آل عمران ٦٧: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=نبود ابراهیم یهود و نه ترسائی و لیکن بود یکتاپرستی مسلمان و نبود از شرک ورزندگان | |-|معزی=نبود ابراهیم یهود و نه ترسائی و لیکن بود یکتاپرستی مسلمان و نبود از شرک ورزندگان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = | {{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = [[نازل شده در سال::14|٢ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::67|٦٧]] | قبلی = آل عمران ٦٦ | بعدی = آل عمران ٦٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«حَنِیفاً»: دور از باطل و گراینده به حق. مخلصی که خویشتن را تسلیم فرمان خدا کرده و در هیچ چیز سر از فرمان دین او نپیچد. | «حَنِیفاً»: دور از باطل و گراینده به حق. مخلصی که خویشتن را تسلیم فرمان خدا کرده و در هیچ چیز سر از فرمان دین او نپیچد. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۴
ترجمه
آل عمران ٦٦ | آیه ٦٧ | آل عمران ٦٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«حَنِیفاً»: دور از باطل و گراینده به حق. مخلصی که خویشتن را تسلیم فرمان خدا کرده و در هیچ چیز سر از فرمان دین او نپیچد.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ... (۰) وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ... (۰) أَمْ تَقُولُونَ إِنَ إِبْرَاهِيمَ... (۲) وَ قَالُوا کُونُوا هُوداً أَوْ نَصَارَى... (۶)
تفسیر
- آيات ۷۸ - ۶۴، سوره آل عمران
- معناى ((كلمه سواء)) و مراد از دعوت اهل كتاب به كلمه سواء
- دعوت به كلمه سواء، دعوت به سير بر اساس كلمه توحيدو نفى بغى و فساد مى باشد
- نفى بغى و فساد در گفتگوهاى بين پيامبران و قوم آنان
- ويژگيهاى دين فطرى
- افراد انسان ، ابعاض و اجزاى يك حقيقت هستند و خضوع وتذلل يك فرد در برابر فرد ديگر،بافطرت انسانى مخالف است
- محاجه بى جا و جاهلانه يهود و نصارا بر سر انتساب ابراهيم (ع ) به يهوديت ونصرانيت
- دو محاجه اهل كتاب كدام است
- دين ، داراى مراتب و مراحلى بوده است و هر يك از انبياء (ع ) به منزله بكى از آنمراحل بوده اند
- اسلام حضرت ابراهيم چگونه است ؟
- نزديكترين مردم به ابراهيم (ع ) پيروان او و پيامبر اكرم (ص ) و مؤ منين بدويند
- اشاره به توحيد افعالى ، در بيان معناى اينكه :اهل كتاب جز خودشان كسى را گمراه نمى كنند
- كفر به آيات خدا غير كفر به خدا است و اهل كتاب در لسان قرآن كافر به آيات خدا هستندنه كافربه خدا
- معناى سخن اهل كتاب كه به يكديگر مى گفتند: ((به آنچه در آغاز روز بر مؤ منيننازل گشته ايمان آورديم و بدانچه در پايان روزنازل شد كافر شديد))
- سخن ديگر مفسرين در خصوص اين آيه
- جواب خداى تعالى به سخنان يهود در قضيه تغيير قبله مسلمين از بيت المقدس به كعبه
- جمله ((اولا يعلمون )) جواب خدا به يهوديان نيست
- اقوال مختلف مفسرين در معناى مختلف اين آيه
- معناى ((فضلخدا)) و بيان جوابى به يهود كه جمله ((انالفضضل بيد اللّه )) متضمن آن است
- اعتقاد بى اساس يهوديان به اينكه تافته جدا بافته هستند (ليس علينا فى الاميينسبيل )
- منشاء اين اعتقاد باطل يهود
- چرا در اين آيه نام اهل كتاب تكرار شده و به آوردن ضمير اكتفا نشده است ؟
- قنطار و دينار كنايه از بسيار و كم است
- شرط كرامت الهيه و تقرب به خداى وفاى به عهد و تقوا است نه نژاد و دودمان است
- آثار محبت خدا، و خصالى كه خداى تعالى بر آن شكنندگان عهد خدا و سوگند به خداذكرفرموده است
- دروغ بستن يهود به خداى سبحان
- بحث روايتى
- نامه پيامبر براى پادشاهان عصر خود
- برسى نامه پيامبر براى اسقف نجران
- دو روايت از تفسير ((الدرالمنثور)) سيوطى
- حكايت هجرت مسلمانان در صدر اسلام به حبشه
- نجاشى مهاجرين را فرا مى خواند
- داستان گفتگو بين نجاشى (پادشاه حبشه ) و مسلمانان مهاجر در حضور مشركين مكه وشاءن نزول آيه ((ان اولى الناس بابراهيم ...))
