الأعراف ٧٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۰۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

سرانجام زمین لرزه آنها را فرا گرفت؛ و صبحگاهان، (تنها) جسم بی‌جانشان در خانه‌هاشان باقی مانده بود.

پس زمين لرزه آنها را بگرفت و در خانه‌هايشان در جاى مردند
آنگاه زمين‌لرزه آنان را فرو گرفت و در خانه هايشان از پا درآمدند.
پس زلزله‌ای آنها را درگرفت تا آنکه همه در خانه‌های خود از پای درآمدند (برخی مفسرین گفتند: علامات عذاب بر آنها آمد و پس از سه روز هلاک شدند).
پس زلزله ای سخت آنان را فرا گرفت، و در خانه هایشان [به رو درافتاده] جسمی بی جان شدند!
پس زلزله‌اى سخت آنان را فروگرفت و در خانه‌هاى خود بر جاى مردند.
آنگاه زلزله ایشان را فرو گرفت و در خانه‌شان از پا درآمدند
پس زمين لرزه- در اثر صاعقه آسمانى- آنان را بگرفت تا در خانه‌هاى خويش به رو درافتادند- و مُردند.
(در نتیجه ستیزه‌جوئی و طغیانگری) زلزله‌ای (قصرها و خانه‌های مستحکم) ایشان را در برگرفت (و زندگی پرزرق و برق آنان را در هم کوبید) و در شهر و دیار خود خشکیدند و مردند.
پس زمین‌لرزه آنان را فرو گرفت؛ در نتیجه در خانه‌شان از پا در آمده (و) زمین‌گیر شدند.
پس بگرفتشان زمین لرزشی که گردیدند در خانه خود مردگان‌


الأعراف ٧٧ آیه ٧٨ الأعراف ٧٩
سوره : سوره الأعراف
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الرَّجْفَةُ»: زلزله. «جَاثِمِینَ»: بر زانوها افتادگان. پیکرهای خشکیده و بی‌جان. «فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ»: صبحگاهان در خانه‌های خود اجسام بی‌جانی شدند و نقش بر زمین گشتند. با توجّه بدین معنی، (أَصْبَحُوا) تامّه است و (جَاثِمِینَ) حال است.


تفسیر

نکات آیه

۱- کفرپیشگان قوم ثمود با گرفتار شدن به لرزشى شدید به هلاکت رسیدند. (فأخذتهم الرجفة فأصبحوا فى دارهم جثمین) «رجفة» به معناى اضطراب و لرزش است و به قرینه «فأصبحوا ... » معلوم مى شود آن لرزش بسیار شدید بوده است. قابل ذکر است که «فأخذتهم الرجفة» (لرزش آنان را فراگرفت) مى تواند به این معنى باشد که لرزشى شدید بر اندام آنان مستولى شد و نیز مى تواند به این معنى باشد که زمین لرزه و زلزله اى شدید آنان را فراگرفت.

۲- لرزش شدید و عذاب نازل شده بر قوم ثمود توان حرکت و بیرون آمدن از خانه ها را از ایشان سلب کرد. (فأصبحوا فى دارهم جثمین) «فى دارهم» مى تواند اشاره به این نکته داشته باشد که نزول عذاب هنگامى بوده که همه و یا اکثر ثمودیان در خانه هایشان استراحت مى کردند و مى تواند علاوه بر این، اشاره داشته باشد که با احساس لرزش زمین که طبعاً آدمى از خانه مى گریزد کافران قوم صالح نیز خواستند از خانه ها بدر شوند ولى عذاب مهلت شان نداد و در همانجا به هلاکت رسیدند با توجه به اینکه «فى دارهم» متعلق به «جثمین» است این معنا وضوح بیشترى پیدا مى کند.

۳- کافران قوم ثمود بر اثر عذاب الهى به رو بر زمین افتادند و هلاک شدند. (فأصبحوا فى دارهم جثمین) «جثوم» به معناى به زمین چسبیدن و حرکت نکردن است و برخى گفته اند به معناى فروافتادن شخص به سینه خود است.

