آل عمران ١٩٦
| کپی متن آیه |
|---|
| لاَ يَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ کَفَرُوا فِي الْبِلاَدِ |
ترجمه
| آل عمران ١٩٥ | آیه ١٩٦ | آل عمران ١٩٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لا یَغُرَّنَّکَ»: تو را گول نزند. «تَقَلُّبُ»: گشت و گذار. آمد و شد (نگا: نحل / ). غلْط خوردن در ثروت و نعمت. «بِلاد»: جمع بلد، شهرها. جاها و سرزمینها.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
وَ لاَ يَحْسَبَنَ الَّذِينَ کَفَرُوا... (۱) مَا يُجَادِلُ فِي آيَاتِ اللَّهِ... (۴)
إِنَ الَّذِينَ کَفَرُوا لَنْ... (۱) وَ تَرَى الْمَلاَئِکَةَ حَافِّينَ... (۰)
نزول
محل نزول:
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
اين آيه درباره مشركين عرب نازل شده كه تجارت مي‌كردند و در نعمت و رفاه مى بودند، عده اى از مسلمين مى گفتند: دشمنان خدا در زندگى خوب و با رفاهيت بسر مى برند ولى ما در گرسنگى و بيچارگى مى باشيم.
فرّاء گويد: درباره يهوديان است كه براى تجارت به شهرها مى رفتند سپس خداوند اين آيه را نازل فرمود.[۳]
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«196» لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ
رفت و آمد كفّار در شهرها تو را فريب ندهد.
تفسير نور(10جلدى)، ج1، ص: 682
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ (196)
شأن نزول: مشركان به عشرت بودند و مؤمنان به عسرت مى‌گذرانيدند. در خاطر ايشان گذشت كه چرا بايد بت پرستان در ناز و نعمت باشند و خدا پرستان در رنج و محنت؛ حق تعالى آيه شريفه نازل فرمود:
لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا: بايد مغرور نسازد و فريب ندهد تو را اى مخاطب، رفت و آمد آنانكه كافر شدند، فِي الْبِلادِ: در شهرها براى تجارت و جمع اموال و زخارف دنيا. خطاب به حضرت، و مراد امت مى‌باشند، كه از راه لطف، خداى تعالى ايشان را آگاه سازد كه موجبات نعمت كفار كه رفت و آمد در شهرهاست، شما را مغرور نسازد، چه برسد به نعمت آنها؛ و اين مبالغه است (تنزيل تقلب كه سبب نعمت است در محل مسبب كه نعمت باشد).
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ (196)
ترجمه
نبايد فريب دهد البته ترا رفت و آمد آنانكه كافر شدند در شهرها.
تفسير
پس از ورود پيغمبر (ص) بمدينه و ملحق شدن مهاجرين بآنحضرت بتدريج و تشكيل سلطنت اسلامى مسلمين بضيق معيشت و عسرت شديدى مبتلا شدند چون از خوف كفار جرئت مسافرت براى كسب و تجارت نداشتند و وسائل زراعت و فلاحتهم براى آنها مهيا نبود ولى كفار در كمال آزادى و رفاهيت عيش اشتغال بامور مزبوره داشتند و اين معنى بطبع مسلمين گران آمد و روايت شده است كه بعضى از آنها گفتند دشمنان خدا در ناز و نعمتند و ما در گرسنگى و عسرت و اين آيه و آيه بعد نازل شد كه اگرچه بر حسب ظاهر خطاب به پيغمبر است ولى مراد امتند چون ساحت مقدس آن حضرت اجل از آنست كه اعتنائى بدنياى دنى و ما فيها داشته باشد و خاطره بغير حق برايش روى دهد و ممكن است خطاب متوجه بهر كسى باشد كه چنين خاطره براى او روى داده و بنظر حقير با آنكه اين قبيل خطابات متعارف قرآن است براى اشاره بهمدردى پيغمبر (ص) با آنها و مزيد سكونت آنحضرت مخصوص
جلد 1 صفحه 555
بخطاب شده كه سايرين از سيره او سرمشق بگيرند و چنين خيالى بخود راه ندهند كه شايد كفار نزد خداوند محبوب‌تر از مسلمين باشند كه آنها را در نعمت و رفاهيت و اينها را در ضيق و عسرت قرار داده است و بدانند كه دنيا قابل دوستان خدا نيست و خداوند نعمت دائم براى دوستان خود تهيه نموده و ميخواهد آنها در دنيا مبتلا بزحمت باشند تا باستحقاق و لياقت فائز به نعيم جاودان شوند و اين خود تسلى خاطرى است براى آنها كه سيد كائنات هم با آنها در اين شدايد شريك است و آنها هم با آن حضرت در درجات آخرت و بهشت عنبر سرشت.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي البِلادِ (196)
فريب ندهد تو را رفت و آمدن كساني که كافر شدند در شهرستانها براي كسب و استفاده و تفريح و تفرج و تحصيل مال و جاه.