- حديثى از امام صادق (ع ) و بيان آن
- نزديكترين مردم به ابراهيم و پيامبر اسلام (ص ) وآل محمد عليهم السلام ، پيروان آنانند
- دو روايت از كافى و امالى
نکات آیه
۱ - ابراهیم (ع)، نه یهودى بود، نه نصرانى. (ما کان ابراهیم یهودیّاً و لا نصرانیّاً)
۲ - یهود، مدّعى یهودیت ابراهیم (ع) و نصارا، مدّعى نصرانیّت او بودند. (یا اهل الکتاب ... ما کان ابراهیم یهودیّاً و لا نصرانیاً)
۳ - ادعاى یهودیّت ابراهیم (ع)، حجت یهود بر حقانیّت خویش در مقابل نصارا* (یا اهل الکتاب لم تحاجّون فى ابرهیم ... ما کان ابراهیم یهودیّاً و لا نصرانیّاً)
۴ - ادعاى مسیحیّت ابراهیم (ع)، حجت نصارا براى حقّانیت خویش در مقابل یهودیان* (یا اهل الکتاب لم تحاجّون فى ابرهیم ... ما کان ابراهیم یهودیّاً و لا نصرانیّاً)
۵ - موقعیّت ممتاز حضرت ابراهیم (ع)، حتى در میان اهل کتاب (ما کان ابراهیم یهودیّاً و لا نصرانیّاً) هر یک از یهود و نصارا سعى داشتند ابراهیم (ع) را به خود منتسب نمایند و این، حاکى از موقعیت ممتاز آن حضرت نزد ایشان است.
۶ - ابراهیم (ع)، حنیف (گرویده به حق) و تسلیم در برابر خداوند بود. (و لکن کان حنیفاً مسلماً)
۷ - ابراهیم (ع)، هرگز مشرک نبود. (و ما کان من المشرکین)
۸ - یهود و نصارا، منحرف از حق، عصیانگر در برابر خدا و مشرک (و لکن کان حنیفاً مسلماً و ما کان من المشرکین) بنابراینکه جمله «و لکن کان ... »، تعریضى به یهودیان و نصارا باشد.
روایات و احادیث
۹ - خلوص ابراهیم (ع) و پیراستگى وى از پرستش بتها (و لکن کان حنیفاً مسلماً) امام صادق (ع) درباره «حنیفاً مسلماً»، فرمود: خالصاً مخلصاً لیس فیه شىء من عبادة الاوثان.[۱]
۱۰ - ابراهیم (ع) بر آیین محمّد (ص) (و لکن کان حنیفاً مسلماً) امیرالمؤمنین (ع) درباره «و لکن کان حنیفاً مسلماً» مى فرماید: کان على دین محمّد (ص).[۲]
موضوعات مرتبط
- ابراهیم (ع): دین ابراهیم (ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۶، ۷، ۱۰ ; اخلاص ابراهیم (ع) ۹ ; انقیاد ابراهیم (ع) ۶ ; حنیف بودن ابراهیم (ع) ۶، ۹ ; مقام ابراهیم (ع) ۵ ; ابراهیم (ع) و اسلام ۱۰ ; ابراهیم (ع) در اهل کتاب ۲، ۳ ; ابراهیم (ع) و اهل کتاب ۴، ۵ ; ابراهیم (ع) و شرک ۷
- اخلاص: ۹
- اسلام: ۱۰
- اهل کتاب: ۲، ۳، ۴، ۵ اختلافات اهل کتاب ۴
- شرک: ۸ برائت از شرک ۷
- مسیحیان: شرک مسیحیان ۸ ; عصیان مسیحیان ۸ ; عقاید مسیحیان ۲، ۴ ; گمراهى مسیحیان ۸
- مشرکان: ۸
- یهود: ۳، ۴ شرک یهود ۸ ; عصیان یهود ۸ ; عقاید یهود ۲، ۳ ; گمراهى یهود ۸