الإسراء ١٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

ما شب و روز را دو نشانه توحید و عظمت خود قرار دادیم؛ سپس نشانه شب را محو کرده، و نشانه روز را روشنی‌بخش ساختیم تا (در پرتو آن،) فضل پروردگارتان را بطلبید (و به تلاش زندگی برخیزید)، و عدد سالها و حساب را بدانید؛ و هر چیزی را بطور مشخّص و آشکار، بیان کردیم.

|و شب و روز را دو نشانه قرار داديم، پس نشانه شب را محو [و تيره‌] كرديم و نشانه روز را ظاهر و روشن قرار داديم تا از پروردگارتان روزى بطلبيد و شمار سال‌ها و حساب [اوقات‌] را بدانيد، و هر چيزى را به طور كامل توضيح داديم
و شب و روز را دو نشانه قرار داديم. نشانه شب را تيره‌گون و نشانه روز را روشنى‌بخش گردانيديم تا [در آن،] فضلى از پروردگارتان بجوييد، و تا شماره سالها و حساب [عمرها و رويدادها] را بدانيد و هر چيزى را به روشنى باز نموديم.
و ما شب و روز را دو آیت و نشانه‌ای (از قدرت خود) قرار دادیم آن‌گاه آیت شب (روشنی ماه) را زدودیم و آیت روز (خورشید) را تابان ساختیم تا شما در روز (روزی حلال) از فضل خدا طلب کنید و تا آنکه شمار سالها و حساب (اوقات) را عموما بدانید و ما (برای پند و صلاح بندگان) هر چیزی را مفصل بیان کردیم.
ما شب و روز را دو نشانه [قدرت و حکمت خود] قرار دادیم؛ پس شب را بی نور نمودیم و روز را روشن ساختیم، تا [در آن] روزی و رزقی را از پروردگارتان بطلبید و برای اینکه شماره سال ها و حساب [اوقات و زمان ها] را بدانید، و هر چیزی را [که نسبت به دنیا و دینتان و تربیت و کمالتان نیازمند به آن هستید] به روشنی و به طور کامل بیان کردیم.
شب و روز را دو آيت از آيات خدا قرار داديم. آيت شب را تاريك گردانيديم و آيت روز را روشن تا به طلب رزقى كه پروردگارتان مقرر داشته است برخيزيد و شمار سالها و حساب را بدانيد، و ما هر چيزى را به تفصيل بيان كرده‌ايم.
و شب و روز را دو پدیده قرار دادیم، و آنگاه پدیده شب را محو، و پدیده روز را روشن گرداندیم، تا از فضل پروردگارتان [روزی خویش را] بجویید، و شمار سالها و حساب [هر چیز] را بدانید، و هر چیز را به خوبی روشن ساخته‌ایم‌
و شب و روز را دو نشانه ساختيم، پس نشانه شب را زدوديم- تاريكى آن را به تابش خورشيد محو كرديم- و نشانه روز را روشن گردانيديم، تا از پروردگارتان فزونى و بخشش- روزى- بجوييد و تا شمار سالها و ديگر شمارها را بدانيد و هر چيزى را به تفصيل بيان كرديم.
ما شب و روز را دو نشان (دالّ بر بودن یزدان و قدرت فراوان گرداننده‌ی جهان) قرار داده‌ایم. نشان شب را محو (تاریکی) گردانده‌ایم (تا در آن بیاسائید) و نشان روز را تابان کرده‌ایم تا (در آن به تلاش و کوشش بپردازید و) از فضل پروردگارتان بهره‌مند گردید (و در پرتو پیاپی آمدن شبها و روزها) شماره‌ی سالها و حساب (امور زندگی خود) را بدانید. و ما هر چیزی را دقیقاً (برای هدف و کاری، معیّن و) مشخّص ساخته‌ایم (و جهان را از روی نقشه و حساب و کتاب آفریده و به کار انداخته‌ایم).
و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم؛ پس نشانه‌ی شب را محو کردیم و نشانه‌ی روز را بینا کننده قراردادیم، تا (در آن) فضلی از پروردگارتان بجویید. و تا شماره‌ی سال‌ها و حساب (عمر و رویدادها) را بدانید. و هرچیزی (از احکام و غیره) را (به روشنی)توضیح دادیم (چه) توضیح دادنی.
و گردانیدیم شب و روز را دو آیت پس برانداختیم آیت شب را و گردانیدیم آیت روز را روشن تا بجوئید فضلی را از پروردگار خویش و تا بدانید شمار سالها و حساب را و هرچیز را تفصیل دادیم تفصیلی‌


