طه ١٣٤

وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَکْنَاهُمْ‌ بِعَذَابٍ‌ مِنْ‌ قَبْلِهِ‌ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْ لاَ أَرْسَلْتَ‌ إِلَيْنَا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ‌ آيَاتِکَ‌ مِنْ‌ قَبْلِ‌ أَنْ‌ نَذِلَ‌ وَ نَخْزَى‌

ترجمه

اگر ما آنان را پیش از آن (که قرآن نازل شود) با عذابی هلاک می‌کردیم، (در قیامت) می‌گفتند: «پروردگارا! چرا پیامبری برای ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم، پیش از آنکه ذلیل و رسوا شویم!»

و اگر ما پيش از اين به عذابى هلاكشان مى‌كرديم، قطعا مى‌گفتند: پروردگارا! چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آن كه به خوارى و رسوايى افتيم از آيات تو پيروى كنيم

و اگر ما آنان را قبل از [آمدن قرآن‌] به عذابى هلاك مى‌كرديم، قطعاً مى‌گفتند: «پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم؟»

و اگر ما پیش از فرستادن پیغمبر، کافران (و مشرکان قریش) را همه به نزول عذاب هلاک می‌کردیم البته آنها می‌گفتند: پروردگارا چرا بر ما رسولی نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم پیش از آنکه به این عذاب و ذلت و خواری گرفتار شویم؟

و اگر آنان را پیش از نزول قرآن هلاک می کردیم، قطعاً می گفتند: پروردگارا! چرا رسولی به سوی ما نفرستادی تا پیش از آنکه خوار و رسوا شویم، آیات تو را پیروی کنیم.

اگر پيش از آمدن پيامبرى عذابشان مى‌كرديم، مى‌گفتند: اى پروردگار ما، چرا رسولى بر ما نفرستادى تا پيش از آنكه به خوارى و رسوايى افتيم، از آيات تو پيروى كنيم؟

و اگر آنان را پیش از آن [آیات بینات‌] به عذابی نابود می‌ساختیم بی‌شک می‌گفتند که پروردگارا چرا پیامبری به سوی ما نفرستادی، تا پیش از آنکه خوار و زار شویم، از آیات تو پیروی کنیم؟

و اگر ما آنان را پيش از آن- فرستادن كتاب و پيامبر- به عذابى هلاك مى‌كرديم هر آينه مى‌گفتند: پروردگارا، چرا به سوى ما پيامبرى نفرستادى تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم آيات تو را پيروى كنيم؟

اگر ما پیش از نزول قرآن و آمدن پیغمبر اسلام، ایشان را با عذابی نابود می‌کردیم، (روز قیامت) می‌گفتند: پروردگارا! چرا (در دنیا) پیغمبری برای ما نفرستادی، تا از آیات تو پیروی کنیم، پیش از آن که (در آخرت) خوار و رسوا شویم (و به دوزخ گرفتار آئیم)؟

و اگر ما آنان را قبل از آن (رسولان) به عذابی هلاک می‌کردیم بی‌گمان می‌گفتند: «پروردگارمان! چرا پیامبری سویمان نفرستادی تا پیش از آنکه خوار و بی‌مقدار و رسوا شویم از آیات تو پیروی کنیم‌؟»

و اگر نابودشان می‌ساختیم به شکنجه‌ای پیش از آن همانا می‌گفتند پروردگارا چرا نفرستادی بسوی ما پیمبری تا پیروی کنیم آیتهای تو را پیش از آنکه خوار شویم و رسوا گردیم‌

طه ١٣٣	آیه ١٣٤	طه ١٣٥
سوره : سوره طه نزول : ٧ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مِن قَبْلِهِ»: پیش از نزول قرآن. پیش از بعثت محمّد. «نَذِلَّ وَ نَخْزَی»: در دنیا خوار و در آخرت رسوا شویم. در آخرت خوار و رسوا شویم.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

رُسُلاً مُبَشِّرِينَ‌ وَ مُنْذِرِينَ‌... (۲) أَنْ‌ تَقُولُوا إِنَّمَا أُنْزِلَ‌... (۳) أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ‌... (۴)