خداوند تبارك و تعالي بمقتضي الحكمة كفار و معاندين را مشغول بنعم دنيوي فرموده و در اثر اينکه از خدا و آخرت دور افتاده مثل فرعون و قارون از حيث جاه و مال، و بسا مؤمنين قبطه آنها را ميخورند و حال آنكه تمام دنيا باندازه خردلي قيمت ندارد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
اشاره
(آیه 196)
شأن نزول:
بسیاری از مشرکان مکه و یهودیان مدینه تجارت پیشه بودند، و در ناز و نعمت به سر می‌بردند در حالی که مسلمانان در آن زمان به خاطر شرایط خاص زندگی و از جمله مسأله مهاجرت از مکه به مدینه و محاصره
ج1، ص364
اقتصادی از ناحیه دشمنان نیرومند، از نظر وضع مادی بسیار در زحمت بودند، و به عسرت زندگی می‌کردند، مقایسه این دو حالت این سؤال را برای بعضی طرح کرده بود که چرا افراد بی‌ایمان این چنین در ناز و نعمتند، اما افراد با ایمان در رنج و عذاب و فقر و پریشانی زندگی می‌کنند؟ آیه نازل شد و به این سؤال پاسخ گفت.
تفسیر:
یک سؤال ناراحت‌کننده- سؤالی که در شأن نزول بالا برای جمعی از مسلمانان عصر پیامبر، مطرح بود یک سؤال عمومی و همگانی برای بسیاری از مردم در هر عصر و زمان است، آنها غالبا زندگی مرفّه و پرناز و نعمت گردنکشان فراعنه و افراد بی‌بندوبار را، با زندگی پرمشقت جمعی از افراد با ایمان مقایسه می‌کنند، و گاهی این موضوع در افراد سست ایمان ایجاد شک و تردید می‌کند.
این سؤال اگر به دقت بررسی شود پاسخهای روشنی دارد که آیه مورد بحث به بعضی از آنها اشاره کرده است، می‌گوید: «رفت و آمد پیروزمندانه کافران در شهرهای مختلف هرگز تو را نفریبد» (لا یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی الْبِلادِ).
نکات آیه
۱- کافران صدر اسلام، برخوردار از شوکت ظاهرى و بهره هاى دنیوى (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
۲- کافران عصر بعثت، بهره مند از سودهاى فراوان تجارى و نفوذ سیاسى، بر اثر گشت و گذار در شهرها و سرزمینهاى مختلف (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
۳- قدرت و شکوه ظاهرى کافران و برخوردارى آنان از بهره هاى مادى، امرى فریبنده براى مسلمانان (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
۴- رهبران الهى، حتّى پیامبران، در معرض خطر تأثیر منفى شکوه ظاهرى و قدرت اقتصادى کافران (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
۵- خطر تأثیر منفى قدرت اقتصادى و شکوه ظاهرى کافران، در روحیه مسلمانان صدر اسلام (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا)
۶- شوکت ظاهرى و تلاش و جولان کافران در سرزمینها، نباید موجب فریب و خام شدن مسلمانان گردد. (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
۷- فقر و ضعف مسلمانان نسبت به کافران، در برهه اى از عصر پیامبر (ص) (لا یغرّنک تقلّب الّذین کفروا فى البلاد)
موضوعات مرتبط
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۷
- انبیا:۴
- تضعیف روحیه: زمینه تضعیف روحیه ۵
- دنیا:۱، ۲، ۳
- رهبرى: دینى ۴
- فریبکارى: عوامل فریبکارى ۳
- کافران: امکانات دنیوى کافران ۱، ۲، ۳ ; خطر کافران ۴ ; قدرت کافران ۳، ۴، ۵، ۶ ; کافران صدر اسلام ۱، ۲
- لغزش:۴
- مسلمانان: صدر اسلام ۷ ; هشدار به مسلمانان ۶
منابع
