعده(ی گزاف و نابجا) دادم. پس با شما (در آن) خلاف کردم و مرا بر شما هیچ سلطه‌ای نبوده است، جز اینکه شما را دعوت کردم، پس (بی‌درنگ) اجابتم نمودید. پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید. من فریادرس شما نیستم و شما (هم) فریادرس من نیستید. من به آنچه پیش از این مرا (با خدا) شریک می‌دانستید بی‌چون کفر ورزیدم.» بی‌گمان برای ستمکاران عذابی پردرد است.
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند، به باغ‌هایی در آورده شدند، که از زیر (درختان)شان نهرها روان است؛ حال آنکه به اذن پروردگارشان در آن جاودانه‌اند (و) درودشان در آنجا سلام است.
آیا ندیدی خدا چگونه مَثَلی زد: سخنی پاکیزه را مانند درختی پاکیزه، که ریشه‌اش استوار و شاخه‌اش در آسمان است؟
(آن درخت) خوردنیش را هر دم به اذن پروردگارش می‌دهد. و خدا مَثَل‌ها(ی شایسته) را برای مردم می‌زند، شاید آنان به خوبی یاد کنند.
و مَثَل سخنی ناپاکیزه هم‌چون درختی ناپاکیزه است (که) از روی زمین کنده شده (و) هیچ پایداری ندارد.
خدا کسانی را که ایمان آوردند، در زندگی دنیا و در آخرت با سخن استوار (توحید) پایدار می‌گرداند. و خدا ستمگران را بی‌راه می‌گذارد. و خدا هر کاری بخواهد انجام می‌دهد.
آیا سوی کسانی که (شکر) نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را به سرای هلاکت فرو آوردند، ننگریستی؟
جهنم را گیرانه‌اند و (آنجا) چه بد قرارگاهی است.
و برای خدا همانندهایی قرار دادند، تا (خود و دیگران را) از راه او گمراه کنند. بگو: «(از بهره‌های حیوانی) برخوردار شوید. پس (از آن) بی‌چون بازگشت شما سوی آتش است.»
به [آن] بندگانم که ایمان آورده‌اند بگو (که) نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزی دادیم، پنهان و آشکارا انفاق کنند، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی باشد و نه دوستی‌ها و همبستگی‌هایی.
خدا کسی است (که) آسمان‌ها و زمین را آفرید. و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ پس با آن (بخشی) از ثمرات را برایتان رزقی برون آورد. و کشتی‌ها را برایتان رام گردانید، تا به فرمان او در دریا روان شوند. و نهرها را برایتان مسخّر کرد.
و خورشید و ماه را پیوسته برای شما رام گردانید، و شب و روز را (نیز) مسخّر شما ساخت.
و برخی از همه‌ی آنچه از او خواستید به شما داد و اگر نعمت خدا را شماره کنید، نمی‌توانید آن را به شمار آورید. بی‌گمان انسان، بی‌امان ستم‌پیشه‌ای بس کفران‌کننده است.
و چون ابراهیم گفت: «پروردگارم! این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور بدار.»
«پروردگارم! آنان بسیاری از مردمان را بی‌چون گمراه کردند. پس هر کس از من پیروی کند بی‌گمان او از من است، و هر که مرا نافرمانی کند همواره تو بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگانی.»
«پروردگارمان! من برخی از ذریه‌ام را در گودالی تهی از کشت سکونت دادم، نزد خانه‌ی محترمت - پروردگارمان! - برای آنکه نماز را به پا دارند. پس دل‌هایی از مردمان را مقرر فرمای که سوی آنان روان گردند و آنان را از همه‌ی ثمرات (مورد نیازشان) روزی ده، شاید سپاسگزاری کنند.»
«پروردگارمان! بی‌گمان تو آنچه را که پنهان می‌داریم و آنچه را که آشکار می‌سازیم می‌دانی.» و هیچ چیزی در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نیست.
«تمامی سپاس‌ها خدای راست که با وجود سالخوردگی(ام) اسماعیل و اسحاق را به من بخشود. به‌راستی پروردگارم همواره بسی شنونده‌ی درخواست است.»
«پروردگارم! مرا بر پا دارنده‌ی نماز قرار ده و (نیز) برخی از فرزندانم را. پروردگارمان! و درخواست مرا بپذیر.»
«پروردگارمان! روزی که حساب بر پا می‌شود، برای من و پدر و مادرم و برای مؤمنان بپوشان.»
و خدا را از آنچه ستمکاران می‌کنند هرگز غافل مپندار. جز این نیست که (کیفر) آنان را برای روزی واپس می‌اندازد که چشم‌ها در آن (روز) خیره می‌شوند.
بهت‌زدگان و سرافکندگان، چشمانشان راست و خیره، سویشان برگشتی ندارد و (از وحشت) دل‌هایشان بی‌دل و پریشان است.
و مردمان را از روزی که عذاب بر آنان می‌آید هشدار ده. پس آنان که ستم کرده‌اند گویند: «پروردگارمان! ما را تا اندکی مهلت بخش تا دعوتت را پاسخ گوییم و از فرستادگانت پیروی کنیم.» (به آنان گفته می‌شود:) «ومگر شما نبودید (که) پیش از این سوگند می‌خوردید که شما را فنایی هرگز نیست؟»
«و در جایگاه‌های کسانی که بر خود ستم روا داشتند جای گرفتید، [:در آنها آرمیدید] و برایتان به خوبی آشکار شد (که) با آنان چگونه معامله کردیم و برایتان مَثَل‌ها زدیم.»
و بی‌گمان نیرنگشان را به کار بردند و نیرنگشان تنها نزد خداست؛ هر چند از مکرشان کوه‌ها از جای برکنده می‌شده است.
پس هرگز مپندار که خدا وعده‌ی خود را به پیامبرانش خلاف‌کننده است. همواره خدا عزیز و صاحب انتقام است.
روزی که زمین به غیر (این) زمین و آسمان‌ها به غیر (آن) آسمان‌ها مبدل گردند و (مکلفان) برای خدای یگانه‌ی قهار آشکار شوند؛
و گناهکاران را در آن روز چنان بینی که قرین هم در زنجیرها به سختی بسته شده‌اند.
تن‌پوش‌هایشان از ماده‌ای آتشین است و چهره‌هایشان را آتش می‌پوشاند.
برای اینکه خدا به هر کس هر چه را به دست آورده است، پاداش دهد. به‌راستی خدا زودشمار است.
این (قرآن) برای مردمان بلاغ و رسایی‌ای (وحیانی) است و تا بدان هشدار داده شوند و بدانند که خدا بی‌گمان معبودی یگانه است و تا اندیشمندان پندی بزرگ گیرند.