۴- کفرپیشگان قوم ثمود شب هنگام به عذاب گرفتار شدند و در صبحگاهش به هلاکت رسیدند.* (فأصبحوا فى دارهم جثمین) برداشت فوق مبتنى بر این است که «اصبحوا» به معناى «دخلوا فى الصباح» (داخل در صبح شدند) باشد نه به معناى «صاروا» بر این مبنا «فأصبحوا ... » مى رساند که هلاکت در اولین لحظه صبح اتفاق افتاده و در نتیجه عذاب لرزش پیش از صبح یعنى در شب، بر کافران قوم ثمود عارض شده است.

۵- کافران قوم ثمود پس از تمام شدن حجت بر آنان و اصرارشان بر کفرورزى و از میان بردن ناقه صالح به هلاکت رسیدند. (قال الملأ الذین استکبروا ... فأخذتهم الرجفة) کلمه «فاء» در «فأخذتهم» نزول عذاب را بر حقایق بیان شده در آیات قبل مرتبط مى سازد که از آنهاست کفرورزى قوم صالح، پى کردن ناقه و ... .

۶- عذاب نازل شده بر قوم ثمود، پاسخى بود به ناباورى آنان نسبت به تحقق تهدیدهاى صالح(ع) (ائتنا بما تعدنا ... فأخذتهم الرجفة) از حقایقى که در آیه قبل مطرح شده و مى تواند «أخذتهم الرجفة» بر آن مترتب باشد، ناباورى قوم ثمود به تهدیدهاى حضرت صالح(ع) است، که از جمله «ائتنا بما تعدنا» به دست مى آید.

روایات و احادیث

۷- ابوبصیر عن ابى عبداللّه(ع) قال: قلت له: «کذّبت ثمود بالنذر ... » قال: ... فبعث اللّه الیهم صالحاً ... ثم إنهم عتوا على اللّه ... فاوحى اللّه تبارک و تعالى إلى صالح ... فقل لهم: إنى مرسل علیکم عذابى إلى ثلاثة أیام ... فلما کان نصف اللیل أتاهم جبرئیل (ع) فصرخ بهم صرخة خرقت تلک الصرخة اسماعهم و فلقت قلوبهم (و صدعت اکبادهم ... فاصبحوا فى دیارهم و مضاجعهم موتى أجمعین ثم ارسل اللّه علیهم مع الصیحة النار من السماء فاحرقتهم أجمعین.[۱]) از امام صادق (ع) (درباره قوم ثمود) روایت شده است: ... پس خداوند حضرت صالح را به سوى ایشان برانگیخت ... سپس آنان در برابر خداوند گردنکشى کردند ... پس خداوند تبارک و تعالى به حضرت صالح وحى نمود ... به آنان بگو من تا سه روز دیگر عذاب خود را بر شما مى فرستم ... چون نیمه شب فرارسید، جبرئیل آمد و آنچنان بانگ بلندى بر آنان زد که گوشهایشان را درید و دلهایشان را شکافت و جگرهایشان را پاره کرد ... پس همگى در خانه و خوابگاهشان مردند، سپس خداوند به همراه آن صیحه، آتشى از آسمان بر آنان فرستاد که همه آنان را سوزاند ... .

موضوعات مرتبط

  • خدا: عذابهاى خدا ۳
  • صالح(ع): تهدیدهاى صالح(ع) ۶ ; عقر شتر صالح(ع) ۵
  • عذاب: با رعشه ۲ ; عذاب شبانه ۴
  • قوم ثمود: اتمام حجت بر قوم ثمود ۵ ; تاریخ قوم ثمود ۱، ۲، ۳، ۴، ۶ ; عذاب دنیوى قوم ثمود ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶ ; عذاب کافران قوم ثمود ۳، ۴ ; هلاکت کافران قوم ثمود ۱، ۳، ۴، ۵
  • کفر: کیفر اصرار بر کفر ۵ ; کیفر کفر به صالح ۶
  • هلاکت: با رعشه ۱

منابع

  1. کافى، ج ۸، ص ۱۸۹، ح ۲۱۴ ; نورالثقلین، ج ۲، ص ۴۹، ح ۱۸۹.