يونس ٤٧

وَ لِکُلِ‌ أُمَّةٍ رَسُولٌ‌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ‌ قُضِيَ‌ بَيْنَهُمْ‌ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ‌ لاَ يُظْلَمُونَ‌

ترجمه

برای هر امّتی، رسولی است؛ هنگامی که رسولشان به سوی آنان بیاید، بعدالت در میان آنها داوری می‌شود؛ و ستمی به آنها نخواهد شد!

|و هر امّتى را پيامبرى است، پس هنگامى كه پيامبرشان بيايد [حجت بر آنها تمام و] ميانشان به عدالت داورى مى‌شود و به آنها ستم نمى‌رود

و هر امتى را پيامبرى است. پس چون پيامبرشان بيايد، ميانشان به عدالت داورى شود و بر آنان ستم نرود.

و برای هر امتی رسولی است که هرگاه رسول آنها آمد (و حجت بر آنان تمام شد) میان آنها حکم به عدل شود و بر هیچ کس (در کیفر و پاداش) ستم نخواهد شد.

و برای هر امتی پیامبری است؛ پس هنگامی که پیامبرشان [در قیامت] به سویشان آید، در میانشان به عدالت وانصاف داوری شود و مورد ستم قرار نخواهند گرفت.

هر امتى را پيامبرى بود و چون پيامبرشان بيامد كارها ميانشان به عدالت فيصله يافت و مورد ستم واقع نشدند.

و هر امتی پیامبری دارد، و چون پیامبرشان بیاید در میان آنان دادگرانه داوری شود و بر آنان ستم نرود

و هر امتى را پيامبرى است، پس چون پيامبرشان بيامد [و برخى مؤمن و برخى كافر شدند] ميانشان به عدل و داد حكم شود و بر آنان ستم نرود.

هر ملّتی دارای پیغمبری است (که در روز قیامت خویشتن را بدو نسبت می‌دهند). هرگاه پیغمبرشان (به صحرای محشر که صحنه‌ی دادگاه الهی است) آمد (در حضور او) دادگرانه میانشان داوری می‌گردد (و او بر کردار و رفتار ملّت خود گواهی می‌دهد) و ستمی بدیشان نمی‌شود.

و برای هر امتی پیامبری است. پس چون پیامبرشان بیاید، میانشان به قسط [:فضیلت] داوری شود حال آنکه بر ایشان ستم نرود.

و هر ملّتی را پیغامبری است که هرگاه بیاید پیغامبر آنان داوری شود میان ایشان به داد و ستم نمی‌شوند

يونس ٤٦	آیه ٤٧	يونس ٤٨
سوره : سوره يونس نزول : ٤ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لِکُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ»: مراد این است که در روز قیامت هر ملّتی پیغمبری دارد و او بر آنان گواهی می‌دهد (نگا: نساء / ، اسراء / ). «فَإِذَا جَآءَ رَسُولُهُمْ»: هنگامی که پیغمبرشان در دادگاه قیامت حاضر آمد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ أَشْرَقَتِ‌ الْأَرْضُ‌ بِنُورِ... (۴) يَوْمَ‌ نَدْعُو کُلَ‌ أُنَاسٍ‌... (۳)

وَ لَئِنْ‌ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ‌... (۱)

تفسیر

• آيات ۵۶ - ۴۶، سوره يونس
• سنت الهى مبنى بر فرستادن رسول براى همه امم و قضاء به حق وعدل در بين مصدقين و مكذبين و نجات دادن گروهاول و عذاب و هلاك كردن گروه دوم
• امت ها همچون افراد اجل و پايانى دارند و امم پيشين بعد ازارسال رسل و پيدايش اختلاف در ميان مردم ، با قضاء الهى معذب و منقرض شده اند
• اين پندار غلط و خرافى كه عذاب دنيوى از امت اسلام برداشته شده با منطق اسلامسازگار نيست
• سرزنش آنهايى كه از روى استهزاء شتاب درنزول عذاب را درخواست كردند
• سلطنت و مالكيت خداى تعالى قابلمقايسه با سلطنت هاى اعتبارى ظاهرى افراد انسان نيست و وجود مانع و رادع از تحقق ارادهحق متعال ، معقول نيست
• قول خداى تعالى و وعده او همان فعل محقق او است وقابل تخلف و ترديد نمى باشد (ان وعداللّه حق )
• بحث روايتى
• (دو روايت در ذيل آيات گذشته مربوط به عذاب )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند، براى هر امت، رسولى ویژه همان امت مقرر فرموده است. (و لکل أمة رسول فإذا جاء رسولهم) با توجّه به اینکه «رسول» به قرینه کلمه «أمة»، ظاهراً به معناى پیامبر صاحب شریعت است، مفرد بودن آن دلالت دارد بر اینکه: پیامبران صاحب شریعت، در هردوره بیش از یکى نبوده است.

