روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۳۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

و قال الصادق ع :

إِذَا قُبِضَتِ اَلرُّوحُ فَهِيَ مُظِلَّةٌ فَوْقَ اَلْجَسَدِ رُوحُ اَلْمُؤْمِنِ وَ غَيْرِهِ يَنْظُرُ إِلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ يُصْنَعُ بِهِ فَإِذَا كُفِّنَ وَ وُضِعَ عَلَى اَلسَّرِيرِ وَ حُمِلَ عَلَى أَعْنَاقِ اَلرِّجَالِ عَادَتِ اَلرُّوحُ إِلَيْهِ وَ دَخَلَتْ فِيهِ فَيُمَدُّ لَهُ فِي بَصَرِهِ فَيَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِهِ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ أَوْ مِنَ‏ اَلنَّارِ فَيُنَادِي بِأَعْلَى صَوْتِهِ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْجَنَّةِ عَجِّلُونِي عَجِّلُونِي وَ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ‏ اَلنَّارِ رُدُّونِي رُدُّونِي وَ هُوَ يَعْلَمُ كُلَّ شَيْ‏ءٍ يُصْنَعُ بِهِ وَ يَسْمَعُ اَلْكَلاَمَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱

امام صادق عليه السّلام فرمود: هنگامى كه كسى را قبض روح مى‏كنند روح بر فراز جسد و نزديك آن سايه‏گستر است- خواه روح مؤمن باشد و خواه غير مؤمن- و بهر كارى كه با جسد او مى‏كنند مى‏نگرد، و وقتى او را كفن كردند و بر تابوت گذاشتند و بر شانه مردم قرار گرفت روح بجانب بدن باز ميگردد و در آن حلول مى‏كند و چشم او را وسعت ديد و دور بينى ميدهد و او به جايگاه خود در بهشت يا در دوزخ مى‏نگرد، پس اگر اهل بهشت باشد با بلندترين صداى خود فرياد مى‏كند: مرا هر چه زودتر ببريد، مرا هر چه زودتر ببريد، و هر گاه از دوزخيان باشد فرياد مى‏كند: مرا برگردانيد مرا برگردانيد، و در آن حال هر چه به او مى‏كنند ميفهمد و سخن مردم را مى‏شنود.