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ‌ جَهْدَ... (۲) وَ نُقَلِّبُ‌ أَفْئِدَتَهُمْ‌ وَ... (۰) وَ هٰذَا کِتَابٌ‌ أَنْزَلْنَاهُ‌... (۱) وَ لَوْ جَاءَتْهُمْ‌ کُلُ‌ آيَةٍ حَتَّى‌... (۲) وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ‌ جَهْدَ... (۰)

تفسیر

• آيات ۱۲۷ - ۱۳۵ سوره طه
• شرح و توضيح معنا و مراد آيه : ((ولولا كلمة سبقت من ربك ...(( كه حاكى از تاءخيرعذاب دنيوى در برابر كفر و اسراف است . و برخى وجوه در اين باره
• مفاد و مراد آيه :((و سبح بحمد ربك قبل طلوع الشمس وقبل غروبها...(( و اقوال و وجوه عديده اى كه مفسرين پيرامون آن گفته اند
• اشاره به اينكه چگونه تسبيح و تحميد خدا انسان را به مقام رضا مى رساند
• مراد از اهل پيامبر(صلى الله عليه و آله ) در آيه : ((و اءمراهلك بالصلوة واصطبرعليها((اشاره به اينكه چگونه تسبيح و تحميد خدا انسان را به مقام رضا مى رساند
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات :((و سبح بحمد ربك ...(( و ((و لا تمدن عينيك ...((و...)
• پيامبر آيه تطهير را خطاب به

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - اتمام حجت و سلب حقانیت از هرگونه اعتراض، از اهداف فرستادن پیامبران و نزول آیات و معجزات (و لو أنّا أهلکنهم بعذاب من قبله لقالوا ربّنا لولا أرسلت) مراد از ضمیر در «من قبله» - به قرینه «لولا أرسلت» - رسول است و ممکن است مربوط به کلمه «بیّنة» (در آیه قبل) باشد گرچه کلمه «بیّنة» مؤنث است; ولى به اعتبار این که به معناى برهان است، ارجاع ضمیر مذکر به آن صحیح مى باشد.

۲ - خداوند، بدون فرستادن رسولان و اتمام حجت بر مردم، آنان را عذاب نمى کند. (و لو أنّا أهلکنهم بعذاب من قبله لقالوا ربّنا لولا أرسلت ) «لو» در «لو أنّا...» براى امتناع است; یعنى، اگر پیش از فرستادن رسول و اتمام حجت عذاب مى کردیم - که البته نمى کنیم - جا براى اعتراض بود.

۳ - کیفردادن قبل از بیان و اتمام حجت، کارى ناروا است. (و لو أنّا ... لولا أرسلت إلینا رسولاً ) گرچه «لولا أرسلت» در این آیه، اعتراضى است که از زبان کافران نقل شده; ولى از آن جهت که بر این اعتراض فرضى، ترتیب اثر داده شده است، برمى آید که این اعتراض، قابل قبول بوده و فرستادن رسولان براى اتمام حجت، ضرورت داشته است.

۴ - تعالیم رسولان الهى براى اتمام حجت بر مشرکان کافى است; هر چند که آنان، رسالت خویش را با معجزه اثبات نکرده باشند. (و لو أنّا أهلکنهم ... لقالوا ربّنا لولا أرسلت إلینا رسولاً فنتّبع ءایتک) خداوند، براى عذاب مشرکان پیش از آمدن پیامبران، اعتراض قابل قبول را، در «محرومیت از آیات الهى» منحصر کرده است; یعنى، براى پى بردن به بطلان شرک، صرف آمدن رسولان و آوردن تعالیم الهى کافى است، نه این که آنان پس از شنیدن آیات خداوند، منتظر صدور معجزه باشند و بعد از آن تا به بطلان شرک پى ببرند.

۵ - آیات قرآن، اتمام حجت خداوند بر منکران رسالت (أوَلم تأتهم بیّنة ... و لو أنّا أهلکنهم بعذاب من قبله ... فنتّبع ءایتک)

۶ - هدایت ناپذیرى برخى مردم، مانع فرستادن رسول الهى به سوى آنان نیست. (أوَلم تأتهم ... و لو أنّا أهلکنهم ... لولا أرسلت )

۷ - منکران رسالت پیامبران پس از دریافت آیات الهى، سزاوار کیفرى سخت و نابودى با عذاب استیصال (و لو أنّا أهلکنهم بعذاب من قبله لقالوا ... فنتّبع ءایتک ) «عذاب» نکره است و ناشناخته بودن عذاب، حاکى از شدت سختى آن است; به گونه اى که حقیقت آن را نمى توان براى مخاطب ترسیم کرد.

