الأعراف ١٤٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=گفت ای موسی همانا برگزیدمت بر مردم به پیامهای خود و به سخن خود پس برگیر آنچه را به تو دادم و باش از شکرگزاران‌
|-|معزی=گفت ای موسی همانا برگزیدمت بر مردم به پیامهای خود و به سخن خود پس برگیر آنچه را به تو دادم و باش از شکرگزاران‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::144|١٤٤]] | قبلی = الأعراف ١٤٣ | بعدی = الأعراف ١٤٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = [[نازل شده در سال::10|١٠ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::144|١٤٤]] | قبلی = الأعراف ١٤٣ | بعدی = الأعراف ١٤٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«إِصْطَفَیْتُکَ»: تو را برگزیده‌ام. «رِسَالاتِ»: جمع رسالت، چیزهائی که پیغمبر را مأمور تبلیغ آنها می‌کنند (نگا: اعراف / ). «کَلامِ»: سخن‌گفتن.
«إِصْطَفَیْتُکَ»: تو را برگزیده‌ام. «رِسَالاتِ»: جمع رسالت، چیزهائی که پیغمبر را مأمور تبلیغ آنها می‌کنند (نگا: اعراف / ). «کَلامِ»: سخن‌گفتن.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۷


ترجمه

(خداوند) فرمود: «ای موسی! من تو را با رسالتهای خویش، و با سخن‌گفتنم (با تو)، بر مردم برتری دادم و برگزیدم؛ پس آنچه را به تو داده‌ام بگیر و از شکرگزاران باش!»

گفت: اى موسى! من تو را به رسالت‌هاى خويش و سخن گفتنم [با تو]، بر مردم برگزيدم، پس آنچه را به تو دادم بگير و از شاكران باش
فرمود: «اى موسى، تو را با رسالتها و با سخن گفتنم [با تو]، بر مردم [روزگار] برگزيدم؛ پس آنچه را به تو دادم بگير و از سپاسگزاران باش.»
خدا فرمود: ای موسی من تو را به مقام پیام‌رسانی خود و همصحبتی خویش بر سایر مردم برگزیدم، پس آنچه را که به تو دادم کاملا فراگیر و از شکرگزاران باش.
[خدا] فرمود: ای موسی! من تو را به [ابلاغ] پیام هایم و به سخن گفتنم با تو بر همه مردم برگزیدم؛ پس آنچه را [از پیام هایم] به تو دادم، دریافت کن، [وبه کار بند] و از سپاس گزاران باش.
گفت: اى موسى، من تو را به پيامهايم و سخن گفتنم از ميان مردم برگزيدم، پس آنچه را به تو داده‌ام فرا گير و از سپاسگزاران باش.
فرمود ای موسی [بدان که‌] من تو را به پیامها و کلام خویش بر مردمان برگزیدم، آنچه به تو می‌بخشم بگیر و از سپاسگزاران باش‌
[خداى‌] گفت: اى موسى، من تو را با پيامهاى خويش و گفتارم- سخن گفتن بى ميانجى- بر مردمان برگزيدم پس آنچه به تو دادم فرا گير و از سپاسداران باش.
خدا گفت: ای موسی! من تو را با رسالتهای خویش و با سخن گفتنم (با تو از فراسوی حجاب و بدون واسطه) بر مردمان (هم‌عصری که مأموریّت تبلیغ احکام آسمانی بدانان داری) برگزیدم، پس آنچه به تو داده‌ام (یعنی توراتی را که به دست تو سپرده‌ام، محکم) برگیر و از زمره‌ی شکرگزاران (نعمت یزدان) باش.
فرمود: «ای موسی! من تو را به‌راستی با رسالت‌هایم و با سخنم بر مردمان (در دوران رسالتت) برگزیدم. پس آنچه را به تو دادم برگیر و از سپاسگزاران باش.»
گفت ای موسی همانا برگزیدمت بر مردم به پیامهای خود و به سخن خود پس برگیر آنچه را به تو دادم و باش از شکرگزاران‌


الأعراف ١٤٣ آیه ١٤٤ الأعراف ١٤٥
سوره : سوره الأعراف
نزول : ١٠ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِصْطَفَیْتُکَ»: تو را برگزیده‌ام. «رِسَالاتِ»: جمع رسالت، چیزهائی که پیغمبر را مأمور تبلیغ آنها می‌کنند (نگا: اعراف / ). «کَلامِ»: سخن‌گفتن.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- موسى(ع) برگزیده خدا و برتر از همه مردم عصر خویش (قال یموسى إنى اصطفیتک على الناس) «اصطفا» به معناى به دست آوردن خالص هر چیزى است. (مفردات راغب). و چون «اصطفیتک» به «على» متعدى شده، معناى برترى نیز در آن تضمین شده است.

