ریشه فلک
تکرار در قرآن: ۲۵(بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فرس) مدار كواكب. [انبیاء:33]. ايضاً [يس:40]. اوست خدائى كه شب و روز را و آفتاب و ماه را آفريد همه در يك مدارى شناوراند مدار شب و روز اطراف زمين و مدار آفتاب و ماه در فضا و مخصوص به خودشان است. ظاهراً «كل» به هر چهار برمى گردد آيه «يس» نيز در همين مضمون است. به نظر مىآيد مدار نجوم به مناسبت نجوم كه در آن مىگردند فلك گفته شده وگرنه مدار اعتبارى است.
(بر وزن قفل) كشتى. آن در واحد و جمع به كار مىرود مثل [هود:37]. كه راجع به كشتى نوح «عليه السلام» است و [نحل:14]. كه راجع به همه كشتيها است. ايضاً مذكر و مونث هر دو به كار رود مثل [شعراء:119]. كه به قرينه صفت، مذكر است و مثل [لقمان:31]. كه به قرينه «تَجْرى» مونث است ظاهراً آن به واسطه جمع بودن است. [يس:41]. رجوع شود به «شحن» و ظاهراً مراد مطلق كشتى است نه كشتى نوح «عليه السلام». *** طبرسى رحمهاللَّه فرموده: اصل فلك به معنى دور و گرديدن است. على هذا كشتى را به اعتبار گردش فلك گفتهاند.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| الْفُلْکِ | ۱۲ |
| الْفُلْکَ | ۹ |
| فَلَکٍ | ۲ |
| الْفُلْکُ | ۲ |
