مريم ٦٢
ترجمه
| مريم ٦١ | آیه ٦٢ | مريم ٦٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِلاّ سَلاماً»: جز درود را. لیکن درود را. مراد سلام یزدان (نگا: یس / ) و فرشتگان (نگا: رعد / ) و مؤمنان (نگا: ابراهیم / ) است. «بُکْرَةً وَ عَشِیّاً»: صبح و شام. مراد همه اوقات است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
لاَ يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَ لاَ... (۲) إِلاَّ قِيلاً سَلاَماً سَلاَماً (۱) لاَ تَسْمَعُ فِيهَا لاَغِيَةً (۲)
تفسیر
- آيات ۵۸ - ۶۳ سوره مريم
- معناى آيه شريفه : ((أُولَئك الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ ...((
- معناى آيه شريفه :((اولئك الذين انعم الله عليهم من انبيين ...((
- چهار طائفه اى كه در اين آيه مورد انعام الهى قرار گرفته اند
- توضيح جمله : ((و ممن هدينا واجتبينا(( در آيه : ((اولئك الذين انعم الله عليهم ...(( ووجوهى كه در معناى آن گفته شده است
- معناى آيه ((مخلف من بعدهم خلف ...(( و مراد از ضايع كردن نماز در آيه
- اشاره به معناى اينكه بهشتيان از يكديگر ((سلام (( مى شنوند
- نكته اى در مورد تعبير از بهشت به ميراثى كه به متقين مى رسد
- بحث روايتى (چند روايت در مورد اينكه مراد از ((ممن هدينا و اجتبينا(( ائمه عليهم السلام هستند و...)
نکات آیه
۱- در بهشت عدن، هیچ سخن لغو و بیهوده اى به گوش بهشتیان نمى خورد. (جنّت عدن التى وعد الرحمن عباده ... لایسمعون فیها لغوًا) «لغو»; یعنى، کلام و یا هر چیزى که قابل اعتنا نبوده و فایده اى بر آن مترتب نباشد. در آیه مورد بحث - به قرینه «استماع» - مراد از «لغو» کلام باطل و یاوه است.
۲- پرهیز از هرگونه سخن لغو و بیهوده، لازم است. (لایسمعون فیها لغوًا) اوصاف بهشتیان علاوه بر جنبه توصیفى، مى تواند حاوى توصیه ها و نکته هایى; از جمله زشتى سخن بیهوده و کار لغو و ضرورت پرهیز از آن باشد.
۳- مؤمنان، در دنیا از سخنان بیهوده مردم در آزارند. (لایسمعون فیها لغوًا) بیان تمام آنچه در بهشت انجام نمى گیرد نه ممکن است و نه مفید; ولى طرح بعضى از آن امور، مژده اى است به مؤمنان که آنچه در دنیا شما را آزار مى داد، آن جا وجود ندارد.
۴- گفتار بهشتیان با یکدیگر، عارى از یاوه و بیهودگى و سرشار از سلامت خواهى و آرزوى امنیت خواهد بود. (لایسمعون فیها لغوًا إلاّ سلمًا) استثنا در «إلاّ سلاماً» منقطع است; یعنى، «لکن یسمعون سلاماً» و یا «کلاماً سالماً». برخى از مفسران آن را استثناى متصل دانسته و گفته اند: «سلام» - که دعاى به سلامتى از آفات است - براى بهشتیان جز اکرام و گرامى داشت مفهومى ندارد; زیرا در بهشت آفتى نیست تا دعا به سلامتى از آن لغو نباشد.
۵- بهشتیان، داراى روزى ویژه، منظم و تضمین شده در هر صبح و عصر (و لهم رزقهم فیها بکرة و عشیًّا) از آن جایى که در بهشت هر آنچه که خواسته شود مهیا است، روشن مى گردد که آنچه در این آیه در مورد رزق صبح و عصر آمده، تفضلى ویژه است. البته برخى این جمله را کنایه از دائمى بودن رزق بهشتى دانسته اند. درباره معناى «عشىّ» نظریات گوناگونى ابراز شده است; از جمله: «بین ظهر تا غروب» و «آخر روز» (مصباح).
۶- بهشتیان، همواره از نعمت هاى بهشتى و ارزاق آن بهره مند خواهند بود. (و لهم رزقهم فیها بکرة و عشیًّا) «صبح و عصر» مى تواند کنایه از تمام وقت باشد.
۷- در زندگى بهشتیان، تنوع زمان (بامداد و پسین) وجود دارد. (لهم رزقهم فیها بکرة و عشیًّا)
۸- بامداد و عصر، وقت هایى مناسب براى غذا خوردن (و لهم رزقهم فیها بکرة و عشیًّا)
۹- امنیت و سلامت روح و جسم، ره آورد ورود به بهشت (لایسمعون فیها لغوًا إلاّ سلمًا و لهم رزقهم فیها) در این آیه، دو نوع تأمین براى بهشتیان مطرح شده است: ۱- امنیت روحى به جهت آن که سخن ها، همه سلام و ایمنى بخش است; ۲- امنیت جسمى که با تأمین نیازهاى جسمى حاصل است.
روایات و احادیث
۱۰- «شهاب بن عبد ربّه قال: شکوت إلى أبى عبداللّه(ع) ما ألقى من الأوجاع والتخم فقال: تغدّ و تعشّ و لاتأکل بینهما شیئاً فإنّ فیه فساد البدن أما سمعت اللّه عزّوجلّ یقول: «لهم رزقهم فیها بکرة و عشیّاً» ; شهاب بن عبد ربّه گفت: خدمت امام صادق(ع) از دردها و ترش کردن غذا در معده شکایت کردم، پس حضرت فرمود: صبح و پسین غذا بخور و بین آنها چیزى نخور; زیرا خوردن غذا بین این دو وعده، موجب فساد بدن است. نشنیدى که خداوند عزّوجلّ مى فرماید: لهم رزقهم فیها بکرة و عشیّاً».[۱]
موضوعات مرتبط
- بهشت: شب در بهشت ۷; صبح در بهشت ۷; ویژگیهاى بهشت عدن ۱
- بهشتیان: آرزوى بهشتیان ۴; امنیت بهشتیان ۴، ۹; برنامه ریزى بهشتیان ۵; بهشتیان و سخن لغو ۱; روزى بهشتیان ۵، ۶; سلامتى بهشتیان ۴، ۹; شام بهشتیان ۵; صبحانه بهشتیان ۵; صفات بهشتیان ۵; فضایل بهشتیان ۶; ویژگیهاى زندگى بهشتیان ۷; ویژگیهاى گفتگوى بهشتیان ۴
- سخن: اهمیت اعراض از سخن لغو ۲
- سلامتى: روش سلامتى ۱۰
- طعام: آداب طعام ۸، ۱۰; وقت طعام ۸
- مؤمنان: اذیت روانى مؤمنان ۳; رنج دنیوى مؤمنان ۳; مؤمنان و سخن لغو ۳
- نعمت: مشمولان نعمت ۶
منابع
- ↑ محاسن برقى، ج ۲، ص ۴۲۰، ح ۱۹۶; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۵۱، ح ۱۲۰.