الإسراء ١١ آیه ١٢ الإسراء ١٣
سوره : سوره الإسراء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آیَتَیْنِ»: دو نشانِ وجود خدا. دو دلیلِ قدرت و عظمت الله. «فَمَحَوْنآ آیَةَ الَّیْلِ»: مراد از محو شب، تاریک گرداندن و در دل ظلمت نهان ساختن است. یعنی آفریدن شب بدین وضع و شیوه است. مثلاً اگر گفته شود: (بَیَّضَ اللهُ الْمَآءَ، وَ سَوَّدَ الْفَحْمَ): خداوند آب را سفید و زغال را سیاه کرده است، مراد این است که آن دو را بر این خلقت سرشته و با چنین ویژگیهائی آنها را آفریده است. «مُبْصِرَةً»: تابان. روشن (نگا: نمل / ). «فَضْلاً»: نعمت. رزق و روزی. «عَدَدَ السِّنِینَ وَ الْحِسابَ»: (نگا: یونس / . «وَ کُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلاً»: ما همه‌چیز را در قرآن بیان و روشن کرده‌ایم (نگا: نحل / ). ما هر چیزی را برای هدف و کاری، معیّن و مشخّص کرده‌ایم. واژه (کلّ) منصوب به اشتغال است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- خداوند، شب و روز را دو نشانه از نشانه ها و آیات خویش قرار داده است. (و جعلنا الّیل و النهار ءایتین)

۲- از میان رفتن تاریکى شب با آمدن روشنایى روز، نشانه اى از تدبیر خداوند است. (فمحونا ءایة الّیل و جعلنا ءایة النهار مبصرة)

۳- محو شدن نور ماه در شب و روشنگرى خورشید، دو نشانه از نشانه هاى خداست. (فمحونا ءایة الّیل و جعلنا ءایة النهار مبصرة) این برداشت بنابراین است که منظور از «آیة اللیل» ماه و «آیة النهار» خورشید باشد.

۴- مظاهر هستى، تحت تدبیر خداوند و نشانه وجود اوست. (و جعلنا الّیل و النهار ءایتین فمحونا ءایة الّیل و جعلنا ءایة النهار مبصرة)

۵- انسان، در پرتو روشنى روز - در پى تاریکى شب - از روزى و فضل خداوند بهره مند مى شود. (فمحونا ءایة الّیل و جعلنا ءایة النهار مبصرة لتبتغوا فضلاً من ربّکم)

۶- روزیها، منافع و ذخایر الهى براى انسان، جلوه ربوبیت خداوند براى اوست. (لتبتغوا فضلاً من ربّکم)

۷- روزیها، منافع و ذخایر الهى، فضل خداوند و براى بهرهورى انسان است. (لتبتغوا فضلاً من ربّکم)

۸- انسان تنها در پرتو حرکت و تلاش مى تواند به روزیهاى خدادادى و نیازهاى خویش دست یابد. (لتبتغوا فضلاً من ربّکم) «إبتغاء» (از باب افتعال) به معناى تلاش و کوشش بسیار براى دستیازى به خواسته هاست (مفردات راغب).

۹- از فواید گردش شب و روز، محاسبه زمان و سال شمارى و آشنایى انسان با تاریخ است. (جعلنا ءایة النهار ... لتعلموا عدد السنین و الحساب)

۱۰- شناخت زمان و تنظیم آن، براى زندگى انسان امرى با اهمیت و حیاتى است. (لتعلموا عدد السنین و الحساب)

۱۱- تبیین همه نیازهاى انسان در سعادت و کمال خویش، در قلمرو تعالیم دین و آموزه هاى وحى است. (إن هذا القرءان یهدى ... و کلّ شىء فصّلنه تفصیلاً) نوع مفسّران برآنند که چون قرآن، کتاب هدایت و در جهت تأمین سعادت و کمال آدمى است، بنابراین مقصود از «و کلّ شىء» همه امور مرتبط با سعادت و کمال و هدایت است، نه تمامى حقایق و پدیده هاى عالم.

۱۲- قرآن، دربردارنده همه بیانهاى هدایتى مورد نیاز انسان در فصلها و بخشهاى متعدد (إن هذا القرءان یهدى ... و کلّ شىء فصّلنه تفصیلاً) برداشت فوق مبتنى بر این است که «فصّلناه» به معناى لغوى خود (جدا کردن) استعمال شده باشد.

