روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۷

از الکتاب


آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و احمد بن محمد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن الحسن بن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابي حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

مَا مِنْ عَبْدٍ يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلشَّمْسِ اَللَّهُ أَكْبَرُ اَللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ سُبْحَانَ اَللَّهِ‏ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ كَثِيراً لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏ إِلاَّ اِبْتَدَرَهُنَ‏ مَلَكٌ وَ جَعَلَهُنَّ فِي جَوْفِ جَنَاحِهِ وَ صَعِدَ بِهِنَ‏ إِلَى اَلسَّمَاءِ اَلدُّنْيَا فَتَقُولُ اَلْمَلاَئِكَةُ مَا مَعَكَ فَيَقُولُ مَعِي كَلِمَاتٌ قَالَهُنَّ رَجُلٌ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ قَالَ هَؤُلاَءِ اَلْكَلِمَاتِ وَ غَفَرَ لَهُ قَالَ وَ كُلَّمَا مَرَّ بِسَمَاءٍ قَالَ لِأَهْلِهَا مِثْلَ ذَلِكَ فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ قَالَ هَؤُلاَءِ اَلْكَلِمَاتِ وَ غَفَرَ لَهُ حَتَّى يَنْتَهِيَ بِهِنَّ إِلَى حَمَلَةِ اَلْعَرْشِ فَيَقُولُ لَهُمْ إِنَّ مَعِي كَلِمَاتٍ تَكَلَّمَ بِهِنَّ رَجُلٌ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُونَ رَحِمَ اَللَّهُ هَذَا اَلْعَبْدَ وَ غَفَرَ لَهُ اِنْطَلِقْ بِهِنَّ إِلَى حَفَظَةِ كُنُوزِ مَقَالَةِ اَلْمُؤْمِنِينَ فَإِنَّ هَؤُلاَءِ كَلِمَاتُ اَلْكُنُوزِ حَتَّى تَكْتُبَهُنَّ فِي دِيوَانِ اَلْكُنُوزِ


الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۶ حدیث الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۸
روایت شده از : امام محمّد باقر عليه السلام
کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۲
بخش : كتاب الدعاء
عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كِتَابُ الدُّعَاء‏ بَابُ الْقَوْلِ عِنْدَ الْإِصْبَاحِ وَ الْإِمْسَاء
موضوعات :

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۸۱

از امام باقر (ع) فرمود: بنده‏اى نباشد كه كه چون صبح كند پيش از بر آمدن خورشيد گويد: «اللَّه اكبر اللَّه اكبر كبيراً - منزّه باد خدا در بامداد و پسين، و سپاس از آن خدا است پروردگار جهانيان بسيار و فراوان، شريك ندارد، و صلى اللَّه على محمد و آله» جز اينكه فرشته‏اى آنها را دريابد و ميان پر خود نهد و به آسمان دنيا بالا برد و فرشته‏ها به او گويند: چه همراه تو است؟ در پاسخ گويد: با من چند كلمه است كه مردى از مؤمنان گفته و آنها چنين و چنانند، و فرشته‏ها گويند: خدا رحمت كند هر كه اين كلمات را گفته است و او را بيامرزد و به هر آسمانى كه بالا رود به اهل آن گزارش دهد و آنها گويند: خدا رحمت كند آن را كه اين كلمات را خوانده است و او را بيامرزد تا آنها را به حاملان عرش رساند و به آنها گويد: با من كلماتى است كه مردى از مؤمنان گفته است و چنين و چنانند، و حاملان عرش مى‏گويند: خدا اين بنده را رحمت كند و بيامرزد، آنها را ببر نزد نگهبانانِ گنجينه‏هاى گفتارِ مؤمنان زيرا اينها گنجور كلماتند تا آنها را در دفتر گنجينه‏ها بنويسند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۷

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه چون بامداد كند پيش از آفتاب زدن بگويد: «اللَّه اكبر اللَّه اكبر كبيرا و سبحان اللَّه بكرة و اصيلا و الحمد للَّه رب العالمين كثيرا، لا شريك له و صلى اللَّه على محمد و آله» جز اينكه فرشته‏اى آنها را دريابد و در درون بال خود نهد و بآسمان دنيا بالا برد، پس فرشتگان بدو گويند: چه چيز همراه تو است؟ گويند: با من كلماتى است كه يكى از مؤمنين گفته و آنها چنين و چنانند، پس فرشتگان گويند: خدا رحمت كند آن كس كه اين كلمات را گفته و او را بيامرزد، و بهر آسمانى كه بالا رود باهل آن آسمان مانند همان حرف را بزند، و آنها نيز گويند: خدا رحمت كند كسى كه اين كلمات را گفته و او را بيامرزد تا بحاملين عرش رسد پس بدانها گويد: با من كلماتى است كه يكى از مؤمنين بدان تكلم كرده و آنها چنين و چنانند، پس آنها گويند: خدا رحمت كند اين بنده را و او را بيامرزد، آنها را ببر نزد نگهبانان گنجهاى گفتار مؤمنان، زيرا اينها گنجينه‏هاى كلماتند تا آنها را در دفتر گنجها بنويسند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و احمد بن محمد و على بن ابراهيم، از پدرش، هر دو از حسن بن محبوب، از مالك بن عطيّه، از ابوحمزه ثمالى، از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «هيچ بنده‏اى نيست كه چون صبح كند، پيش از طلوع آفتاب، بگويد: اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ كَبيراً سُبْحانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَأَصيلًا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ كَثيراً لاشَريكَ لَهُ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ؛ «خدا بزرگ‏تر است. خدا بزرگ‏تر است، در حالتى كه پاك و منزّه مى‏شمارم خدا را در بامداد و شبانگاه، و ستايش از براى خدا است [كه‏] پروردگار عالميان است، ستايش بسيار. نيست شريكى از برايش. صلوات فرستد خدا بر محمد و آل او»، مگر آنكه فرشته‏اى به سوى اين كلمات مبادرت كند، و اينها را در اندرانِ‏ بال خود قرار دهد، و با اينها به سوى آسمان دنيا بالا رود، پس فرشتگان به او بگويند كه: با تو چيست؟ در جواب گويد كه: با من سخنانى چند است كه مردى از مؤمنان آنها را گفته و آنها چنين و چنين است. فرشتگان مى‏گويند كه: خدا رحمت كند كسى را كه اين سخنان را گفته و او را بيامرزد!». حضرت فرمود: «و در هر زمان كه به آسمانى بگذرد، مثل اين را به اهلش بگويد و ايشان مى‏گويند كه: خدا رحمت كند كسى را كه اين سخنان را گفته و او را بيامرزد! تا آنكه با اين سخنان به سوى حاملان عرش منتهى شود و به ايشان بگويد كه: با من سخنانى چند است كه مردى از مؤمنان به آنها تكلّم نموده و آنها چنين و چنين است. پس مى‏گويند كه: خدا اين بنده را رحمت كند و او را بيامرزد! اينها را ببر به سوى حافظان گنج‏هاى گفتار مؤمنان. پس به درستى كه اينها سخنان گنج‏هايند، تا آنكه اينها را در ديوان گنج‏ها بنويسند».


شرح

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)