مريم ٨
ترجمه
مريم ٧ | آیه ٨ | مريم ٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَنَّی»: چگونه؟ این پرسش ناشی از شعف و خوشحالی از قُدوم فرزند است که زکریّا میخواهد با شیوه و نحوه تولّد آشنا شود و بفهمد که آیا خدا او و همسرش را به سن جوانی برمیگرداند و آن گاه چنین کاری صورت میپذیرد یا جز این. «عِتِیّاً»: مصدری از ماده (عُتُوّ) است، به غایت پیر شدن و خشکیده و افتاده گشتن.
تفسیر
- آيات ۱۵ - ۱ سوره مريم
- غرض كلى سوره مريم : بشارت وانذار مردم ، داستان زكريا و...
- اشاره اى درباره حروف مقطعه
- سخن جناب زكريا (ع ) با خداى تعالى ، و مفاد جملات ، و نكات و ظرائف آن سخنان
- فرزند خواستن زكريا (عليه السلام ) از خداوند (فهب بى من لدنك وليا يرثنى ...)
- زكريا از خداوند فرزند صلبى خواسته كه از او ارث ببرد
- رد اعداى برخى مفسرين كه مراد از ارث را وراثت نبوت يا علم يا... دانسته اند
- پاسخ به اعتراضى در ارتباط با معنايى كه براى دعاى زكريا بيان كرديم
- مشاهده ميوه در غير موسم سبب دعاى زكريا (ع ) نبوده است !
- استجابت دعاى زكريا (عليه السلام ) و بشارت دادن به او بغلام اسمه يحيى ...
- چه شگفت زده شد زكريا از بشارت به پسردار شدن
- پاسخ خداوند به استفهام زكريا:((قال ربك هو على هين ...((
- درخواست آيت و نشانه توسط زكريا(ع ) و استجابت خداوند آنرا
- در جمله :((يا يحيى الكتاب بقوة (( مقصود از اخذ كتاب به قوت ، علم وعمل به آن است
- توضيحات و وجوهى درباره ((حكم ((، ((حنان ((، ((زكوة (( كه خداوند يحيى (عليهالسلام ) داده است
- يحيى (عليه السلام ) در مقابل خالق ((تقى (( و درمقابل پدر و مادر ((براءبوالدينه (( بود و نسبت به مردم ((جبار عصى (( نبود
- بحث روايتى : روايت در بيان اينكه ((كهيعص (( اشاره به برخى اسماء حسناى الهى است
- احتجاج حضرت زهرا(س ) عليه ابوبكر در غصب فدك به (شيرينى و يرث منآل يعقوب ...)
- استدلال مغرضانه صاحب روح المعانى در توجيه غضب فدك به آيه دعاى زكريا(ع ) وحديث (نحن معاشر الانبياء لاتورث )
- پاسخ به مطالب نادرست صاحب روح المعانى
- رواياتى كه درباره روزه سكوت زكريا(ع ) و همچنين ذيل آيه (وآتيناه الحكم صبيا)
- رواياتى كه در ذيل آيات راجع به دعاى زكريا(عليه السلام ) و اوصاف واحوال يحيى (عليه السلام )
- داستان زكريا (عليه السلام ) در قرآن
- داستان يحيى (عليه السلام ) در قرآن
- داستان زكريا و يحيى در انجيل
- بخش ديگرى از زندگى يحيى (ع ) و قضيه غسل تعميد
- حكايت شهادت يحيى (ع ) در قسمت ديگرى از انجيل
نکات آیه
۱- بشارت فرزند به زکریا(ع) در روزگار پیرى و فرتوتى وى و نازایى همسر، براى او نویدى شگفت آور بود. (أنّى یکون لى غلم و کانت امرأتى عاقرًا و قد بلغت من الکبر عتیًّا) «أنّى»، یعنى چگونه و از چه راهى؟ (مصباح). «عتیّاً» جمع «عات» از ماده «عتوّ» (از حد گذشتن) است و مفاد جمله «قد بلغت...» این است که من از نظر پیرى به افرادى رسیده ام که در کهن سالى از حدّ گذشته اند. برخى اهل لغت «عتیّاً» را مصدر و به معناى خشک و انعطاف ناپذیر شدن مفاصل و استخوان ها دانسته اند (الکشاف). مفاد جمله دراین صورت این است که من از اثر پیرى به خشکیده شدن اعضاى بدنم رسیده ام.