۲ - مردم هر عصرى، باید تابع شریعت رسول الهى همان عصر باشند. (و لکل أمة رسول فإذا جاء رسولهم) از آیه شریفه استفاده مى شود که: اولاً، جوامع گوناگون بین دو «رسول» یک امت را تشکیل مى دهند. ثانیاً، هر امتى باید تابع رسول همان دوره باشد و تبعیتش از رسول دوره پیش، صحیح نیست.

۳ - دین و شریعت آسمانى براى تمامى امتها در همه اعصار، وجود داشته است. (و لکل أمة رسول فإذا جاء رسولهم)

۴ - شریعت و رسول الهى در هر عصرى، یکى بیش نیست. (و لکل أمة رسول فإذا جاء رسولهم)

۵ - پیدایش اختلاف بین مردم، عامل بعثت رسولان الهى بوده است. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط) جمله «قضى بینهم ...» - که دلالت بر وجود اختلاف بین مردم دارد; چون قضاوت در جایى است که اختلافى باشد - ممکن است اشاره به اختلاف موجود پیش از آمدن رسول باشد و محتمل است اشاره به پیدایش اختلاف بعد از بعثت رسول باشد. برداشت فوق مبتنى بر احتمال اول است.

۶ - شریعتهاى الهى براى رفع اختلاف میان مردم و برقرارى قسط و عدل بوده است. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط) برداشت فوق مبتنى بر این است که مقصود از «بینهم» اختلاف موجود بین افراد امت با یکدیگر باشد.

۷ - عذاب استیصال براى مردمى که رسول الهى خود را نپذیرند و با او مخالفت کنند، از سنّتهاى الهى است. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط) برداشت فوق مبتنى بر این است که مراد از «بینهم» اختلاف موجود بین جمعى از امت و پیامبر و به تقدیر «بینهم و بینه» باشد. در این صورت مراد از «قضى بینهم» مى تواند سرکوبى مخالفان پیامبر و نابود کردن آنان به عذاب استیصال باشد، نه داورى میان آنان.

۸ - بعثت پیامبران، اتمام حجت خداوند بر مردم است. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط)

۹ - نزول عذاب استیصال، همواره پس از تمام شدن حجت خدا بر مردم است. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط)

۱۰ - رعایت قسط در قضاوت و داورى، لازم و ضرورى است. (قضى بینهم بالقسط)

۱۱ - نزول عذاب استیصال، بر اساس قسط و عدل است و در آن بر کسى ستم نمى شود. (قضى بینهم بالقسط و هم لایظلمون)

۱۲ - خداوند، تکذیب کنندگان پیامبر اکرم (ص) را به عذاب استیصال تهدید فرمود. (فإذا جاء رسولهم قضى بینهم بالقسط و هم لایظلمون)

موضوعات مرتبط

• اختلاف: آثار اختلاف ۵
• ادیان: اختلاف ستیزى ادیان ۶; تاریخ ادیان ۳; فلسفه ادیان ۶; نقش ادیان ۶
• اطاعت: اهمیّت اطاعت از انبیا ۲
• امتها: دین امتها ۳; مسؤولیت امتها ۲
• انبیا: بعثت انبیا ۸; تاریخ انبیا ۴; عذاب مخالفان انبیا ۷; عوامل بعثت انبیا ۵
• خدا: اتمام حجت خدا ۸، ۹; افعال خدا ۱; تهدیدهاى خدا ۱۲; سنّتهاى خدا ۷، ۹، ۱۱; عدالت خدا ۱۱; ویژگیهاى عذابهاى خدا ۱۱
• دین: وحدت دین ۴
• رسولان خدا: ۱
• سنّتهاى خدا: سنّت عذاب استیصال ۷
• عدالت: اهمیّت عدالت اجتماعى ۶
• عذاب: تهدید به عذاب استیصال ۱۲; نزول عذاب استیصال ۹
• قضاوت: اهمیّت عدالت در قضاوت ۱۰; شرایط قضاوت ۱۰
• کیفر: کیفر بى بیان ۹
• محمّد (ص): تهدید مکذبان محمّد (ص) ۱۲