آل عمران ٩٧: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=در آن است آیتهای تابناک مقام ابراهیم و کسی که درآیدش ایمن باشد و خدا را است بر مردم حجّ خانه آن کس که بتواند به سویش راهی و آن کس که کفر ورزد همانا خدا بی‌نیاز است از جهانیان‌
|-|معزی=در آن است آیتهای تابناک مقام ابراهیم و کسی که درآیدش ایمن باشد و خدا را است بر مردم حجّ خانه آن کس که بتواند به سویش راهی و آن کس که کفر ورزد همانا خدا بی‌نیاز است از جهانیان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::97|٩٧]] | قبلی = آل عمران ٩٦ | بعدی = آل عمران ٩٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::28|٢٨]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = [[نازل شده در سال::15|٣ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::97|٩٧]] | قبلی = آل عمران ٩٦ | بعدی = آل عمران ٩٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::28|٢٨]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ»: (نگا: بقره / . (مَقَامُ) خبر است برای مبتدای محذوف، و یا بدل از (آیَاتٌ) است. «حِجُّ»: رهسپار بیت‌الله شدن و برای انجام مناسک در آنجا ماندن. «مَنِ اسْتَطَاعَ»: (مَنْ) بدل است.
«مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ»: (نگا: بقره / . (مَقَامُ) خبر است برای مبتدای محذوف، و یا بدل از (آیَاتٌ) است. «حِجُّ»: رهسپار بیت‌الله شدن و برای انجام مناسک در آنجا ماندن. «مَنِ اسْتَطَاعَ»: (مَنْ) بدل است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۵


ترجمه

در آن، نشانه‌های روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است؛ و هر کس داخل آن [= خانه خدا] شود؛ در امان خواهد بود، و برای خدا بر مردم است که آهنگ خانه (او) کنند، آنها که توانایی رفتن به سوی آن دارند. و هر کس کفر ورزد (و حج را ترک کند، به خود زیان رسانده)، خداوند از همه جهانیان، بی‌نیاز است.

در آن نشانه‌هاى روشنى است [از جمله‌] مقام ابراهيم، و هر كه وارد آن شود ايمن است. و حق خدا بر مردم است كه قصد زيارت اين خانه كنند، كسى كه به آن راه تواند يافت. و هر كه كافر شود [بداند كه‌] قطعا خدا از جهانيان بى‌نياز است
در آن، نشانه‌هايى روشن است [از جمله‌] مقام ابراهيم است؛ و هر كه در آن درآيد در امان است؛ و براى خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است؛ [البته بر] كسى كه بتواند به سوى آن راه يابد. و هر كه كفر ورزد، يقيناً خداوند از جهانيان بى‌نياز است.
در آن خانه آیات (ربوبیّت) هویداست، مقام ابراهیم خلیل است، و هر که در آنجا داخل شود ایمن باشد. و مردم را حجّ و زیارت آن خانه به امر خدا واجب است بر هر کسی که توانایی برای رسیدن به آنجا دارد، و هر که کافر شود (به خود زیان رسانده و) خدا از جهانیان بی‌نیاز است.
در آن نشانه هایی روشن [از ربوبیّت، لطف، رحمت خدا و از جمله] مقام ابراهیم است؛ و هر که وارد آن شود در امان است؛ و خدا را حقّی ثابت و لازم بر عهده مردم است که [برای ادای مناسک حج] آهنگ آن خانه کنند، [البته] کسانی که [از جهت سلامت جسمی و توانمندی مالی و باز بودن مسیر] بتوانند به سوی آن راه یابند، و هر که ناسپاسی ورزد [و از رفتن به آنجا خودداری کند، به خود زیان زده]؛ زیرا خدا از جهانیان بی نیاز است.
در آنجاست آيات روشن و مقام ابراهيم. و هر كه بدان داخل شود ايمن است. براى خدا، حج آن خانه بر كسانى كه قدرت رفتن به آن را داشته باشند واجب است. و هر كه راه كفر پيش گيرد، بداند كه خدا از جهانيان بى‌نياز است.
در آن شگفتیهای آشکار از جمله مقام ابراهیم است، و هر کس که وارد آن شود در امان است، و خدای را بر مردم، حج خانه‌[ی کعبه‌] مقرر است، برای کسی که بدان راه تواند برد، و هر کس که کفر [و انکار] ورزد [بداند] که خداوند از جهانیان بی‌نیاز است‌
در آن
در آن نشانه‌های روشنی است، مقام ابراهیم (یعنی مکان نماز و عبادت او از جمله‌ی آنها است). و هرکس داخل آن (حرم) شود در امان است. و حجّ این خانه واجب الهی است بر کسانی که توانائی (مالی و بدنی) برای رفتن بدانجا را دارند. و هرکس (حجّ خانه‌ی خدا را به جای نیاورد، یا اصلاً حجّ را نپذیرد، و بدین وسیله) کفر ورزد (به خود زیان رسانده نه به خدا) چه خداوند از همه‌ی جهانیان بی‌نیاز است.
در آن، نشانه‌هایی روشن -(از جمله) مقام [:جایگاه] ابراهیم‌- است و هر که بدان درآید در امان است و برای خدا، حجِّ آن خانه، بر (عهده‌ی) مردمان است‌؛ (البته بر) کسی که بتواند سوی آن راهی (درست و راهوار) بیابد. و هر که کفر ورزد (یا کفران کند، بداند) بی‌گمان خدا از جهانیان بی‌نیاز است.
در آن است آیتهای تابناک مقام ابراهیم و کسی که درآیدش ایمن باشد و خدا را است بر مردم حجّ خانه آن کس که بتواند به سویش راهی و آن کس که کفر ورزد همانا خدا بی‌نیاز است از جهانیان‌


