مريم ٨٨

وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ‌ وَلَداً

ترجمه

و گفتند: «خداوند رحمان فرزندی برای خود برگزیده است».

|و گفتند: خداى رحمان فرزندى گرفته است

و گفتند: «[خداى‌] رحمان فرزندى اختيار كرده است.»

و کافران گفتند که خدای رحمان فرزند برگرفته!

و [مشرکان] گفتند: [خدای] رحمان برای خود فرزندی گرفته است.

گفتند: خداى رحمان صاحب فرزندى است.

و ادعا کردند که خدای رحمان فرزندی برگزیده است‌

و گفتند: خداى رحمان فرزندى گرفت

(یهودیان و مسیحیان و مشرکان) می‌گویند: خداوند مهربان فرزندی برای خود برگرفته است!

و گفتند: « (خدای) رحمان فرزندی بر گرفته.»

و گفتند برگرفت خدا فرزندی‌

مريم ٨٧	آیه ٨٨	مريم ٨٩
سوره : سوره مريم نزول : ٤ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«قالُوا»: مراد مسیحیان و یهودیان (نگا: توبه / ) و مشرکان قریش است (نگا: زخرف / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ‌ وَلَداً... (۳) يَا أَهْلَ‌ الْکِتَابِ‌ لاَ تَغْلُوا... (۳) بَدِيعُ‌ السَّمَاوَاتِ‌ وَ الْأَرْضِ‌... (۱) قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ‌ وَلَداً... (۴) أَ فَأَصْفَاکُمْ‌ رَبُّکُمْ‌... (۳) لَمْ‌ يَلِدْ وَ لَمْ‌ يُولَدْ (۲)

تفسیر

• آيات ۸۱ - ۹۶ سوره مريم
• معناى اينكه فرمود: ((مشركين جز خداى آلهه اى گرفتند تا براى آنان عزت باشند((
• مقصود آيه : ((كلا سيكفرون بعبادتهم و يكونون عليهم ضدا((
• مراد از اينكه فرمود ما نفس ها يا روزهاى زندگى آنان را مى شماريم اين است كه اعمال آنان شمرده و ضبط مى شود
• مقصود از اينكه مشركان گفتند: ((خدا فرزند گرفته (( و احتجاج خداوند در رد اين سخن باطل
• اشاره به مراد از اينكه فرمود: خداوند براى مؤ منان صالح العمل مودتى در دلها قرار مى دهد
• چند روايت در معناى جمله : ((انما نعد لهم عدا((
• رواياتى درباره مقصود از حشر متقين الى الرحمن و فدا
• رواياتى درباره مراد از اينكه فرمود كسى مالك شفاعت نيست الا من اتخذ عندالله عهدا
• رواياتى در ذيل آيه : ((ان الذين آمنوا و عملوا الصالح اتسيجعل لهم الرحمن ودا(( و نزول آن درباره اميرالمؤ منين (عليه السلام )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- فرزندگزینى، از نسبت هاى نارواى شرک پیشگان عصر بعثت، به خداوند (و قالوا اتّخذ الرحمن ولدًا) فعل «اتّخذ» گویاى آن است که گویندگان این سخن، معتقد بودند: خداوند یکى از موجودات را به فرزندى برگزیده است; نه آن که فرزندى از او متولد شده باشد.

۲- شناخت مردم عصر بعثت از خداوند، شناختى ضعیف و ناقص بود. (و قالوا اتّخذ الرحمن ولدًا)

۳- رحمان، از اسما و صفات خداوند است. (و قالوا اتّخذ الرحمن ولدًا)

۴- مشرکان عصر بعثت، به رحمانیت خدا اعتراف داشتند. (و قالوا اتّخذ الرحمن ولدًا)

۵- انتساب فرزندگزینى به خداوند، در عین پذیرش رحمانیت او، باورى شگفت و حاوى دو فکر متضاد است. (و قالوا اتّخذ الرحمن ولدًا) منظور این آیه، گزارش افکار مشرکان ننست; بلکه بیان ناهماهنگى مفردات این فکر و عقیده است که ببین چه مى گویند؟! رحمان و اتخاذ ولد؟! این ممکن نیست.

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: رحمان ۳
• افترا: افترا به خدا ۱
• اقرار: اقرار به رحمانیت خدا ۴
• جاهلیت: افتراهاى مشرکان جاهلیت ۱; اقرار مشرکان جاهلیت ۴
• خدا: انتساب فرزند به خدا ۱; خدا شناسى ناقص ۲; شگفتى انتساب فرزند به خدا ۵; قبول رحمانیت خدا ۵
• مردم: خداشناسى مردم مقارن بعثت ۲