بِإِذْن: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بِإِذْن | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/بِإِذْن | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۵: | خط ۶: | ||
*[[ریشه ب | ب]] (۲۶۴۹ بار) [[کلمه با ریشه:: ب| ]] | *[[ریشه ب | ب]] (۲۶۴۹ بار) [[کلمه با ریشه:: ب| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
(بر وزن عِلم) در قرآن مجيد به معنى اجازه ،اِراده، اعلام، اطاعت، و علم بكار رفته، ولى مىشود گفت كه ريشه اذن به معنى اطاعت و علم از اُذُن (بر وزن عُنُق) است كه گذشت و ريشه اِذن به معنى اجازه و اراده و اعلام از اِذْن (بروزن عِلم) است. در قاموس هست «اَذِنَ به: عَلِمَ وَ اَذِنَ لَهُ فى الشَّىء: اَباحَهُ لَهُ اَذِنَ اِلَيْهِ وَ لَهُ: اِسْتَمَعَ» بدين طريق مىبينيم فعل اذن چون با باء متعدى باشد به معنى علم، و چون با لام باشد به معنى اجازه و گوش دادن و چنان چه با الى باشد فقط به معنى استماع و گوش دادن است. در تمام قرآن كريم فقط در سه محلّ با باء متعدى شده است 1 - «فَأْذَنُوا بِحَرْبِ مِنَ اللّهِ وَ رَسُولِه» كه گذشت 2- [شورى:21] بنابر آنكه از قاموس نقل شد معناى آيه چنين است، يا براى آنها شريكانى هست به آنها دينى آوردهاند كه خدا نمىداند. ولى ارباب تفسير «يَأذَن» را در آيه شريفه به معنى اجازه گرفته و «ام» را در صدر آيه «بل» معنى كردهاند و اين بر خلاف متعدى شدن اذن با باء است. 3 - [حج:27] ميان مردم حج را اعلام كن. در ساير جاهاى قرآن كه به معنى اجازه است با لام متعدى شده مثل [توبه:43]. در بعضى از آيات، اذن را اراده و مشيّت معنى كردهاند نظير «فى بُيوتٍ اَذِنَ اللّه اَنْ تُرْفَعَ» يعنى: در خانههائى كه خدا اراده فرموده بزرگ و محترم شوند، و نظير [آل عمران:145] براى هيچ كس نيست كه بميرد جز به اراده خدا. اين براى آنست كه اذن با اراده يكى است و اراده در مقام از اذن بدهيم. اذان: به معنى اعلام است [توبه:3]، اذان اسلام را از آن جهت اذان گفتهاند كه مؤذن با صداى بلند دخول وقت را اعلام مىكند، مؤذن يعنى كسى كه به ندا و صداى بلند اعلام ميكند [اعراف:44]، آذَنَ در كريمه [اعراف:123] و امثال آن به معنى اذن دادن است در مفردات گويد:«اَذِنته بكذا و آذَنْتُهُ» به معنى ارباب تفاسير نيز چنين گفتهاند، شايد مراد از مفاعله در اينجا شدّت باشد يعنى پيش از آنكه من اذن قطعى و صريح بدهم به موسى ايمان آوريد؟! در كريمه [انبیاء:109] و در كريمه [فصّلت:47] آذَنَ را اعلام معنى كردهاند يعنى: اگر از دعوت تو سر پيچيدند بگو: به همه به طور مساوى اعلام كردم. و روز قيامت ندايشان مىكند: شريكان من كجايند؟ گويند: به تو خبر داديم كه از ما گواهى نيست كه بگويد: تو را شريكى هست. فرق اين دو آيه با آيه «آذَنَ لَكُمْ» آنست كه آن با لام متعدى شده و به معنى اذن دادن است چنانچه از قاموس نقل شد. ولى در اين دو آيه ظاهراً باء مقدر است يعنى «آذنتكم بعذاب اللّه على سواء» و «آذنّاك بانّه ما منّا من شهيد» و سابقاً روشن گرديد كه چون اذن متعدى به باء باشد به معنى علم است. تَأذُّن: به معنى اعلام و اخبار است با قيد كثرت و تكرار (قاموس) بنابراين، معنى كريمه [ابراهيم:7] آنست كه خداى شما مكرر اعلام كرده كه در صورت شكر، نعمت خود را زياد خواهد فرمود. استيذان: يعنى طلب اذن. [احزاب:13] نا گفته نماند: تمام معانى اُذُن (بر وزن عنق) و اِذْن (بر وزن علم) به معنى اجازه دادن و گوش دادن بر مىگردد و اين دو معنى جامع تمام معانى است . | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, اللّه:84, إِلاّ:40, مِن:32, مَا:28, عَلَى:22, أَن:22, کَان:20, مَن:20, رَبّهِم:20, فِيهَا:19, رَبّه:16, إِلَى:16, بِآيَة:16, مِنْهُم:16, کُل:15, بَيْن:15, يَأْتِي:15, يَدَيْه:15, الْمَوْتَى:14, فِئَة:14, مَع:14, لِنَفْس:14, أَمْر:14, سَلاَم:14, يَخْرُج:14, الّذِي:14, لا:14, أَلْف:14, لِرَسُول:13, أُحْيِي:13, فَلْيَتَوَکّل:13, الْأَبْرَص:13, أُبْرِئ:13, الْأَکْمَه:13, الصّابِرِين:13, رَبّهَا:13, بِالْخَيْرَات:13, أَلْفَيْن:13, قَلْبِک:13, النّور:13, نَبَاتُه:13, لِيُطَاع:13, أَهْلِهِن:13, فَانْکِحُوهُن:13, طَيْرا:13, حِين:13, يَغْلِبُوا:13, الْکَافِرِين:13, کَثِيرَة:13, فَهَزَمُوهُم:13, خَالِدِين:13, جَنّات:13, تَحِيّتُهُم:13, کِتَابا:13, تَمُوت:13, بِسُلْطَان:13, لِکُل:13, تُؤْمِن:13, بَعْض:13, أَحَد:13, مُصَدّقا:13, الْمُؤْمِنُون:13, الْقَوْم:13, سَابِق:13, فَإِذَا:13, فَيَکُون:13, شَيْئا:13, مُصِيبَة:13, ذٰلِک:13, الرّوح:13, الطّيّب:12, أَجَل:12, لَو:12, يَتَعَلّمُون:12, الّذِين:12, کِتَاب:12, يَجْعَل:12, غَلَبَت:12, نَزّلَه:12, يَعْمَل:12, الْأَنْهَار:12, يَضْرِب:12, أُکُلَهَا:12, رَسُول:12, هُو:12, لِمَا:12, صِرَاط:12, جَاء:12, نَأْتِيَکُم:12, بِضَارّهِم:12, الظّلُمَات:12, أُنَبّئُکُم:12, آتُوهُن:12, قَتَل:12, فِيه:12, مُؤَجّلا:12, يُؤْمِن:12, بَعْضُکُم:12, فَأَنْفُخ:12, فَإِنّه:12, الرّجْس:12, أُجُورَهُن:12, السّمَاء:12, تُؤْتِي:12, بِه:12, أَصَاب:12, لَيْس:12, بِمَا:12, أَ:12, تَحْتِهَا:12, فِي:12, الْعَزِيز:12, يَزِغ:12, مِنْکُم:12, انْصُرْنَا:12, يَمْحُو:12, الْمَلاَئِکَة:12, دَاوُد:12, قَلِيلَة:12, الْبَلَد:12, أَنّهُم:12, خَبُث:12, الْفَضْل:12, أَرْسَلْنَا:11, يَکُن:11, الْحَمِيد:11, جَالُوت:11, تَذَکّرُون:11, لَنَا:11, الْأَمْثَال:11, الْجِن:11, تَأْکُلُون:11, لَم:11, النّاس:11, هِي:11, إِذ:11, شَهْر:11, الْکَبِير:11, لِجِبْرِيل:11, بِالْمَعْرُوف:11, يَضُرّهُم:11, الْمَصِير:11, تَنَزّل:11, بِاللّه:11, بِإِيمَانِکُم:11, مُقْتَصِد:11, بِضَارّين:11, الطّيْر:11, إِن:11, ظَلَمُوا:11, حَتّى:11, أَقْدَامَنَا:11, لِلنّاس:11, عَدُوّا:11, يَهْد:11, لَمّا:11, کَهَيْئَة:11, فَرْعُهَا:11, تَر:11, تَجْرِي:11, يُرِد:11, يَا:11, مُحْصَنَات:11, عَدْن:11, عَن:11, لَعَلّکُم:11, آمَنُوا:11, قُضِي:11, بِئْس:11, لِتُخْرِج:11, أَعْلَم:11, هُم:11, ثَبّت:11, أَمْرِنَا:11, يَدْخُلُونَهَا:11, بِالْحَق:11, الطّين:11, أَيّهَا:11, قَلْبَه:11, لِنَبِي:11, مُؤْمِنِين:11, غَيْر:11, کَم:11, بَلِيغا:11, مَطْلَع:11, أَنْفُسَهُم:11, بَرَزُوا:11, يَشَاء:11, هُدًى:11, الشّاکِرِين:11, کَيْف:11, لَعَلّهُم:11, ثَوَاب:11, آتَاه:11, إِلَيْک:11, لَه:11, لِيَحْزُن:10, الصّالِحَات:10, مِائَتَيْن:10, يَعْقِلُون:10, أَنْزَلْنَاه:10, يَنْفَعُهُم:10, نَکِدا:10, مُسَافِحَات:10, جَاءُوک:10, تَدّخِرُون:10, الدّنْيَا:10, لِنَفْسِه:10, الْقِطْر:10, نُذِقْه:10, يَتَذَکّرُون:10, عَيْن:10, الْمُلْک:10, کَذٰلِک:10, مُلاَقُو:10, عَلَيْک:10, ظَالِم:10, فَاسْتَغْفَرُوا:10, زَوْجِه:10, عِبَادِه:10, الشّيْطَان:10, بُشْرَى:10, عَمِلُوا:10, لَکُم:10, نُؤْتِه:10, قُل:10, ذُرّيّة:10, خَسِر:10, الْمُؤْمِنَات:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::بِإِذْن]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۱