آل عمران ٩٦ آیه ٩٧ آل عمران ٩٨
سوره : سوره آل عمران
نزول : ٣ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٨
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ»: (نگا: بقره / . (مَقَامُ) خبر است برای مبتدای محذوف، و یا بدل از (آیَاتٌ) است. «حِجُّ»: رهسپار بیت‌الله شدن و برای انجام مناسک در آنجا ماندن. «مَنِ اسْتَطَاعَ»: (مَنْ) بدل است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - وجود نشانه هاى روشن براى هدایت جهانیان، در کعبه (و هدى للعالمین. فیه ایات بیّنات)

۲ - کعبه داراى نشانه هایى روشن بر قدمت تاریخى آن و گویاى نخستین بنا براى مردم* (انّ اوّل بیت ... فیه ایات بیّنات)

۳ - مقام ابراهیم در کعبه، از آیات روشن خداوند (فیه ایات بیّنات مقام ابرهیم)

۴ - کعبه، عبادتگاه حضرت ابراهیم (ع)* (فیه ایات بیّنات مقام ابرهیم) بنابراینکه مراد از «مقام ابراهیم»، مقام عبادت آن حضرت باشد ; چنانچه علامه طباطبائى احتمال داده اند.

۵ - اهمیّت و ارزشمندى مقام ابراهیم (ع) در کعبه (فیه ایات بیّنات مقام ابرهیم)

۶ - جایگاه والاى حضرت ابراهیم (ع) در پیشگاه خداوند (فیه ایات بیّنات مقام ابرهیم) ظاهراً ارجمندى مقام ابراهیم (ع) در مسجد الحرام به جهت انتساب آن مقام به ابراهیم (ع) است.

۷ - امنیّت کامل براى کسانى که وارد کعبه مى شوند. (و من دخله کان امناً)

۸ - لزوم حفظ و برقرارى امنیّت در کعبه (و من دخله کان امناً) بنابراینکه جمله خبریّه در مقام انشاء باشد.

۹ - حج گزاردن، حق خداوند بر توانمندان (و للّه على الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا)

۱۰ - استطاعت (توان رفتن به خانه خدا)، شرط وجوب حجّ (و للّه على الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا)

۱۱ - حجّ باید تنها براى خدا باشد. (و للّه على الناس حج البیت)

روایات و احادیث

۱۲ - ترک حج، با وجود استطاعت (توان رفتن به خانه خدا)، کفر است. (و للّه على الناس ... و من کفر فانّ اللّه غنىّ عن العالمین) برداشت فوق را روایت امام صادق (ع) تأیید مى کند که فرمود: و من ترک فقد کفر، و نیز فرمود: و لم لایکفر و قد ترک شریعة من شرایع الاسلام.[۱]

۱۳ - ارزش و اهمیّت فوق العاده حج (و للّه على الناس حج البیت ... و من کفر) زیرا ترک آن، کفر است.

