البقرة ١٣٦

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ‌ وَ مَا أُنْزِلَ‌ إِلَيْنَا وَ مَا أُنْزِلَ‌ إِلَى‌ إِبْرَاهِيمَ‌ وَ إِسْمَاعِيلَ‌ وَ إِسْحَاقَ‌ وَ يَعْقُوبَ‌ وَ الْأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتِيَ‌ مُوسَى‌ وَ عِيسَى‌ وَ مَا أُوتِيَ‌ النَّبِيُّونَ‌ مِنْ‌ رَبِّهِمْ‌ لاَ نُفَرِّقُ‌ بَيْنَ‌ أَحَدٍ مِنْهُمْ‌ وَ نَحْنُ‌ لَهُ‌ مُسْلِمُونَ‌

ترجمه

بگویید: «ما به خدا ایمان آورده‌ایم؛ و به آنچه بر ما نازل شده؛ و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از فرزندان او نازل گردید، و (همچنین) آنچه به موسی و عیسی و پیامبران (دیگر) از طرف پروردگار داده شده است، و در میان هیچ یک از آنها جدایی قائل نمی‌شویم، و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم؛ (و تعصبات نژادی و اغراض شخصی، سبب نمی‌شود که بعضی را بپذیریم و بعضی را رها کنیم.)»

بگوييد: ايمان آورديم به خداوند و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نوادگانش نازل شده و آنچه به موسى و عيسى داده شد و به آنچه پيامبران ديگر از جانب پروردگارشان داده شدند. ما ميان هيچ يك از آنها فرق نگذاريم و سر به فرما

بگوييد: «ما به خدا، و به آنچه بر ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهيم و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل آمده، و به آنچه به موسى و عيسى داده شده، و به آنچه به همه پيامبران از سوى پروردگارشان داده شده، ايمان آورده‌ايم؛ ميان هيچ يك از ايشان فرق نمى‌گذاريم؛ و در برابر او تسليم هستيم.»

بگویید که ما (مسلمین) ایمان به خدا آورده‌ایم و به آن کتابی که بر پیغمبر ما فرستادند و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندان او نازل شده و به آنچه به موسی و عیسی داده شده و هم به آنچه به پیغمبران از جانب خدا داده شده، به همه عقیده‌مندیم و میان هیچ یک از آنان فرق نگذاریم و تسلیم فرمان او هستیم.

[شما مردم مؤمن از روی حقیقت اقرار کنید و] بگویید: ما به خدا و آنچه به سوی ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگانِ [دارای مقام نبوّت] آنان فرود آمده، و به آنچه به موسی و عیسی و آنچه به پیامبران از ناحیه پروردگارشان داده شده ایمان آوردیم؛ میان هیچ یک از آنان [در اینکه از سوی خدا برای هدایت مردم مبعوث شده اند] فرقی نمی گذاریم، و ما در برابر او تسلیم هستیم.

بگوييد: ما به خدا و آياتى كه بر ما نازل شده و نيز آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و سبطها نازل آمده و نيز آنچه به موسى و عيسى فرستاده شده و آنچه بر پيامبران ديگر از جانب پروردگارشان آمده است، ايمان آورده‌ايم. ميان هيچ يك از پيامبران فرقى نمى‌نهيم و همه در برابر خدا تسليم هستيم.

بگو به خداوند و آنچه بر ما و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل شده و آنچه به موسی و عیسی و آنچه به پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده، ایمان آورده‌ایم، و بین هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌گذاریم و ما فرمانبردار او هستیم‌

بگوييد: به خداى يكتا و آنچه به ما فرود آمده و آنچه به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط- نوادگان يعقوب- فرود آمده و آنچه به موسى و عيسى داده شده و به آنچه به پيامبران از پروردگارشان داده شده ايمان آورديم ميان هيچ يك از ايشان جدا نكنيم- فرق نگذاريم،- و او را فرمانبردار و گردن‌نهاده‌ايم.

بگوئید: ایمان داریم به خدا و آنچه (به نام قرآن) بر ما نازل گشته، و آنچه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، و اسباط (یعنی نوادگان یعقوب) نازل شده است، و به آنچه برای موسی و عیسی آمده است، و به آنچه برای (همه‌ی) پیغمبران از طرف پروردگارشان آمده است. میان هیچ یک از آنان جدائی نمی‌اندازیم (نه این که مثل یهودیان یا عیسویان، بعضیها را بپذیریم و بعضیها را نپذیریم. بلکه همه‌ی پیغمبران را راهنمای بشریّت در عصر خود می‌دانیم و کتابهایشان را به طور اجمال می‌پذیریم) و ما تسلیم (فرمان) خدا هستیم.

