ریشه وفى
تکرار در قرآن: ۶۶(بار)
قاموس قرآن
وَفاء و ايفاء به معنى تمام كردن است «وَفى بِعَهْدِهِ وَ أَوْفى بِعَهْدِهِ» يعنى پيمانش را به انجام برد و به آن عمل كرد. «اَوْففَيْتُ الْكَيْلَ وَ الْوَزْنَ» پيمانه و توزين را تمام وكامل كردم. وفاء به عهد و ايفاء به عهد آن است كه آن را بدون كم وكاست مطابق وعده انجام دهى. وُفىّ: (به ضم واو و كسر فاء) تمام بودن و زياد شدن. وَفىّ (به فتح واو) به معنى تمام شده و كامل است ايضا وافى. [يوسف:59]. آيا نمىبينيد كه من پيمانه را كامل مىدهم و بهترين پذيرايى كنندگانم. [انعام:152]. و چون سخن گفتيد به عدالت سخن گوييد ولو در باره اقرباى خويش باشد و به پيمان خداوفا كنيد. اَوْفى: اسم تفضيل است به معنى تمامتر. [نجم:40-41]. تلاش انسان حتما بزودى ديده خواهد شد سپس با آن تلاش و كار مجازات شود جزايى كاملتر. *** توفيه: تمام دادن حق است «وَفى فُلاناً حَقَّهُ تَوْفِيَةً» يعنى حق او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمىشوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان را بالتمام در روز قيامت مىيابيد. * [نجم:36-37]. آيا با خبر نشده به آنچه در نامههاى موسى و ابراهيم است؟ ابراهيمى كه آنچه از حق خدا در عهدهاش بود بطور تمام ادا كرد ظاهرا اشاره به آيه [بقره:124]. مىباشد كه در باره آن حضرت «أَتَمَّهُنَّ» آمده است. *** توّفى: از باب تفعل به معنى اخذ بطور تمام و كمال است «اَلتَّوّفى: اَخْذُ الشَّىْء عَلَى التَّمامِ» توفى و استيفاء هر دو به يك معنى اند. از اينجا است كه به مرگ وفات گفته شده كه انسان از طرف خدا بكلى اخذ شده و از بين مىرود [نساء:15]. آنها را درخانهها نگاه داريد تا مرگ آنها را بگيرد و بميرند. [مائده:117]. چون مرا بميراندى خودت مراقب آنها بودى. * [انعام:60]. در اين مانند آيه 42 سوره زمر به خوابيدن توفى اطلاق شده است زيرا انسان در خواب رفتن از طرف خدا گرفته مىشود و فهم و درك او مانند يك مرده از بين مىرود يعنى خدا همان است كه شما را در شب مى ميراند و به خواب مىبرد و در روز آنچه كردهايد مىداند. * [مطفّفين:2]. آنانكه چون از مردم پيمانه مىگيرند تمام مىگيرند.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| أَوْفُوا | ۹ |
| أُوفِ | ۱ |
| الْمُوفُونَ | ۱ |
| يُتَوَفَّوْنَ | ۲ |
| يُوَفَ | ۲ |
| تُوَفَّى | ۳ |
| وُفِّيَتْ | ۲ |
| مُتَوَفِّيکَ | ۱ |
| فَيُوَفِّيهِمْ | ۲ |
| أَوْفَى | ۳ |
| تُوَفَّوْنَ | ۱ |
| تَوَفَّنَا | ۲ |
| يَتَوَفَّاهُنَ | ۱ |
| تَوَفَّاهُمُ | ۱ |
| تَوَفَّيْتَنِي | ۱ |
| يَتَوَفَّاکُمْ | ۴ |
| تَوَفَّتْهُ | ۱ |
| يَتَوَفَّوْنَهُمْ | ۱ |
| فَأَوْفُوا | ۱ |
| يَتَوَفَّى | ۲ |
| نَتَوَفَّيَنَّکَ | ۳ |
| نُوَفِ | ۱ |
| لَمُوَفُّوهُمْ | ۱ |
| لَيُوَفِّيَنَّهُمْ | ۱ |
| أُوفِي | ۱ |
| فَأَوْفِ | ۱ |
| تَوَفَّنِي | ۱ |
| يُوفُونَ | ۲ |
| تَتَوَفَّاهُمُ | ۲ |
| يُتَوَفَّى | ۲ |
| لْيُوفُوا | ۱ |
| يُوَفِّيهِمُ | ۱ |
| فَوَفَّاهُ | ۱ |
| لِيُوَفِّيَهُمْ | ۲ |
| يُوَفَّى | ۱ |
| تَوَفَّتْهُمُ | ۱ |
| وَفَّى | ۱ |
| الْأَوْفَى | ۱ |
| يَسْتَوْفُونَ | ۱ |
