روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و احمد بن محمد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن الحسن بن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابي حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

مَا مِنْ عَبْدٍ يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلشَّمْسِ اَللَّهُ أَكْبَرُ اَللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ سُبْحَانَ اَللَّهِ‏ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ كَثِيراً لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏ إِلاَّ اِبْتَدَرَهُنَ‏ مَلَكٌ وَ جَعَلَهُنَّ فِي جَوْفِ جَنَاحِهِ وَ صَعِدَ بِهِنَ‏ إِلَى اَلسَّمَاءِ اَلدُّنْيَا فَتَقُولُ اَلْمَلاَئِكَةُ مَا مَعَكَ فَيَقُولُ مَعِي كَلِمَاتٌ قَالَهُنَّ رَجُلٌ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ قَالَ هَؤُلاَءِ اَلْكَلِمَاتِ وَ غَفَرَ لَهُ قَالَ وَ كُلَّمَا مَرَّ بِسَمَاءٍ قَالَ لِأَهْلِهَا مِثْلَ ذَلِكَ فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ قَالَ هَؤُلاَءِ اَلْكَلِمَاتِ وَ غَفَرَ لَهُ حَتَّى يَنْتَهِيَ بِهِنَّ إِلَى حَمَلَةِ اَلْعَرْشِ فَيَقُولُ لَهُمْ إِنَّ مَعِي كَلِمَاتٍ تَكَلَّمَ بِهِنَّ رَجُلٌ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ هَذَا اَلْعَبْدَ وَ غَفَرَ لَهُ اِنْطَلِقْ بِهِنَّ إِلَى حَفَظَةِ كُنُوزِ مَقَالَةِ اَلْمُؤْمِنِينَ فَإِنَّ هَؤُلاَءِ كَلِمَاتُ اَلْكُنُوزِ حَتَّى تَكْتُبَهُنَّ فِي دِيوَانِ اَلْكُنُوزِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۸۱

از امام باقر (ع) فرمود: بنده‏اى نباشد كه كه چون صبح كند پيش از بر آمدن خورشيد گويد: «اللَّه اكبر اللَّه اكبر كبيراً - منزّه باد خدا در بامداد و پسين، و سپاس از آن خدا است پروردگار جهانيان بسيار و فراوان، شريك ندارد، و صلى اللَّه على محمد و آله» جز اينكه فرشته‏اى آنها را دريابد و ميان پر خود نهد و به آسمان دنيا بالا برد و فرشته‏ها به او گويند: چه همراه تو است؟ در پاسخ گويد: با من چند كلمه است كه مردى از مؤمنان گفته و آنها چنين و چنانند، و فرشته‏ها گويند: خدا رحمت كند هر كه اين كلمات را گفته است و او را بيامرزد و به هر آسمانى كه بالا رود به اهل آن گزارش دهد و آنها گويند: خدا رحمت كند آن را كه اين كلمات را خوانده است و او را بيامرزد تا آنها را به حاملان عرش رساند و به آنها گويد: با من كلماتى است كه مردى از مؤمنان گفته است و چنين و چنانند، و حاملان عرش مى‏گويند: خدا اين بنده را رحمت كند و بيامرزد، آنها را ببر نزد نگهبانانِ گنجينه‏هاى گفتارِ مؤمنان زيرا اينها گنجور كلماتند تا آنها را در دفتر گنجينه‏ها بنويسند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۷

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه چون بامداد كند پيش از آفتاب زدن بگويد: «اللَّه اكبر اللَّه اكبر كبيرا و سبحان اللَّه بكرة و اصيلا و الحمد للَّه رب العالمين كثيرا، لا شريك له و صلى اللَّه على محمد و آله» جز اينكه فرشته‏اى آنها را دريابد و در درون بال خود نهد و بآسمان دنيا بالا برد، پس فرشتگان بدو گويند: چه چيز همراه تو است؟ گويند: با من كلماتى است كه يكى از مؤمنين گفته و آنها چنين و چنانند، پس فرشتگان گويند: خدا رحمت كند آن كس كه اين كلمات را گفته و او را بيامرزد، و بهر آسمانى كه بالا رود باهل آن آسمان مانند همان حرف را بزند، و آنها نيز گويند: خدا رحمت كند كسى كه اين كلمات را گفته و او را بيامرزد تا بحاملين عرش رسد پس بدانها گويد: با من كلماتى است كه يكى از مؤمنين بدان تكلم كرده و آنها چنين و چنانند، پس آنها گويند: خدا رحمت كند اين بنده را و او را بيامرزد، آنها را ببر نزد نگهبانان گنجهاى گفتار مؤمنان، زيرا اينها گنجينه‏هاى كلماتند تا آنها را در دفتر گنجها بنويسند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و احمد بن محمد و على بن ابراهيم، از پدرش، هر دو از حسن بن محبوب، از مالك بن عطيّه، از ابوحمزه ثمالى، از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «هيچ بنده‏اى نيست كه چون صبح كند، پيش از طلوع آفتاب، بگويد: اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ كَبيراً سُبْحانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَأَصيلًا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ كَثيراً لاشَريكَ لَهُ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ؛ «خدا بزرگ‏تر است. خدا بزرگ‏تر است، در حالتى كه پاك و منزّه مى‏شمارم خدا را در بامداد و شبانگاه، و ستايش از براى خدا است [كه‏] پروردگار عالميان است، ستايش بسيار. نيست شريكى از برايش. صلوات فرستد خدا بر محمد و آل او»، مگر آنكه فرشته‏اى به سوى اين كلمات مبادرت كند، و اينها را در اندرانِ‏ بال خود قرار دهد، و با اينها به سوى آسمان دنيا بالا رود، پس فرشتگان به او بگويند كه: با تو چيست؟ در جواب گويد كه: با من سخنانى چند است كه مردى از مؤمنان آنها را گفته و آنها چنين و چنين است. فرشتگان مى‏گويند كه: خدا رحمت كند كسى را كه اين سخنان را گفته و او را بيامرزد!». حضرت فرمود: «و در هر زمان كه به آسمانى بگذرد، مثل اين را به اهلش بگويد و ايشان مى‏گويند كه: خدا رحمت كند كسى را كه اين سخنان را گفته و او را بيامرزد! تا آنكه با اين سخنان به سوى حاملان عرش منتهى شود و به ايشان بگويد كه: با من سخنانى چند است كه مردى از مؤمنان به آنها تكلّم نموده و آنها چنين و چنين است. پس مى‏گويند كه: خدا اين بنده را رحمت كند و او را بيامرزد! اينها را ببر به سوى حافظان گنج‏هاى گفتار مؤمنان. پس به درستى كه اينها سخنان گنج‏هايند، تا آنكه اينها را در ديوان گنج‏ها بنويسند».