بگویید: «ما به خدا و به آنچه سوی ما فرود آمده و به آنچه سوی ابراهیم و اسحاق و یعقوب و فرزندان و نوادگان(‌شان) نازل شده، و به آنچه به موسی و عیسی داده شده و به آنچه به همه‌ی پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده، ایمان آورده‌ایم‌؛ میان هیچ یک از ایشان جدایی نمی‌اندازیم‌؛ و ما تنها برای او تسلیم‌کنندگان (خود و دیگران)ایم.»

بگوئید ایمان آوردیم به خدا و بدانچه فرستاده شد بسوی ما و بدانچه فرستاده شد بسوی ابراهیم و اسماعیل و اسحق و یعقوب و اسباط و بدانچه داده شدند موسی و عیسی و آنچه آورده شدند پیمبران از پروردگارشان جدائی نیفکنیم میان هیچکدام از آنان و مائیم از برای او اسلام‌آورندگان‌

البقرة ١٣٥	آیه ١٣٦	البقرة ١٣٧
سوره : سوره البقرة نزول : ٥ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤١ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَسْبَاطِ»: جمع سِبط، نوادگان. قبائل. در اینجا مراد از اسباط، قبائل دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل است که از نژاد یعقوب بودند (نگا: اعراف / . «لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ»: میان هیچ یک از آنان در این که پیغمبر بوده‌اند، فرقی نمی‌گذاریم. جمله، حال برای ضمیر (نَا) در فعل (آمَنَّا) است. «لَهُ»: مرجع ضمیر (ه) واژه (الله) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَطَّعْنَاهُمُ‌ اثْنَتَيْ‌ عَشْرَةَ... (۳)

فَلَمَّا أَحَسَ‌ عِيسَى‌ مِنْهُمُ‌... (۳) إِنَ‌ الَّذِينَ‌ يَکْفُرُونَ‌... (۴) أُولٰئِکَ‌ هُمُ‌ الْکَافِرُونَ‌ حَقّاً... (۰) وَ إِذْ قَالَ‌ مُوسَى‌ لِقَوْمِهِ‌ يَا... (۵) صِبْغَةَ اللَّهِ‌ وَ مَنْ‌ أَحْسَنُ‌... (۰) لَقَدْ کَانَ‌ فِي‌ يُوسُفَ‌ وَ... (۰)

تفسیر

• آيات ۱۳۵ ۱۴۱ بقره
• دين حق يكى و آن هم اسلام بوده
• علت دسته بندى هاى دينى و پيدايش انحرافات مذهبى
• وجه اختلاف تعابير در آيه شريفه
• مراد از ((اسباط))
• سه چيز كه مى تواند علت بگومگوهاى بين دو نفر باشد و تطبيق آن بر مسئله مورد بحث
• رد يهود و نصارى از سه جهت
• بحث روايتى (شامل رواياتى در ذيل آيات گذشته )

• آيه ۱۳۵ - ۱۳۷
• آيه و ترجمه
• شان نزول :
• تفسير:
• تنها ما بر حقّيم
• نكته ها
• نكته : ۱- وحدت دعوت انبياء
• نكته : ۲- اسباط چه كسانى بودند؟
• ۳ ((حنيف ))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - ضرورت ایمان داشتن به خدا، قرآن و احکام و معارف نازل شده بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب (ع) (قولوا ءامنا باللّه و ما أنزل إلینا و ما أنزل إلى إبرهیم ... و یعقوب)

۲ - نوادگان یعقوب (طایفه هاى دوازده گانه بنى اسرائیل) برخوردار از پیامبران و احکام و معارف آسمانى (قولوا ءامنا باللّه و ما أنزل إلى ... و الأسباط) اسباط (جمع سبط) به معناى نوادگان است و مراد از آن، در آیه شریفه، طوایف دوازده گانه بنى اسرائیل است که هر کدام به یکى از دوازده فرزند یعقوب (اسرائیل) منتهى مى شدند. جمله «و ما أنزل الى ... الأسباط» حکایت از آن دارد که: از میان نوادگان یعقوب، کسانى به پیامبرى مبعوث شدند.