۲- زکریا(ع)، مایل بود بداند چگونه على رغم مساعد نبودن شرایط طبیعى، داراى فرزند خواهد شد. (أنّى یکون لى غلم ... و قد بلغت من الکبر عتیًّا) تعبیر «أنّى یکون لى غلام» بیانگر اشتیاق زکریا به اطلاع یافتن بر چگونگى تحقق وعده الهى است، نه این که قدرت خداوند بر آن بعید شمرده باشد، او با توجه به موانع موجود، درخواست خود را مطرح کرده بود.
۳- زکریا(ع)، موهبت فرزند را از جلوه هاى ربوبیت خداوند براى خویش مى دانست. (قال ربّ أنّى یکون لى غلم)
۴- دانش و علم پیامبران، محدود است. (قال ربّ أنّى یکون لى غلم)
۵- پرسش از افعال خداوند و شگفتى از آن، با مقامات بلند برگزیدگان الهى منافاتى ندارد. (قال ربّ أنّى یکون لى غلم)
۶- اولیاى خداوند در اجابت خواسته هاى خود، همواره چشم انتظار معجزه و امور خارق العاده نیستند. (قال ربّ أنّى یکون لى غلم) زکریا با آن که به قدرت مطلق خداوند ایمان داشت، در کیفیت اجابت دعایش به توجیه قانع کننده اى دست نیافت، تا آن جا که حیرت زدگى خود را با جمله «أنّى یکون لى غلام» ابراز کرد. این نشان مى دهد که او درصدد یافتن توجیهى بود که با اسباب و علل متعارف سازگار باشد وگرنه همه چیز را با قدرت خداوند امکان پذیر مى دانست.
۷- زکریا(ع)، هنگام بشارت تولد یحیى(ع)، همسرى سال خورده داشت که از آغاز زندگى نازا بود. (و کانت امرأتى عاقرًا) فعل «کانت» در آیه، با بیان دیرینه بودن نازایى، اشاره به گذشت زمان باردارى نیز دارد.
۸- زکریا(ع) در زمان دریافت بشارت تولد یحیى(ع)، در نهایت پیرى و از کف دادن قواى جنسى و شهوانى قرار داشت. (و قد بلغت من الکبر عتیًّا)
۹- زکریا(ع)، در مقام تکلم با خداوند به شیوه اى مؤدّبانه، سخن مى گفت. (قد بلغت من الکبر عتیًّا) جمله «قد بلغت...» کنایه از ناتوانى بر آمیزش جنسى است.
۱۰- لزوم رعایت ادب در گفتار با خداوند (و قد بلغت من الکبر عتیًّا)
۱۱- زکریا(ع)، محرومیت از فرزند را در دوران جوانى خود و همسرش، تنها ناشى از نازایى همسر خویش مى دانست. (و کانت امرأتى عاقرًا و قد بلغت من الکبر عتیًّا) اختصاص وصف «نازایى» به همسر زکریا، گویاى برداشت یاد شده است.
موضوعات مرتبط
- انبیا: محدوده علم انبیا ۴
- اولیاءالله: انتظارات اولیاءالله ۶
- برگزیدگان خدا: پرسش برگزیدگان خدا ۵
- پیرى: زایمان در پیرى ۸
- خدا: آداب گفتگو با خدا ۹، ۱۰; پرسش از افعال خدا ۵; تعجب از افعال خدا ۵; نشانه هاى ربوبیت خدا ۳
- زکریا(ع): ادب زکریا(ع) ۹; بشارت به زکریا(ع) ۱; بى فرزندى زکریا(ع) ۱۱; بینش زکریا(ع) ۳، ۱۱; پرسش زکریا(ع) ۱; پیرى زکریا(ع) ۱، ۸; پیرى همسر زکریا(ع) ۷; تعجب زکریا(ع) ۱; خواسته هاى زکریا(ع) ۲; زکریا(ع) هنگام بشارت یحیى(ع) ۸; عقیمى همسر زکریا(ع) ۱، ۷، ۱۱; فرزنددارى زکریا(ع) ۱، ۲; قصه زکریا(ع) ۷، ۸; گفتگوى زکریا(ع) با خدا ۹; نعمتهاى زکریا(ع) ۳
- نعمت: نعمت فرزند ۳