۸ - اهل مکه پیش از بعثت پیامبر(ص)، از تعالیم رسولان الهى محروم بودند. (من قبله لقالوا ربّنا لولا أرسلت إلینا رسولاً فنتّبع ءایتک )

۹ - اتمام حجت و فرستادن پیامبران براى ابلاغ آیات الهى، مقتضاى ربوبیت الهى است. (ربّنا لولا أرسلت إلینا رسولاً فنتّبع ءایتک )

۱۰ - گرفتاران عذاب، ربوبیت خداوند را دریافته و به آن اعتراف خواهند کرد. (و لو أنّا أهلکنهم ... لقالوا ربّنا )

۱۱ - فرستادن پیامبران، هموارکننده راه دسترسى انسان به هدایت و آیات الهى است. (لولا أرسلت إلینا رسولاً فنتّبع ءایتک )

۱۲ - پیروان رسولان الهى، از عذاب استیصال در امان اند. (و لو أنّا أهلکنهم ... لقالوا ربّنا لولا أرسلت إلینا رسولاً فنتّبع ءایتک)

۱۳ - حاکمیت اراده خداوند بر تحولات تاریخ و سرنوشت امت ها (و لو أنّا أهلکنهم )

۱۴ - هلاکت به وسیله عذاب الهى، مایه خوارى و رسوایى است. (و لو أنّا أهلکنهم بعذاب من قبله لقالوا ... أن نذلّ و نخزى ) «ذلت» به معناى ضعف و حقارت است (مصباح). «خزى» در معناى نرمى، رسوایى، شرمندگى و هلاکت به کار مى رود (لسان العرب).

۱۵- پیروى از پیامبران و آیات الهى، موجب عزت و شرافت است. (لولا أرسلت ... فنتّبع ءایتک من قبل أن نذلّ و نخزى) منتفى بودن «ذلت» و «خزى»، در صورت پیروى از آیات و رسولان الهى، مساوى با عزت داشتن و شرافت است.

موضوعات مرتبط

• آیات خدا: تبلیغ آیات خدا ۹; زمینه نزول آیات خدا ۱۱; فلسفه نزول آیات خدا ۱
• اتمام حجت: آثار اتمام حجت ۲; اتمام حجت با انبیا ۱; اتمام حجت با دین ۴; اتمام حجت با قرآن ۵; اتمام حجت با معجزه ۱
• اقرار: اقرار به ربوبیت خدا ۱۰
• انبیا: آثار پیروى از انبیا ۱۵; انبیا در مکه ۸; اهمیت تعالیم انبیا ۴; اهمیت نبوت انبیا ۶; عوامل مؤثر در سرنوشت انبیا ۱۳; فلسفه نبوت انبیا ۱; کیفر مکذبان انبیا ۷; مصونیت پیروان انبیا ۱۲; منشأ نبوت انبیا ۹; نقش انبیا ۲، ۹، ۱۱; هدایتگرى انبیا ۱۱
• تاریخ: منشأ تحولات تاریخ ۱۳
• خدا: آثار ربوبیت خدا ۹; آثار عذابهاى خدا ۱۴; اتمام حجت خدا ۱، ۴، ۵; حاکمیت اراده خدا ۱۳; منشأ اتمام حجت خدا ۹
• ذلّت: عوامل ذلّت ۱۴
• عذاب: اقرار اهل عذاب ۱۰; عذاب استیصال ۷; مراتب عذاب ۷; مصونیت از عذاب استیصال ۱۲
• عزت: عوامل عزت ۱۵
• قرآن: نقش قرآن ۵
• قواعدفقهى :۳
• کیفر: ناپسندى کیفر بى بیان ۳
• محمد(ص): نقش محمد(ص) ۸
• مشرکان: اتمام حجت بر مشرکان ۴
• معجزه: فلسفه معجزه ۱
• مکه: محرومیت اهل مکه ۸
• نبوت: اتمام حجت بر مکذبان نبوت ۵
• هدایت: زمینه هدایت ۱۱; نقش هدایت ناپذیران ۶