۲- خداوند به دلیل خلوص موسى(ع)، وى را برگزید و بر همگان برترى داد. (قال یموسى إنى اصطفیتک على الناس) چون «اصطفا» به معناى گزینش خالص یک چیز است، جمله «اصطفیتک» مى رساند که موسى انسانى خالص بوده و همین خلوص وى دلیل اختیار و انتخاب وى شده است.

۳- اعلام گزینش موسى و برترى او بر همگان، از سخنان خداوند با موسى در میعادگاه مناجات (قال یموسى إنى اصطفیتک على الناس)

۴- دلجویى خداوند از موسى(ع)، به سبب پاسخ منفى او در تقاضاى رؤیت وى (قال لن ترنى ... قال یموسى إنى اصطفیتک على الناس) به نظر مى رسد بیان نعمتهاى ویژه خداوند به موسى(ع) پس از رد تقاضاى وى (رؤیت خدا) به هدف دلجویى از او باشد. یعنى اگر رؤیت براى تو ممکن نشد، ولى خدا نعمتهایى ارزانى تو داشت که به دیگران عطا نکرد.

۵- خداوند با اعطاى پیامهاى خویش به موسى(ع) و سخن گفتن با وى، او را بر همه مردم عصرش برترى داد. (اصطفیتک على الناس برسلتى و بکلمى) حرف «باء» در «برسالتى» و «بکلامى»، «باء» استعانت است.

۶- موسى(ع) حامل پیامهایى متعدد از جانب خدا براى مردم (برسلتى) جمع آوردن کلمه «رسالات» بیانگر برداشت فوق است.

۷- لیاقت و شایستگى برخى انسانها، موجب گزینش آنان به رسالت و پیامبرى از سوى خدا (قال یموسى إنى اصطفیتک على الناس برسلتى)

۸- خداوند از موسى(ع) خواست تا پیامهاى او را دریافت کند و فراگیرد و اعمال و رفتارش را بر اساس آنها استوار سازد. (فخذ ما ءاتیتک) «أخذ» (مصدر «خذ») به معناى گرفتن است و گرفتن پیامهاى الهى به این است که انسان آنها را فراگیرد و به آنها عمل کند.

۹- خداوند از موسى(ع) خواست تا در برابر نعمت رسالت و شایستگى شنیدن سخن خدا، وى را سپاس گوید و از شاکران شود. (اصطفیتک على الناس برسلتى و بکلمى ... و کن من الشکرین)

۱۰- فرمان به دریافت پیامهاى خدا و به کار بستن آنها و سپاسگزارى در برابر نعمتهاى او، از سخنان خداوند با موسى(ع) در میعادگاه مناجات (قال ... فخذ ما ءاتیتک و کن من الشکرین)

۱۱- تصفیه موسى(ع) با مناجات چهل شبه، مقدمه اى براى دریافت تورات بود. (یموسى إنى اصطفیتک ... فخذ ما ءاتیتک) چون خداوند در پایان داستان مواعده خویش با موسى(ع) و مناجات چهل شبه وى، اعطاى پیامهاى خویش را، که همان تورات باشد، مطرح ساخته، معلوم مى شود آن مواعده و مناجات به سبب اعطاى تورات بوده است.

۱۲- سخن گفتن خدا با موسى(ع) و گزینش وى به پیامبرى، از نعمتهاى بزرگ خداوند به وى (اصطفیتک على الناس برسلتى و بکلمى ... و کن من الشکرین)

۱۳- فراگیرى پیامهاى خدا و به کارگیرى آنها در اعمال و رفتار، سپاسگزارى از او در برابر نعمت دین است. (فخذ ما ءاتیتک و کن من الشکرین) مطرح کردن سپاسگزارى پس از اعطاى پیامهاى آسمانى، براى رساندن این حقیقت است که آن پیامها از نعمتهاست و باید خداوند را به خاطر اعطاى آنها شاکر بود. فرمان به فراگیرى آنها مى رساند که شکر این نعمت به فراگرفتن و به کار بستن آنها است.