۱۴ - زیان ترک حجّ، متوجّه خود انسان (و من کفر فانّ اللّه غنىّ عن العالمین)

۱۵ - حجّ، داراى منافعى براى حج گزار (و من کفر فانّ اللّه غنىّ عن العالمین) اشاره به غنىّ بودن خدا، نشانگر این است که حج گزار، خود از منافع آن بهره مند مى شود.

۱۶ - بى نیازى مطلق خداوند از جهانیان (فانّ اللّه غنىّ عن العالمین)

۱۷ - تأثیرناپذیرى خداوند از پدیده هاى جهان (فانّ اللّه غنىّ عن العالمین)

۱۸ - امنیّت حیوانات در حَرَم، و عدم جواز آزار آنان (و من دخله کان امناً) امام صادق (ع): من دخل الحرم ... و من دخله من الوحش و الطیر کان آمناً من ان یهاج او یؤذى حتى یخرج من الحرم.[۲]

۱۹ - کسى که در خارج حرم مرتکب جرم شده و به حرم پناه مى برد، از تعقیب در امان است. (و من دخله کان امناً) امام صادق (ع) درباره آیه فوق فرمود: اذ احدث العبد فى غیر الحرم جنایةً ثم فَرَّ الى الحرم لم یسع لأحد ان یأخذه فى الحرم.[۳]

۲۰ - وجوب حجّ بر ثروتمندان در هر سال (و للّه على الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا) امام کاظم (ع): ان اللّه فرض الحج على اهل الجدة فى کل عام.[۴] این خبر و اخبار مشابه باید حمل بر این معنا شود که در هیچ سالى نباید مکّه در ایّام حج خالى بماند بلکه باید مراسم حج در هر سال، انجام شود و انجام آن وظیفه افراد مستطیع است.

۲۱ - وجوب حج و عمره، بر افراد مستطیع (و للّه على الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا) امام صادق (ع) در پاسخ سؤال از آیه فوق فرمود: یعنى به الحج و العمرة جمیعاً لانّهما مفروضان.[۵]

۲۲ - استطاعت حجّ، به صحّت بدن، داشتن زاد و توشه، مرکب و باز بودن راه مى باشد. (من استطاع الیه سبیلا) امام صادق (ع) درباره آیه فوق فرمود: من کان صحیحاً فى بدنه مخلّىً سربه له زاد و راحلة فهو من یستطیع الحج.[۶]

۲۳ - مقام ابراهیم (ع) که نقش دو پاى وى بر آن است و حجرالاسود و خانه اسماعیل نشانه هایى روشن در مسجدالحرام (فیه ایات بیّنات مقام ابراهیم) امام صادق (ع) در پاسخ سؤال از «ایات بیّنات» در آیه فوق فرمود: مقام ابراهیم حیث قام على الحجر فاثّرت فیه قدماه و الحجرالاسود و منزل اسماعیل.[۷]

۲۴ - توجّه یافتن به مرگ و قبر و قیامت و آمادگى براى آنها، فلسفه وجوب حج و اختصاص آن به خداوند (و للّه على الناس حج البیت) امام صادق (ع): ... و اعلم بانّ اللّه تعالى لم یفترض الحجّ و لم یخصّه من جمیع الطاعات بالاضافة الى نفسه بقوله عزّ و جلّ «و للّه على النّاس حج البیت ... » ... الاّ للاستعداد و الاشارة الى الموت و القبر و البعث و القیامة ... .[۸]

۲۵ - منکر وجوب حج، کافر است. (و من کفر) امام کاظم (ع) در پاسخ این سؤال که آیا اگر کسى حج بجا نیارد کافر است؟ فرمود: لا و لکن من قال لیس هذا هکذا فقد کفر.[۹]

۲۶ - داشتن مرکب در تحقق استطاعت، شرط نیست. (و للّه على الناس حج البیت من استطاع) امام صادق (ع) درباره آیه فوق فرمود: یخرج و یمشى ان لم یکن عنده ما یرکب.[۱۰]

۲۷ - کسى که هزینه حج به او اهدا شود، مستطیع است. (و للّه على الناس حج البیت من استطاع) امام صادق (ع) در پاسخ این سؤال که اگر به کسى مالى براى بجا آوردن حج عرضه شده و او از پذیرش آن شرم نماید مستطیع است یا نه؟ فرمود: نعم ما شأنه اَن یستحیى.[۱۱]