۱۳- کمترین درهم ریختگى و نابسامانى، در نظام هستى و آفرینش وجود ندارد. (و کلّ شىء فصّلنه تفصیلاً) برداشت فوق مبتنى بر این است که مراد از «کلّ شىء» همه هستى باشد و در این صورت «فصّلناه» از ماده «فصل» و به معناى جداسازى چیزى از چیز دیگر است (مفردات راغب). بنابراین معناى آیه چنین مى شود: ما هر چیزى را در جایگاه خویش به گونه اى قرار دادیم که با دیگرى مخلوط نشود و اصطکاکى پیدا نکند و هر پدیده اى در این عالم داراى نظم بوده و به سامان است.

۱۴- تذکر به اهمیت و نقش گردش شب و روز در حیات انسان، نمودى از بیان تفصیلى آیات توسط خداوند (و جعلنا الّیل و النهار ءایتین ... و کلّ شىء فصّلنه تفصیلاً) یکى از مصادیق «کلّ شىء...» به قرینه جمله «و جعلنا اللیل و النهار آیتین» مى تواند گردش شب و روز باشد.

روایات و احادیث

۱۵- «یزیدبن سلام ... سأل رسول الله(ص) فقال له: ... فما بال الشمس و القمر لایستویان فى الضوء و النور، قال: ... أمر الله تعالى جبرئیل: أن یمحو ضوء القمر فمحاه ... و ذلک قول الله عزّوجلّ: «و جعلنا اللیل و النهار آیتین فمحونا آیة اللیل و جعلنا آیة النهار مبصرة...»... ;[۱] یزیدبن سلام از رسول خدا(ص) سؤال کرد، پس به حضرت گفت:... چگونه است که خورشید و ماه در نور و روشنایى با هم مساوى نیستند؟ حضرت جواب فرمود:... خداوند تعالى به جبرئیل فرمان داد تا نور ماه را محو کند، پس او نور ماه را محو کرد ... و آن همان سخن خدا است که فرمود: «و جعلنا اللیل و النهار آیتین فمحونا آیة اللیل و جعلنا آیة النهار مبصرة...»...».

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: تدبیر آفرینش ۴; قانونمندى آفرینش ۱۳; نظم آفرینش ۱۳; ویژگیهاى نظام آفرینش ۱۳
  • آیات خدا: آیات آفاقى ۱، ۳، ۴، ۱۵; تبیین آیات خدا ۱۴
  • انسان: تبیین نیازهاى انسان ۱۱; تفضل به انسان ۷; عوامل مؤثر در تأمین نیازهاى انسان ۸; منافع انسان ۶; منشأ تبیین نیازهاى انسان ۱۲
  • تاریخ: ابزار شناخت تاریخ ۹
  • خدا: استفاده از روزیهاى خدا ۵; تدبیر خدا ۴; دلایل خدا شناسى ۴; روزیهاى خدا ۶، ۷، ۸; زمینه فضل خدا ۵; فضل خدا ۷; نشانه هاى تدبیر خدا ۲; نشانه هاى ربوبیت خدا ۶; نعمتهاى خدا ۶
  • خورشید: روشنایى خورشید از آیات خدا ۳
  • دین: دین و عینیّت ۱۱; نقش دین ۱۱
  • روز: آثار روشنایى روز ۲; اهمیت حرکت روز ۱۴; روز از آیات خدا ۱; روشنایى روز ۱۵; فواید روشنایى روز ۵; فواید حرکت روز ۹; نقش حرکت روز ۱۴
  • روزى: عوامل مؤثر در روزى ۸
  • زمان: اهمیت زمان ۱۰
  • سال شمارى: ابزار سال شمارى ۹
  • سعادت: عوامل سعادت ۱۱
  • شب: اهمیت حرکت شب ۱۴; تاریکى شب ۵، ۱۵; زوال تاریکى شب ۲; شب از آیات خدا ۱; فواید حرکت شب ۹; نقش حرکت شب ۱۴
  • عمل: آثار عمل ۸
  • قرآن: تعالیم قرآن ۱۲; ویژگیهاى قرآن ۱۲; هدایتگرى قرآن ۱۲
  • ماه: نور ماه از آیات خدا ۳
  • وحى: نقش وحى ۱۱
  • وقت شناسى: اهمیت وقت شناسى ۱۰

منابع

  1. علل الشرایع، ص ۴۷۰، ح ۳۳، ب ۲۲۲; نورالثقلین، ج ۳، ص ۱۴۳، ح ۱۰۰.