الأنفال ٥٥
| گسترشکپی متن آیه |
|---|
ترجمه
| الأنفال ٥٤ | آیه ٥٥ | الأنفال ٥٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الدَّوَآبِّ»: جنبندگان، اعم از انسان و حیوان. در اینجا مراد انسانها است.
نزول
جعفر بن احمد بعد از سه واسطه از ابوحمزة و او از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره بنى‌امیه نازل شده زیرا بدترین مردم و مخلوق خدا بودند که از روى باطن ایمان نیاورده بودند.[۱]
جابر نیز از امام باقر علیه‌السلام نقل کند که این آیه درباره بنى‌امیه نازل گردیده که بدترین آفریده شدگان خدا بودند که باطنا به قرآن و اسلام ایمان نداشتند[۲] و نیز گویند درباره طائفه بنى عبدالدار نازل شده که در کفر و عداوت نسبت به رسول خدا صلى الله علیه و آله اصرار زیادى داشتند.[۳]
سعید بن جبیر گوید: درباره شش دسته از یهودیان نازل شده که از زمره آنها ابن التابوت بوده است.[۴]
تفسیر
- آيات ۵۵ - ۶۶ سوره انفال
- کافران، بدترين جنبندگان نزد خداوند
- توضيح آيه: «وَ أعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوّة...»
- معناى اين كه: آنچه در راه خدا انفاق كنيد، به شما بازگردانده مى شود
- صلح با دشمن، با توكّل بر خداى سميع عليم
- تأييد خداوند، پيامبرش را با ايجاد الفت در قلوب مؤمنان
- معناى جمله: «حَسبُكَ اللهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ المُؤمِنین»
- رمز اين كه يك مؤمن صابر، مى تواند بر ده نفر كافر چيره گردد
- اثر مستقيم ضعف روحى، در كاستن از ميزان توان در كسب پيروزى بر دشمن
- بحث روایتی
- سیر حوادث میان پیامبر «ص» و یهودیان، بعد از هجرت به مدینه
- رواياتى در تفسير آيه: «وَ أعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة...»
- موقت بودن دستور پذيرش صلح در آیه: «وَ إن جَنَحُوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَهَا»
نکات آیه
۱- حق ناپذیرى و پافشارى بر کفر، موجب از میان رفتن توفیق آدمى براى ایمان به آیات الهى است. (الذین کفروا فهم لایؤمنون) با توجه به فعل مضارع «لایؤمنون» که دلالت بر استمرار دارد، جلمه «هم لایؤمنون» به این معناست که آنان ایمان نخواهند آورد. و چون این جمله به وسیله «فاء» بر جمله «کفروا» عطف شده، دلالت مى کند که سلب توفیق ایمان از آنها بر اثر کفرورزى بوده است.
۲- انسانهایى که بر اثر کفرورزى زمینه هاى ایمان را در خویش از میان برده اند، در پیشگاه خداوند بدترین جنبدگان هستند. (إن شر الدواب عنداللّه الذین کفروا فهم لایؤمنون)
۳- کفرورزى تا مرز از دست دادن زمینه هاى ایمان، عامل سقوط آدمى از مرتبه انسانیت به مرحله پست ترین حیوانات (إن شر الدواب عنداللّه الذین کفروا فهم لایؤمنون)
۴- ایمان به آیات الهى، نشان انسانیت انسان و ملاک ارجمندى او در پیشگاه خداوند (إن شر الدواب عنداللّه الذین کفروا فهم لایؤمنون)
موضوعات مرتبط
- ارزش: ملاکهاى ارزش ۴
- انسانیت: انحطاط از انسانیت ۳ ; نشانه هاى انسانیت ۴
- انسان: انحطاط انسان ۳
- ایمان: به آیات خدا ۱، ۴ ; زوال زمینه ایمان ۲، ۳ ; موانع ایمان ۱
- توفیق: عوامل سلب توفیق ۱
- حق ناپذیرى: آثار حق ناپذیرى ۱
- کافران: شخصیت کافران ۲
- کفر: آثار اصرار بر کفر ۱ ; آثار کفر ۲، ۳
- موجودات: بدترین موجودات ۲، ۳
منابع
