روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي ابن محبوب عن عبد الوهاب بن الصباح عن علي عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع انه قال :

فِي رَجُلٍ وُجِئَ فِي أُذُنِهِ فَادَّعَى أَنَّ إِحْدَى أُذُنَيْهِ نَقَصَ مِنْ سَمْعِهِ بِهَا شَيْ‏ءٌ قَالَ تُشَدُّ اَلَّتِي ضُرِبَتْ شَدّاً جَيِّداً وَ تُفْتَحُ اَلصَّحِيحَةُ فَيُضْرَبُ لَهُ بِالْجَرَسِ حِيَالَ وَجْهِهِ وَ يُقَالُ لَهُ اِسْمَعْ فَإِذَا خَفِيَ عَلَيْهِ صَوْتُ اَلْجَرَسِ عُلِّمَ مَكَانُهُ ثُمَّ يُذْهَبُ بِالْجَرَسِ مِنْ خَلْفِهِ فَيُضْرَبُ بِهِ مِنْ خَلْفِهِ حَتَّى يَخْفَى عَلَيْهِ اَلصَّوْتُ فَإِذَا خَفِيَ عَلَيْهِ عُلِّمَ مَكَانُهُ ثُمَّ يُقَاسُ مَا بَيْنَهُمَا فَإِنْ كَانَا سَوَاءً عُلِمَ أَنَّهُ قَدْ صَدَقَ ثُمَّ يُؤْخَذُ بِهِ عَنْ يَمِينِهِ فَيُضْرَبُ بِهِ حَتَّى يَخْفَى ثُمَّ يُعَلَّمُ ثُمَّ يُؤْخَذُ بِهِ عَنْ يَسَارِهِ فَيُضْرَبُ بِهِ حَتَّى يَخْفَى ثُمَّ يُعَلَّمُ بِهِ ثُمَّ يُقَاسُ مَا بَيْنَهُمَا فَإِنْ كَانَا سَوَاءً عُلِمَ أَنَّهُ قَدْ صَدَقَ قَالَ ثُمَّ تُفْتَحُ أُذُنُهُ اَلْمُعْتَلَّةُ وَ تُشَدُّ اَلْأُخْرَى شَدّاً جَيِّداً ثُمَّ يُضْرَبُ بِالْجَرَسِ مِنْ قُدَّامِهِ ثُمَّ يُعَلَّمُ حَتَّى يَخْفَى يُصْنَعُ بِهِ كَمَا صُنِعَ أَوَّلَ مَرَّةٍ بِأُذُنِهِ اَلصَّحِيحَةِ ثُمَّ يُقَاسُ مَا بَيْنَ اَلصَّحِيحَةِ وَ اَلْمُعْتَلَّةِ فَيُقَوَّمُ مِنْ حِسَابِ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۱۸

على بن أبى حمزه از أبى بصير نقل كرده كه گفت: امام صادق عليه السّلام در باره مرديكه سيلى بگوشش نواخته بودند و مدّعى بود در اثر آن شنوائى يك گوشش كاهش يافته است، فرمود: آن گوش را كه ضرب ديده محكم ببندند و گوش سالم را باز گذارند، آنگاه زنگى در برابر و روبروى او بصدا در آورند و باو بگويند گوش فرادار، تا آنجا كه ديگر صداى زنگ را نشنود دور شوند آنجا را علامت گذارند، سپس به پشت سر او روند و همان عمل را تكرار كنند تا ديگر نشنود و آنجا را علامت گذارند، پس اگر مسافت هر دو يك مقدار بود بدانند كه راست مى‏گويد و بار ديگر از جانب راست همين كار را انجام دهند و علامت گذارند، و سپس از جانب چپ تكرار كنند، اگر مساوى بود تصديقش كنند، آنگاه گوش ناسالم را باز و گوش‏ سالم را ببندند و همين دستور را عملى كنند و تفاوت ميان آن دو را بسنجند و مقدار ديه را از روى آن تعيين نمايند.