الجمعة ١
ترجمه
| سوره الجمعة | آیه ١ | الجمعة ٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یُسَبِّحُ ...»: (نگا: رعد / ، اسراء / ، نور / ). «الْقُدُّوسِ»: (نگا: حشر / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۸، سوره جمعه
- اشاره به مطالب سوره جمعه
- معناى اينكه آنچه در آسمان و زمين است خدا را تسبيح مى كنند
- مقتضيات منزه بودن خداى تعالى از هر نقص و حاجت
- مقصود از ((اميين ))
- اشاره به عدم منافات بين امى بودن پيامبر(ص ) و مبعوث شدنش در اميين ، با جهانىبودن دعوت آن جناب
- مراد از تزكيه و تعليم كتاب و حكمت
- و وجه مقدم آوردن تزكيه در جمله : ((و يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمة ))
- وجه ارتباط تشبيه يهود به حمار حامل اسفار با آيه مربوط به بعثت پيامبر اسلام (ص )
- استدلال عليه يهود با اين بيان كه اگر راست گوييد آرزوى مرگ كنيد
- تهديد يهوديان به مرگى كه از آمدنش كراهت دارند
- (رواياتى در ذيل آيه : ((هو الذى بعث فى الاءميين ...))اهل فارس و تحصيل ايمان ، و....)
- توضيحى درباره رابطه سنت هاى عملى با مبانى اعتقادى
- حكمت عبارت است از علمو عمل حق و سرچشمه گرفته از فطرت ، كه اسلام بدان دعوت مىكند
- نمونه هاى از معارف قرآنى در رد اعتقادات باطل منكرين اديان و بت پرستان
نکات آیه
۱ - تمامى موجودات جهان، تسبیح گوى خدایند. (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)
۲ - تسبیح گویى موجودات براى خداوند، تداوم داشته و هرگز قطع نمى شود. (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) به کارگیرى فعل مضارع «یسبّح» به جاى فعل ماضى، مى تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.
۳ - معرفت و شناخت خدا، سرشته در ذات همه موجودات هستى (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است که مراد از تسبیح در آیه شریفه، تسبیح نطقى باشد; نه تسبیح تکوینى
۴ - همه موجودات هستى، داراى شعور و نطق (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)
۵ - ساحت خداوند، مبرّا از هر نقص و عیب (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) «تسبیح» (مصدر «یسبّح») به معناى تنزیه و مبرّا کردن از هر نقص و کاستى است.
۶ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد است. (یسبّح للّه ما فى السموت)
۷ - موجودات هستى، جلوه اى گویا بر منزّه بودن خداوند از نقص و کاستى (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) مراد از تسبیح در آیه شریفه، مى تواند تسبیح تکوینى باشد. بر این مبنا عبارت «یسبّح للّه...» بیانگر این حقیقت است که وجود هر موجودى، نشانى روشن بر بى عیب و نقص بودن ساحت حق تعالى است.
۸ - مطالعه در پدیده هاى هستى، راهنماى انسان به معرفت و شناخت خداوند (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)
۹ - خداوند، «ملک» (فرمانرواى بى همتاى هستى) است. (یسبّح للّه ... الملک)
۱۰ - خداوند، «قدوس» (حقیقتى در کمال پاکى و قداست) است. (یسبّح للّه ... القدّوس) «قداست» معادل پاکى و طهارت و «قدّوس» مبالغه در قداست است; یعنى، بسیار پاک.
۱۱ - خداوند، «عزیز» (پیروزمند شکست ناپذیر) و «حکیم» (کاردان و سنجیده کار) است. (یسبّح للّه ... العزیز الحکیم)
۱۲ - درک فرامانروایى، قداست، عزّت و حکمت خدا، برانگیزاننده موجودات هستى به تسبیح گویى او (یسبّح للّه ... الملک القدّوس العزیز الحکیم) ذکر اوصاف «ملک»، «قدّوس» و... پس از «یسبّح للّه ...»، مى تواند بیانگر علت تسبیح گویى موجودات باشد; یعنى، موجودات هستى از آن رو خدا را تنزیه مى کنند که او را فرمانرواى مطلق هستى، در کمال طهارت، پاکى و... مى یابند.
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۶
- آیات خدا: آیات آفاقى ۸
- اسماء و صفات: حکیم ۱۱; صفات جلال ۵; عزیز ۱۱; قدوس ۱۰; ملک ۹
- انگیزش: عوامل انگیزش ۱۲
- تسبیح: تداوم تسبیح خدا ۲; زمینه تسبیح خدا ۱۲
- تسبیح گویان خدا :۱
- خدا: آثار درک حاکمیت خدا ۱۲; آثار درک حکمت خدا۱۲; آثار درک عزت خدا ۱۲; آثار درک قداست خدا۱۲; تنزیه خدا ۵ ; خدا و عیب ۵; خدا و نقص ۵; دلایل تنزیه خدا ۷; دلایل خدا شناسى ۸; فطریت خداشناسى ۳
- موجودات: تداوم تسبیح موجودات ۲; تسبیح موجودات ۱; خداشناسى موجودات ۳; شعور موجودات ۴; مطالعه در موجودات ۸; نطق موجودات ۴; نقش موجودات ۷
