يس ٦٧
ترجمه
| يس ٦٦ | آیه ٦٧ | يس ٦٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لَمَسَخْنَاهُمْ»: ایشان را مسخ می‌کردیم. مراد از مسخ، دگرگون کردن و حال به حال نمودن است، یعنی به صورتهای بسیار زشت و پست و ناتوان و ناجور درآوردن. در اینجا بیشتر مراد تغییر و تبدیل انسان زیبا و توانا، به انسان نازیبا و درمانده و زار و نزار است. امّا مراد از مسخ می‌تواند تبدیل به حیوانات و مجسّمه‌های بی‌روح نیز باشد. «عَلی مَکَانَتِهِمْ»: بر جای خود. در محلّ توقّف خود. با وجود قوّت و قدرت و عظمت و منزلتی که ایشان دارند. (نگا: اضواء البیان، المنتخب). «مُضِیّاً»: رفتن. مصدر ثلاثی مجرّد (مَضی، یَمْضی) است (نگا: معجم الفاظ القرآن الکریم). با ضم و کسر میم آمده است، همچون (عُتِیّ و عِتِیّ) (نگا: روح‌المعانی).
تفسیر
- آيات ۶۶ - ۸۳ سوره يس
- تهديد كفار به گرفتن چشمان و دگرگون ساختن خلقتشان
- توضيح اينكه فرمود: ما به پيامبر شعر نياموختيم و شاعرى شايسته او نيست و ما علمناهالشعر و ما ينبغى له
- مقصود از اينكه فرمود: انسان مالك چهارپايان است
- معناى جمله : وهم لهم جند محضرون كه درباره احضار مشركين و آلهه شان در قيامت است
- استبعاد معاد توسط مشركين و جواب خداى تعالى به اين استبعاد
- اقوال مختلف درباره خلقت مثل در آيه : اوليس الذى خلق السموات والارض بقادر على انيخلق مثلهم ...
- توضيحى در مورد تغير و تبدل متوالى بدن و عدم تغير وتبدل نفس و روح
- توضيح مفاد آيه شريفه : انما امره اذا اراد شيئا انيقول له كن فيكون ... و بيان مراد از امر و قول در آن
- رد گفتار بعضى كه كن را از مقوله لفظ دانسته اند
- معناى ملكوت و اينكه ملكوت هر چيزى به دست خدا است
- رواياتى درباره بيگانه بودن پيامبر صلى الله عليه و آله از شعر و شاعرى
- اعاده و احياء اموات
- و اراده قول خداوند
نکات آیه
۱ - توانایى خداوند بر مسخ کردن کافران، به گونه اى که آنان آن چنان زمین گیر شوند که از برخاستن از جاى خود و حرکت به پیش و عقب ناتوان شوند . (و لو نشاء لمسخنهم على مکانتهم فما استطعوا مضیًّا و لایرجعون)
۲ - عذاب کافران با مسخ و زمین گیر شدن شان، جزء مشیت و سنت خدا نیست. (و لو نشاء لمسخنهم على مکانتهم فما استطعوا مضیًّا و لایرجعون)
۳ - مشیت و سنت خداوند در هدایت انسان ها، بهره جستن آنان از ابزارهاى متعارف شناخت است; نه کمک گرفتن از اعجاز و ارائه کارهاى بیرون از توان بشر (همچون مسخ و زمین گیر کردن آدمى). (و لو نشاء لمسخنهم على مکانتهم ... و لایرجعون) برداشت یاد شده مبتنى بر این نکته است که اگر خداوند مردم کافر را مسخ و یا زمین گیر مى کرد، آنان به قدرت خدا پى برده و به او ایمان مى آوردند; ولى چنین نکرده، بلکه خواسته است که آنان از راه دیدن حقایق الهى و شنیدن آنها (راه متعارف راهنمایى بشر) هدایت گردند.
۴ - انسان ها در برابر مشیت خداوند ناتوان اند. (و لو نشاء لمسخنهم على مکانتهم ... و لایرجعون)
موضوعات مرتبط
- انسان: عجز انسان ها ۴
- خدا: سنتهاى خدا ۲، ۳; قدرت خدا ۱; مشیت خدا ۲، ۳، ۴
- شناخت: ابزار شناخت ۳
- کافران: آثار مسخ کافران ۱; عجز کافران ۱; عذاب کافران ۲; مسخ کافران ۲
- هدایت: کیفیت هدایت ۳