۳ - ضرورت ایمان به احکام، معارف و پیامبران فرستاده شده به سوى اسباط (طایفه هاى بنى اسرائیل) (ءامنا باللّه و ما أنزل إلینا ... الأسباط)

۴ - لزوم ایمان به تورات، انجیل و احکام و معارف آسمانىِ اعطا شده به موسى و عیسى(ع) (ءامنا باللّه ... و ما أوتى موسى و عیسى)

۵ - یهود و نصارا، آیین الهى خویش را تحریف کرده، احکام و معارف الهى را با امور غیر دینى آمیخته بودند. (قولوا ءامنا باللّه ... و ما أوتى موسى و عیسى) چون خطاب آیه، به یهود و نصاراست و آنان خویشتن را پیروان حضرت موسى و عیسى مى شمرند، مقتضاى کلام این بود که به جاى «و ما أوتى موسى و عیسى» گفته شود «و ما أوتیتم». این جایگزینى اشاره به این نکته دارد که: احکام و معارفى که بر موسى و عیسى(ع) نازل شد، همانى نیست که در اختیار یهود و نصاراست.

۶ - ضرورت ایمان به کتابهاى آسمانى همه پیامبران و احکام و معارف نازل شده بر آنان (ءامنا باللّه ... و ما أوتى النبیّون من ربهم)

۷ - اعطاى کتابهاى آسمانى به پیامبران و نازل کردن احکام و معارف دین بر آنان، پرتوى از ربوبیت خداوند است. (و ما أوتى النبیّون من ربهم) برداشت فوق با توجّه به کلمه «رب» استفاده شده است.

۸ - مسلمانان، باید به همه پیامبران ایمان داشته و از تبعیض در ایمان گریزان باشند. (لانفرق بین أحد منهم) چون بحث آیه شریفه درباره ایمان است، مقصود از «لانفرق بین أحد منهم; میان پیامبران فرق نمى گذاریم» فرق نگذاشتن در ایمان به ایشان است نه جهات دیگر.

۹ - ایمان داشتن به برخى از پیامبران و کافر شدن به برخى دیگر، مایه هدایت نبوده و ناروا مى باشد. (قالوا کونوا هوداً أو نصرى تهتدوا ... لانفرق بین أحد منهم)

۱۰ - مسلمانان، باید به یهود و نصارا ابلاغ کنند که به قرآن و همه پیامبران و احکام و معارف نازل شده بر آنان و به تمامى کتابهاى آسمانى، ایمان دارند. (قولوا ءامنا باللّه و ما أنزل إلینا و ما أنزل إلى إبرهیم ... و ما أوتى النبیّون) برداشت فوق از کلمه «قولوا» (بگویید) استفاده مى شود. آیه قبل گویاى این است که «مقول له» (کسى که باید به او ابلاغ شود) یهود و نصاراست.

۱۱ - تسلیم خدا بودن، وظیفه اى ضرورى بر عهده همگان (و نحن له مسلمون)

۱۲ - تسلیم غیر خدا شدن، امرى نکوهیده و ناشایست (و نحن له مسلمون) تقدیم «له» بر «مسلمون» گویاى حصر است. بنابراین جمله «نحن له مسلمون» بیانگر دو حقیقت است: ۱- تسلیم خدا بودن; ۲- تسلیم غیر او نشدن.

۱۳ - مسلمانان، باید به یهودیان و نصرانیان ابلاغ کنند که هرگز تسلیم خواسته هاى آنان نخواهند شد. (کونوا هوداً أو نصرى ... قولوا ءامنا ... و نحن له مسلمون) حصر در جمله «و نحن له مسلمون» ناظر به سخن یهود و نصاراست که از مسلمانان مى خواستند به آیین یهودیت و نصرانیت ایمان آورند و در زمره یهودیان و نصرانیان قرار بگیرند.

۱۴ - آیین ابراهیم، پایه و اساس همه ادیان الهى (ملة إبرهیم حنیفاً ... قولوا ءامنا باللّه و ما أنزل إلینا و ما أنزل إلى إبرهیم ... و ما أوتى النبیّون) جمله «بل ملة إبراهیم ...» بیان مى دارد که تنها آیین بایسته پذیرش، آیین ابراهیم است و آیه مورد بحث ایمان به همه پیامبران و کتابها، معارف و احکام نازل شده بر آنان را ضرورى دانسته است. مقایسه این دو معنا نشان مى دهد که اساس همه ادیان پس از ابرهیم(ع)، همان آیین ابراهیم بوده است.

