روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۴۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن سماعه بن مهران عن ابي الحسن ع قال :

قَالَ لِي مَا حَبَسَكَ عَنِ اَلْحَجِّ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَقَعَ عَلَيَّ دَيْنٌ كَثِيرٌ وَ ذَهَبَ مَالِي وَ دَيْنِيَ اَلَّذِي قَدْ لَزِمَنِي هُوَ أَعْظَمُ مِنْ ذَهَابِ مَالِي فَلَوْ لاَ أَنَّ رَجُلاً مِنْ‏ أَصْحَابِنَا أَخْرَجَنِي مَا قَدَرْتُ أَنْ أَخْرُجَ فَقَالَ لِي إِنْ تَصْبِرْ تُغْتَبَطْ وَ إِلاَّ تَصْبِرْ يُنْفِذِ اَللَّهُ مَقَادِيرَهُ رَاضِياً كُنْتَ أَمْ كَارِهاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۷۷

از سماعة بن مهران، گويد: أبو الحسن (ع) به من فرمود: چه تو را از حج باز داشت؟ گويد: گفتم: بدهكارى بسيارى بر عهده‏ام افتاده و مالم از دستم رفته و بدهكارى كه به گردنم آمده مهمتر است از رفتن مالم و اگر نبود كه يكى از اصحاب ما در سفر به من كمك كرد، نمى‏توانستم از خانه بيرون آيم. به من فرمود: اگر صبر كنى وضعت رشك آور شود و اگر صبر نكنى خدا آنچه مقدر است اجرا كند، بخواهى يا نخواهى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۴

سماعة بن مهران گويد: حضرت ابو الحسن عليه السّلام بمن فرمود: چه ترا از حج بازداشت؟ عرضكردم، قربانت گردم، بدهى بسيارى پيدا كردم و مالم از دست رفت و بدهى كه گرد نگيرم شده از رفتن مالم سخت‏تر است، و اگر يكى از رفقايم مرا از خانه بيرون نمى‏آورد نميتوانستم بيرون آيم. حضرت فرمود: اگر صبر كنى مورد غبطه قرار گيرى (حال خوشى پيدا ميكنى كه مردم بتو رشك ميبرند) و اگر صبر نكنى مقدرات خدا جارى گردد، چه تو راضى باشى يا ناراضى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۴۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از سماعة بن‏ مهران، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه گفت: حضرت به من فرمود كه: «چه چيز تو را از حج منع كرده؟ و چرا به حج نمى‏روى؟». راوى مى‏گويد كه عرض كردم: فداى تو گردم! قرض بسيارى بر گردن من افتاده و مالم تلف شده، و قرضى كه دارم و در گردن من است، بيشتر و بزرگ‏تر است از تلف مال من و بر من مشكل‏تر است؛ پس اگر نه اين بود كه مردى از اصحاب و ياوران ما، مرا بيرون آورد، نمى‏توانستم كه بيرون آيم و به خدمت تو برسم. حضرت فرمود كه: «اگر صبر مى‏كنى، شاد و خوشحال مى‏شوى، و اگر صبر نمى‏كنى، خدا تقديرات خود را جارى مى‏گرداند؛ خواه تو خوشنود باشى، و خواه ناخوش داشته باشى».