التحريم ٢
ترجمه
| التحريم ١ | آیه ٢ | التحريم ٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«فَرَضَ»: اجازه داده است. مقرّر داشته است. واژه (فَرَضَ) اگر با (عَلی) همراه باشد، به معنی (وجوب) است، و اگر با (ل) باشد، به معنی مقرّر و مشخّص داشتن و اجازه دادن است (نگا: بقره / و احزاب / ). «تَحِلَّةَ»: گشودن. حلال کردن. مراد کفّاره دادن و از زیر بار مسؤولیّت سوگند به در آمدن است (نگا: مائده / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۹، سوره تحريم
- مقصود از تحريم پيامبر(ص ) آنچه را كه خدا برايشحلال كرده (لم تحرم ما احل الله لك )
- افشاى سر پيامبر(ص ) و آزار او توسط يكى از همسرانش (حفضه دختر عمو)
- پشتيبانى خدا و جبرئيل و صالح مؤ منين و ملائكه از آن حضرت صلى الله عليه و آله وسلم
- لحن و بيان عجيبى كه در آيات متضمن پشتيبانى و تاءييدرسول الله (ص ) به كار رفته است
- اشاره به اينكه همه همسران پيامبر(ص ) نيكوكار و ماءجر نبوده اند
- بيان اينكه ملاك بهتر و برترى مفاد ((ازواجا خيرا منكن )) توبه و قننوت (اطاعت ) است
- مراد از توصيف ملائكه موكل بر جهنم به غلاظ و شداد بودن و اينكه : ((لا يعصون اللهما امرهم و يفعلون ما يؤ مرون ))
- توضيحى راجع به مكلف بودن ملائكه
- در قيامت جزا عبارت است از خود عمل و عذر خواهى در آن روز بلا اثر است
- معناى ((توبه نصوح )) كه خداوند به آن امر فرموده است
- دو احتمال در معناى جمله :((يوم لا يخزى الله النبى و الذين آمنوا معه ....))
- مقصود از دعاى مؤ منين در قيامت : ((ربنا اتمم لنا نورنا...))
- مراد از امر به جهاد با منافقين به پيامبر اكرم (ص )
- رواياتى در ذيل آيات نخست سوره تحريم و شاءننزول آن آيات
- نقد و بررسى روايات فوق
- شاءن نزول آيه تريم به نقل عمر بن الخطاب
- رواياتى راجع به اينكه منظور از ((صالح المؤ منين )) على (ع ) است
- چگونه اهل خود را از آتش خفظ كنيم (قوا انفسكم و اهليكم نارا...)
- چند روايت پيرامون مراد از توبه نصوح و راجع به نور مؤ منين در روز قيامت
نکات آیه
۱ - توصیه خداوند به پیامبر(ص)، مبنى بر شکستن سوگند خود درباره محروم شدن از عملى مباح و حلال، براى جلب رضایت همسران خود (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم)
۲ - سوگند پیامبر(ص)، بر محروم کردن خود از عملى مباح و حلال، به خاطر جلب رضایت برخى از همسران (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم)
۳ - مقرر شدن شکستن سوگند بر محرومیت از مباحات و حلال هاى شرعى، با دادن کفّاره (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم)
۴ - سوگند و تعهد بر محرومیت خویش از مباحات و حلال ها، عملى بى اعتبار در نگاه وحى (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم)
۵ - وجود سنّت سوگند بر ترک برخى از حلال ها و مباحات در میان مردم صدراسلام و پیش از آن (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم)
۶ - خداوند، مولا و سرپرست حقیقى انسان ها است. (و اللّه مولیکم)
۷ - تشریع خداوند، از موضع مولویت او نسبت به انسان ها است. (قد فرض اللّه لکم ... و اللّه مولیکم) یادآورى مولا و سرپرست بودن خداوند - پس از تشریع قانون شکستن سوگند - مى تواند گویاى حقیقت یاد شده باشد.
۸ - جلب رضاى مولاى حقیقى (خدا)، برتر و شایسته تر از جلب رضایت دیگران است. (تبتغى مرضات أزوجک ... و اللّه مولیکم) یادآورى مولا و سرپرست بودن خداوند - پس از فرمان به شکستن سوگندهایى که گاهى براى جلب رضایت دیگران است - مى تواند اشاره به مطلب یاد شده باشد.
۹ - خداوند، علیم (دانا) و حکیم (سنجیده کار) است. (و هو العلیم الحکیم)
۱۰ - تشریع خداوند، برخاسته از علم و حکمت او است. (قد فرض اللّه لکم ... و هو العلیم الحکیم) یادآورى علم و حکمت خداوند - پس از تشریع قانون شکستن سوگند - مى تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.
۱۱ - حکم خداوند مبنى بر شکستن سوگند درباره محرومیت از مباحات و حلال ها، عالمانه و حکیمانه بوده و در جهت مصالح و منافع انسان ها است. (قد فرض اللّه لکم تحلّة أیمنکم ... و هو العلیم الحکیم)
موضوعات مرتبط
- احکام :۳، ۱۱ منشأ تشریع احکام ۳، ۱۰ ۱۱
- اسماء و صفات: حکیم ۹; علیم ۹
- انسان: مصالح انسان ها ۱۱; مولاى انسان ها ۶، ۷
- خدا: آثار حکمت خدا ۱۰; آثار علم خدا ۱۰; برترى رضایت خدا ۸; توصیه هاى خدا ۱; ولایت خدا ۶، ۷
- سوگند: احکام سوگند ۳; بى اعتبارى سوگند بر تحریم حلال ۴; تاریخ سوگند ۵; حنث سوگند بر ترک حلال ۱۱; سوگند بر تحریم حلال ۳، ۵; سوگند در صدر اسلام ۵; فلسفه حنث سوگند ۱۱; کفاره حنث سوگند ۳
- محمد(ص): تاریخ محمد(ص) ۱، ۲; تحریم حلال محمد(ص) ۱، ۲; توصیه به محمد(ص)۱; حنث سوگند محمد(ص) ۱; زمینه رضایت همسران محمد(ص) ۲; فلسفه سوگند محمد(ص) ۲; محمد(ص) و همسران ۱، ۲