۱۵ - یهود و نصارا، تنها به برخى از پیامبران ایمان داشتند. (لانفرق بین أحد منها) جمله «و ما أوتى النبیّون» دلالت بر لزوم ایمان به همه پیامبران دارد. بنابراین تأکید آن با جمله «و لانفرق ...» اشاره به این معنا دارد که مخاطبان; یعنى، یهود و نصارا به همه پیامبران ایمان ندارند.

۱۶ - تسلیم بودن در برابر خدا، مستلزم ایمان به همه پیامبران و کتابهاى آسمانى است. (ءامنا باللّه و ما أنزل إلینا ... و نحن له مسلمون) جمله «و نحن له مسلمون» مى تواند به منزله دلیل و علت براى حقایق بیان شده در آیه مورد بحث باشد.

۱۷ - ایمان به خدا، پیامبران، و کتابهاى آسمانى و تسلیم بودن در برابر خدا، از ارکان دین اسلام است. (قولوا ءامنا باللّه ... و نحن له مسلمون)

روایات و احادیث

۱۸ - «حنان بن سدیر عن أبیه عن أبى جعفر (ع) قال: قلت له، کان ولد یعقوب أنبیاء؟ قال لا و لکنهم کانوا أسباطاً أولاد الأنبیاء ...; حنان بن سدیر از پدرش روایت کرده که از امام باقر(ع) سؤال نمودم: آیا فرزندان یعقوب، پیامبر بودند؟ فرمود: نه، و لکن آنان اسباط و فرزندان پیامبران بودند ... ».

موضوعات مرتبط

• ابراهیم(ع): دین ابراهیم(ع) ۱۴
• ادیان: منشأ ادیان ۱۴
• اسباط: انبیاى اسباط ۲; تعالیم اسباط ۲
• اسلام: ارکان اسلام ۱۷
• انسان: مسؤولیت انسان ها ۱۱
• ایمان: اهمیّت ایمان به انجیل ۴; اهمیّت ایمان به تورات ۴; اهمیّت ایمان به خدا ۱; اهمیّت ایمان به قرآن ۱; اهمیّت ایمان به کتب آسمانى ۶; ایمان به انبیا ۸، ۹، ۱۰، ۱۶، ۱۷; ایمان به انبیاى اسباط ۳; ایمان به تعالیم ابراهیم (ع) ۱; ایمان به تعالیم اسباط ۳; ایمان به تعالیم اسحاق (ع) ۱; ایمان به تعالیم اسماعیل (ع) ۱; ایمان به تعالیم انبیا ۶; ایمان به تعالیم عیسى (ع) ۴; ایمان به تعالیم موسى (ع) ۴; ایمان به تعالیم یعقوب (ع) ۱; ایمان به خدا ۱۷; ایمان به قرآن ۱۰; ایمان به کتب آسمانى ۶، ۱۰، ۱۶، ۱۷; تجزى در ایمان ۸، ۹، ۱۵; متعلق ایمان ۱، ۳، ۴، ۶، ۸، ۹، ۱۰، ۱۶، ۱۷
• تسلیم: آثار تسلیم به خدا ۱۱، ۱۶، ۱۷; تسلیم به غیر خدا ۱۲
• خدا: مظاهر ربوبیت خدا ۷
• دین: نزول دین ۷
• عمل: عمل ناپسند ۹، ۱۲
• کتب آسمانى: اعطاى کتب آسمانى ۷
• کفر: کفر به انبیا ۹
• مسلمانان: تبلیغ مسلمانان ۱۰، ۱۳; مسؤولیت مسلمانان ۸، ۱۰، ۱۳; مسلمانان و مسیحیان ۱۳; مسلمانان و یهود ۱۰، ۱۳
• مسیحیان: ایمان مسیحیان ۱۵; تحریفگرى مسیحیان ۵
• مسیحیت: التقاط در مسیحیت ۵; تحریف مسیحیت ۵
• هدایت: عوامل هدایت ۹
• یعقوب(ع): اسباط یعقوب(ع) ۱۸; نسل یعقوب(ع) ۲
• یهود: ایمان یهود ۱۵; تحریفگرى یهود ۵
• یهودیت: التقاط در یهودیت ۵; تحریف یهودیت ۵