روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۳۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

و قال الصادق ع :

إِنَّ اَلْأَرْوَاحَ فِي صِفَةِ اَلْأَجْسَادِ فِي شَجَرَةٍ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ تَتَسَاءَلُ وَ تَتَعَارَفُ فَإِذَا قَدِمَتِ اَلرُّوحُ عَلَى اَلْأَرْوَاحِ تَقُولُ دَعُوهَا فَقَدْ أَفْلَتَتْ مِنْ هَوْلٍ عَظِيمٍ‏ ثُمَّ يَسْأَلُونَهَا مَا فَعَلَ فُلاَنٌ وَ مَا فَعَلَ فُلاَنٌ فَإِنْ قَالَتْ لَهُمْ تَرَكْتُهُ حَيّاً اِرْتَجَوْهُ وَ إِنْ قَالَتْ لَهُمْ قَدْ هَلَكَ قَالُوا هَوَى هَوَى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱

امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا ارواح بصفت جسدها يا در قالب‏ مثالى در درختى از درختهاى بهشت هستند و از يك ديگر پرس‏وجو مى‏كنند و بهم آشنائى ميدهند، و هر گاه روحى نزد ارواح ديگر مى‏آيد، ميگويند: ساعتى او را بخود گذاريد و رهايش كنيد كه او از هول عظيمى خلاص شده است، پس از مدّتى از او ميپرسند: فلانى چه ميكند؟ فلان كس در چه حال است؟ اگر به ايشان بگويد: وقتى از او جدا شدم زنده بود به او اميدوار مى‏شوند كه شايد به ايشان ملحق شود، و اگر به آنان بگويد: او پيشتر مرده است، گويند: اى واى كه او هلاك شده و به دركات جحيم سقوط كرده است كه اگر رستگار مى‏بود بما مى‏پيوست.