الواقعة ٦٤: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آیا شما کشتش کنید یا مائیم کشت آوران | |-|معزی=آیا شما کشتش کنید یا مائیم کشت آوران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::64|٦٤]] | قبلی = الواقعة ٦٣ | بعدی = الواقعة ٦٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::6|٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«تَزْرَعُونَهُ»: آن را می‌رویانید. بدیهی است کار انسانها تنها کشت است، اما رویانیدن تنها کار خدا است. | «تَزْرَعُونَهُ»: آن را می‌رویانید. بدیهی است کار انسانها تنها کشت است، اما رویانیدن تنها کار خدا است. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۷
ترجمه
| الواقعة ٦٣ | آیه ٦٤ | الواقعة ٦٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«تَزْرَعُونَهُ»: آن را می‌رویانید. بدیهی است کار انسانها تنها کشت است، اما رویانیدن تنها کار خدا است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۵۷ - ۹۶، سوره واقعه
- بيان جهت اينكه لازمه اعتقاد به آفريدگار تصديق قيامت و معاد است (نحن خلقناكم فلولاتصدقون )
- مرگ تقدير شده است و ناشى از غلبه اسبابزوال بر قدرت و اراده خداوند نيست
- حكمت و غرض از تقدير مرگ : تبديل امثال ، و انشاء مجدد اموات
- توضيح اينكه چگونه علم به دنيا و خصوصيات آن مسلتزم اذعان به معاد است
- بيان اينكه آيه : ((و لقد علمتم النشاة الاولى فلولا تذكرون )) مبتنى بر قياس نيست
- اثبات ربوبيت پروردگار با بر شمردن سه تا از مهمترين حوائج مردم : زراعت ، آب وآتش
- معناى آيه : ((فسبح باسم ربك العظيم
- معناى اينكه قرآن كريم و ((انى كتاب مكنون )) است
- مراد از ((مس )) و ((مظهرون )) در آيه : ((لا يسمه لا المطهرون ))
- معناى اينكه فرمود: روزى خود را تكذيب قرار مى دهيد
- اگر قيامتى در كار نيست پس چرا جان به گلوگاه رسيده را بر نمى گردانيد؟!
- وضع طوائف سه گانه (مقربون ، اصحاب اليمين و اصحابالشمال ) در حال مرگ و پس از مرگ
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - انسان در فرایند رشد و نموّ بذرى که در زمین کشاورزى اش مى پاشد، هیچ نقشى ندارد. (ءأنتم تزرعونه) «زرع» (مصدر «تزرعون»)، به معناى رویاندن و رشد و نموّ بخشیدن است. ضمیر مفعول «تزرعونه» به «حرث» در آیه قبل - که از «تحرثون» استفاده مى شود - و یا به «بذر» - که از مقام استفاده مى شود - باز مى گردد. استفهام در «ءأنتم...» انکارى است; یعنى، شما آن بذر را که کاشته اید، رشد نمى دهید.
۲ - رویش دانه هاى کاشته شده، در زمین، رشد و نموّ و بالاخره به ثمر رسیدن آن نمودى از قدرت خداوند است. (أم نحن الزرعون)
۳ - نقش الهى در فرایند رشد دانه ها در زمین، منحصر به فرد بوده و هیچ نیرویى توان چنین عملى را ندارد. (أم نحن الزرعون)
موضوعات مرتبط
- انسان: نقش انسان ها ۱
- توحید: توحید افعالى ۳
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۳
- خدا: اختصاصات خدا ۳; قدرت خدا ۳; نشانه هاى قدرت خدا۲
- گیاهان: منشأ رشد گیاهان ۱، ۲; منشأ رویش گیاهان ۲، ۳
- موجودات: عجز موجودات ۳