۲۸ - استطاعت بر حج، داشتن مخارج اهل و عیال علاوه بر هزینه حج است. (و للّه على الناس حجّ البیت) امام باقر (ع) در بیان استطاعت حج فرمود: ... السّعة فى المال اذ کان یحجّ ببعض و یبقى بعضاً یقوت به عیاله ... .[۱۲]

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: ۳
  • ابراهیم (ع): عبادتگاه ابراهیم (ع) ۴ ; مقام ابراهیم (ع) ۶; ابراهیم (ع) و کعبه ۴، ۵
  • اخلاص: ۱۱
  • اسماء و صفات: غنى ۱۶; صفات جمال ۱۶
  • اسماعیل (ع): خانه اسماعیل (ع) ۲۳
  • امنیت: ۷، ۸، ۱۸، ۱۹
  • تاریخ: آثار تاریخ ۲
  • حج: احکام حج ۱۰، ۲۰، ۲۱، ۲۰، ۲۲، ۲۶، ۲۷، ۲۸ ; اخلاص در حج ۱۱ ; ارزش حج ۱۳ ; استطاعت در حج ۹، ۱۰، ۱۲، ۲۰، ۲۱، ۲۲، ۲۶، ۲۷، ۲۸ ; انکار حج ۲۵ ; ترک حج ۱۲، ۱۴ ; شرایط وجوب حج ۱۰، ۲۱، ۲۲ ; فلسفه حج ۲۴ ; فواید حج ۱۵
  • حجرالاسود: ۲۳
  • حق اللّه: ۹
  • حیوانات: امنیت حیوانات ۱۸
  • خدا: شناخت خدا ۱۷ ; مختصات خدا ۲۴
  • ذکر: ۲۴
  • زیانکارى: عوامل زیانکارى ۱۴
  • عبادت: اخلاص در عبادت ۱۱
  • عمره: شرایط وجوب عمره ۲۱
  • قیامت: ذکر قیامت ۲۴
  • کعبه: ۴، ۵ امنیت در کعبه ۷، ۸ ; اهمیّت کعبه ۱ ; قدمت کعبه۲
  • کافران: ۲۵
  • کفر: ۱۲
  • مرگ: ۲۴
  • مسجدالحرام: ۲۳ احکام مسجدالحرام ۷، ۸، ۱۹ ; امنیت در مسجدالحرام ۷، ۸، ۱۹
  • مقام ابراهیم (مکان): ۳، ۵، ۲۳
  • مقربان: ۶
  • هدایت: عوامل هدایت ۱

منابع

  1. تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۱۹۰، ح ۱۰۸ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۰.
  2. کافى، ج ۴، ص ۲۲۶، ح ۱ ;نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۷۰- ، ح ۲۶۷.
  3. کافى، ج ۴، ص ۲۲۶، ح ۲ ; تفسیر برهان، ج ۱،ص ۲۹۹- ، ح ۵.
  4. کافى، ج ۴، ص ۲۶۵، ح ۵ ; نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۷۲- ، ح ۲۸۰.
  5. کافى، ج ۴، ص ۲۶۵، ح ۱ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۰۲، ح ۲.
  6. کافى، ج ۴، ص ۲۶۷، ح ۲ ; نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۷۳- ، ح ۲۸۳.
  7. کافى، ج ۴، ص ۲۲۳، ح ۱ ; تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۱۸۷، ح ۹۹.
  8. مصباح الشریعه، ص ۴۹ ; بحارالانوار، ج ۹۹- ، ص ۱۲۵، ح ۱.
  9. کافى، ج ۴، ص ۲۶۵، ح ۵ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۰۲، ح ۱.
  10. استبصار، ج ۲، ص ۱۴۰، ح ۵، ب ۸۱ ; تهذیب شیخ طوسى، ج ۵، ص ۱۰، ح ۲۶.
  11. کافى، ج ۴، ص ۲۶۶، ح ۱ ; تهذیب شیخ طوسى، ج ۵- ، ص ۳، ح ۳.
  12. کافى، ج ۴، ص ۲۲۶، ح ۲ ; تفسیر برهان، ج ۱،ص ۲۹۹- ، ح ۵.