الْمَصِير
ریشه کلمه
- صير (۲۹ بار)
قاموس قرآن
رجوع. انتقال. تحوّل. رسيدن. (اقرب). [شورى:53]. مصير: مصدر ميمى و اسم مكان است مثل [ابراهيم:30]. كه مصدر ميمى است يعنى: متمتع شويد حتماً بازگشت شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به عقيده من مراد از تعبير رجوع الى اللّه خلود و بقا است يعنى برگشت همه به سوى خلود و ثبوت است. چون عالم ربوبيت عالم خلود و ثبوت و بقا است. [نحل:96]. به موجب آيات فوق بازگشت همه اعم از نيك و بد يه سوى خداست [انبياء:93]، [مائده:105]. رجوع به خلود (رحمت يا عذاب). بايد دانست صيرورت رجوع و انتقال به طور تحوّل است مثل صيرورت و تبديل شراب به سركه و صيرورت نطفه به حالت جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مىشود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد باز گشت گاهى است كه يشر به تدريج در اثر اعمال بد جهنّمى مىشود و اين اعمال نيك و بد است كه تدريجاً آدمى را به رحمت محض و عذاب و شكنجه و جهنّمى بودن تبديل مىكند.
