الْإِثْم
از الکتاب
ریشه کلمه
«أَثَم» و «آثام» از مادّه «اثم» در اصل به معناى اعمالى است که انسان را از رسیدن به ثواب دور مى سازد; سپس به هر گونه گناه، اطلاق شده است; ولى در اینجا به معناى جزاى گناه است. بعضى نیز گفته اند: «أَثَم» به معناى گناه و «آثام» به معناى کیفر گناه است. و اگر بعضى از مفسران، آن را به معناى بیابان، کوه، یا چاهى در جهنم ذکر کرده اند، در واقع از قبیل بیان مصداق است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ الّذِين مَا إِن الْفَوَاحِش کَبَائِر مِنْهُم کَانُوا الْعُدْوَان يَجْتَنِبُون لا عَلَى أَکْلِهِم يَکْسِبُون بَاطِنَه السّحْت ظَاهِر سَيُجْزَوْن ذَرُوا لَبِئْس بِمَا فِي تَعَاوَنُوا مِن قَوْلِهِم اکْتَسَب بَطَن الّذِي اللّه الْبَغْي يُسَارِعُون رَبّک عَن الْإِثْم بِالْحُسْنَى بِغَيْر بِالْمُعْتَدِين هُو إِلاّ تَوَلّى الْأَحْبَار اللّمَم إِذَا يَتَوَکّلُون کِبْرَه الْحَق يَقْتَرِفُون أَعْلَم اتّقُوا أَحْسَنُوا کَثِيرا مِنْهَا تَرَى الرّبّانِيّون امْرِئ رَبّهِم التّقْوَى يَجْزِي يَنْهَاهُم ظَهَر غَضِبُوا لَه يَکْتُمُون تَأْکُلُوا لِکُل أَن هُم الْبِرّ وَاسِع يَصْنَعُون تُشْرِکُوا مِمّا عَذَاب لَکُم لَو الْمَغْفِرَة خَيْر يَغْفِرُون عَظِيم شَدِيد بِاللّه رَبّي يَعْمَلُون الْعِقَاب
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