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(بر وزن عِلم) در قرآن مجيد به معنى اجازه ،اِراده، اعلام، اطاعت، و علم بكار رفته، ولى مىشود گفت كه ريشه اذن به معنى اطاعت و علم از اُذُن (بر وزن عُنُق) است كه گذشت و ريشه اِذن به معنى اجازه و اراده و اعلام از اِذْن (بروزن عِلم) است. در قاموس هست «اَذِنَ به: عَلِمَ وَ اَذِنَ لَهُ فى الشَّىء: اَباحَهُ لَهُ اَذِنَ اِلَيْهِ وَ لَهُ: اِسْتَمَعَ» بدين طريق مىبينيم فعل اذن چون با باء متعدى باشد به معنى علم، و چون با لام باشد به معنى اجازه و گوش دادن و چنان چه با الى باشد فقط به معنى استماع و گوش دادن است. در تمام قرآن كريم فقط در سه محلّ با باء متعدى شده است 1 - «فَأْذَنُوا بِحَرْبِ مِنَ اللّهِ وَ رَسُولِه» كه گذشت 2- [شورى:21] بنابر آنكه از قاموس نقل شد معناى آيه چنين است، يا براى آنها شريكانى هست به آنها دينى آوردهاند كه خدا نمىداند. ولى ارباب تفسير «يَأذَن» را در آيه شريفه به معنى اجازه گرفته و «ام» را در صدر آيه «بل» معنى كردهاند و اين بر خلاف متعدى شدن اذن با باء است. 3 - [حج:27] ميان مردم حج را اعلام كن. در ساير جاهاى قرآن كه به معنى اجازه است با لام متعدى شده مثل [توبه:43]. در بعضى از آيات، اذن را اراده و مشيّت معنى كردهاند نظير «فى بُيوتٍ اَذِنَ اللّه اَنْ تُرْفَعَ» يعنى: در خانههائى كه خدا اراده فرموده بزرگ و محترم شوند، و نظير [آل عمران:145] براى هيچ كس نيست كه بميرد جز به اراده خدا. اين براى آنست كه اذن با اراده يكى است و اراده در مقام از اذن بدهيم. اذان: به معنى اعلام است [توبه:3]، اذان اسلام را از آن جهت اذان گفتهاند كه مؤذن با صداى بلند دخول وقت را اعلام مىكند، مؤذن يعنى كسى كه به ندا و صداى بلند اعلام ميكند [اعراف:44]، آذَنَ در كريمه [اعراف:123] و امثال آن به معنى اذن دادن است در مفردات گويد:«اَذِنته بكذا و آذَنْتُهُ» به معنى ارباب تفاسير نيز چنين گفتهاند، شايد مراد از مفاعله در اينجا شدّت باشد يعنى پيش از آنكه من اذن قطعى و صريح بدهم به موسى ايمان آوريد؟! در كريمه [انبیاء:109] و در كريمه [فصّلت:47] آذَنَ را اعلام معنى كردهاند يعنى: اگر از دعوت تو سر پيچيدند بگو: به همه به طور مساوى اعلام كردم. و روز قيامت ندايشان مىكند: شريكان من كجايند؟ گويند: به تو خبر داديم كه از ما گواهى نيست كه بگويد: تو را شريكى هست. فرق اين دو آيه با آيه «آذَنَ لَكُمْ» آنست كه آن با لام متعدى شده و به معنى اذن دادن است چنانچه از قاموس نقل شد. ولى در اين دو آيه ظاهراً باء مقدر است يعنى «آذنتكم بعذاب اللّه على سواء» و «آذنّاك بانّه ما منّا من شهيد» و سابقاً روشن گرديد كه چون اذن متعدى به باء باشد به معنى علم است. تَأذُّن: به معنى اعلام و اخبار است با قيد كثرت و تكرار (قاموس) بنابراين، معنى كريمه [ابراهيم:7] آنست كه خداى شما مكرر اعلام كرده كه در صورت شكر، نعمت خود را زياد خواهد فرمود. استيذان: يعنى طلب اذن. [احزاب:13] نا گفته نماند: تمام معانى اُذُن (بر وزن عنق) و اِذْن (بر وزن علم) به معنى اجازه دادن و گوش دادن بر مىگردد و اين دو معنى جامع تمام معانى است .