۱۴- دین و تعالیم آسمانى، از نعمتهاى خداوند براى بشریت است. (برسلتى ... و کن من الشکرین)

۱۵- لزوم سپاسگزارى در برابر نعمتهاى خدا (و کن من الشکرین)

۱۶- شاکران نعمتهاى خدا، داراى مقامى بس والا در پیشگاه او (و کن من الشکرین) فرمان خداوند به پیامبرى بزرگ چون موسى مبنى بر اینکه از شاکران باشد، حکایت از مقام بلند شاکران دارد.

روایات و احادیث

۱۷- عن ابى عبداللّه(ص): أوحى اللّه عز و جل إلى موسى: یا موسى أتدرى لم اصطفیتک بکلامى دون خلقى؟ قال: یا رب و لم ذاک؟ قال: فأوحى اللّه تبارک و تعالى إلیه أن یا موسى: إنى قلبت عبادى ظهرا لبطن فلم اجد فیهم أحدا أذل لى نفسأ منک ... .[۱] از امام صادق(ع) روایت شده است: خداوند به موسى وحى فرستاد، اى موسى آیا مى دانى چرا از میان بندگانم براى تکلم خود، تو را برگزیدم؟ جواب داد، پروردگارا علت چه بود؟ خداوند فرمود: اى موسى تمام بندگانم را زیر و رو کردم در میان آنان کسى را که ب--یش از تو خود را در برابر من ذلیل بداند، نیافتم ... .

موضوعات مرتبط

  • اخلاص: آثار اخلاص ۲
  • اعداد: عدد چهل ۱۱
  • انبیا: عوامل گزینش انبیا ۷
  • برگزیدگان موسى:۱، ۲
  • برگزیدگى: عوامل برگزیدگى ۲، ۷
  • تورات: زمینه نزول تورات ۱۱
  • خدا: امتناع رؤیت خدا ۴ ; اوامر خدا ۸، ۹، ۱۰ ; تکلم خدا با موسى(ع) ۳، ۵، ۹، ۱۰ ; نعمتهاى خدا ۱۲، ۱۴، ۱۵، ۱۶
  • دین: عمل به تعالیم دین ۸، ۱۰، ۱۳ ; فراگیرى تعالیم دین ۸، ۱۰، ۱۳ ; نعمت دین ۱۳، ۱۴
  • رسالت: نعمت رسالت ۹
  • رفتار: پایه‌هاى رفتار ۸
  • شاکران:۹ مقامات شاکران ۹ ۱۶
  • شایستگى: آثار شایستگى ۷
  • شکر: اهمیت شکر نعمت ۱۵ ; شکر نعمت ۹، ۱۰ ; موارد شکر نعمت ۱۳
  • مناجات: شبانه ۱۱
  • موسى(ع): اخلاص موسى(ع) ۲ ; برگزیدگى موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۵، ۱۲ ; بعثت موسى(ع) ۱۲ ; تزکیه موسى(ع) ۱۱ ; تعالیم موسى(ع) ۶ ; چله‌نشینى موسى(ع) ۱۱ ; خواسته هاى موسى(ع) ۴ ; دلجویى از موسى(ع) ۴ ; شایستگى موسى(ع) ۹ ; قصه موسى(ع) ۳، ۴، ۵، ۱۰، ۱۱، ۱۲ ; مسؤولیت موسى(ع) ۸، ۹ ; مقامات موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۵ ; مناجات موسى(ع) در میقات ۱۱ ; موسى(ع) در میقات ۳، ۱۰ ; نعمتهاى موسى(ع) ۱۲

منابع

  1. ↑ علل الشرایع، ص ۵۶، ح ۲، ب ۵۰ ; نورالثقلین، ج ۲، ص ۶۷، ح ۲۵۵.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأعراف_١٤٤&oldid=106148»