ریشه عدد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added root proximity by QBot) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::عدد]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
عدّ به معنى شمردن و عدد اسم مصدر است به معنى شمرده. در قاموس گويد: «العدّ: الاحصاء والاسم العدد والعديد». [مريم:94]. يعنى آنها را تا آخر حساب كرده و به طرز مخصوصى شمرده است در «حصا» گفتهايم كه احصاء تمام كردن شمارش است مثل: [ابراهيم:34]. [مريم:84]. يعنى با طرز دقيقى عمرشان و مهلتشان را مىشماريم تا به آخر رسد. تعديد: ذخيره كردن [همزه:2]. «عدّد المال: جعله عدّة للدهر» اعداد: آماده كردن كه نوعى شمردن است [انفال:60]. براى مقابله با دشمنان آنچه بتوانيد نيرو آماده كنيد. [احزاب:35] عُدَّة:(بضّم اول) ذخيره شده و آماده شده «اَلعُدَّةُ ما اَعدَدتَهُ لِحَوادِثِ الدَّهرِ مِنَ المالِ وَ السِّلاحِ» [توبه:46]. اگر خروج به جنگ اراده مىكردند حتماً براى آن وسيله آماده شده فراهم مىكردند. عِدَّة: (بكسر اول) شىء معدود است: «اَلعِدَّةُ هِىَ الشَّىءُ المَعدُود» [بقره:184]. هر كه از شما مريض باشد براى اوست معدودى از روزهاى ديگر. گاهى به معنى عدد است مثل [توبه:36]. عدّه زن مطلقه مدت معدود است كه بايد در آن از ازدواج خوددارى كند.[طلاق:1]. * [كهف:11]. عدد ظاهراً بمعنى معدود است و شايد تقدير آن «ذات عدد» باشد. * [مؤمنون:113]. گفتهاند: مراد از عادّين ملائكه حسابگر اعمال يا حسابگر اعمار يا هر كه قدرت حساب دارد، است. * [بقره:203]. آيه در بيان اعمال حجّ است مراد از ايّام معدودات ايّام تشريق است يعنى روز 11 و12 و 13 ذوالحجة، و مراد از ذكر خدا تكبيرات مخصوصى است كه بعد از پانزده نماز خوانده مىشود براى كسانيكه در «منى» هستند و بعد از ده نماز براى ديگران در تفسير عياشى چند روايت نقل شده كه ايّام معدودات ايام تشريق و ذكر عبارت است از تكبير بعد از نماز. تكبير آن روزها به نقل مجمع بدين قرار است «اَللَّه اَكبَرُ. اَللَّه اَكبَرُ. لا الهَ اَلا اللَّهُ وَ اَللَّه اَكبَرُ. وَللَّهِ الحَمدُ. اَللَّه اَكبَرُ عَلى ماهَدانا. وَالحَمدُللَّهِ عَلى ما اَولانا وَ اَللَّه اَكبَرُ على ما رَزَقَنا مِن بَهيمَةِ الاَنعامِ». * [آل عمران:24]. اين ادّعاى يهود است راجع به عذاب آخرت و مرادشان كم بودن مدت آن است به قولى مراد از ايام معدودات چهل روز است به قدر مدّت عبادت گوساله و بقولى مدت آن هفت روز بود و همان هفت روز مراد است و از جبائى نقل شده كه: غرض قطع شدن عذاب است يعنى پيوسته در عذاب نخواهيم بود. قول جبائى و هفت روز از قول اول اقواى است كه بنىاسرائيل همه چهل روز مدّت ميعاد موسى را عبادت گوساله نكردند بلكه بعد از گذشتن يك ماه آن زمزمه پيدا شد والله العالم. | عدّ به معنى شمردن و عدد اسم مصدر است به معنى شمرده. در قاموس گويد: «العدّ: الاحصاء والاسم العدد والعديد». [مريم:94]. يعنى آنها را تا آخر حساب كرده و به طرز مخصوصى شمرده است در «حصا» گفتهايم كه احصاء تمام كردن شمارش است مثل: [ابراهيم:34]. [مريم:84]. يعنى با طرز دقيقى عمرشان و مهلتشان را مىشماريم تا به آخر رسد. تعديد: ذخيره كردن [همزه:2]. «عدّد المال: جعله عدّة للدهر» اعداد: آماده كردن كه نوعى شمردن است [انفال:60]. براى مقابله با دشمنان آنچه بتوانيد نيرو آماده كنيد. [احزاب:35] عُدَّة:(بضّم اول) ذخيره شده و آماده شده «اَلعُدَّةُ ما اَعدَدتَهُ لِحَوادِثِ الدَّهرِ مِنَ المالِ وَ السِّلاحِ» [توبه:46]. اگر خروج به جنگ اراده مىكردند حتماً براى آن وسيله آماده شده فراهم مىكردند. عِدَّة: (بكسر اول) شىء معدود است: «اَلعِدَّةُ هِىَ الشَّىءُ المَعدُود» [بقره:184]. هر كه از شما مريض باشد براى اوست معدودى از روزهاى ديگر. گاهى به معنى عدد است مثل [توبه:36]. عدّه زن مطلقه مدت معدود است كه بايد در آن از ازدواج خوددارى كند.[طلاق:1]. * [كهف:11]. عدد ظاهراً بمعنى معدود است و شايد تقدير آن «ذات عدد» باشد. * [مؤمنون:113]. گفتهاند: مراد از عادّين ملائكه حسابگر اعمال يا حسابگر اعمار يا هر كه قدرت حساب دارد، است. * [بقره:203]. آيه در بيان اعمال حجّ است مراد از ايّام معدودات ايّام تشريق است يعنى روز 11 و12 و 13 ذوالحجة، و مراد از ذكر خدا تكبيرات مخصوصى است كه بعد از پانزده نماز خوانده مىشود براى كسانيكه در «منى» هستند و بعد از ده نماز براى ديگران در تفسير عياشى چند روايت نقل شده كه ايّام معدودات ايام تشريق و ذكر عبارت است از تكبير بعد از نماز. تكبير آن روزها به نقل مجمع بدين قرار است «اَللَّه اَكبَرُ. اَللَّه اَكبَرُ. لا الهَ اَلا اللَّهُ وَ اَللَّه اَكبَرُ. وَللَّهِ الحَمدُ. اَللَّه اَكبَرُ عَلى ماهَدانا. وَالحَمدُللَّهِ عَلى ما اَولانا وَ اَللَّه اَكبَرُ على ما رَزَقَنا مِن بَهيمَةِ الاَنعامِ». * [آل عمران:24]. اين ادّعاى يهود است راجع به عذاب آخرت و مرادشان كم بودن مدت آن است به قولى مراد از ايام معدودات چهل روز است به قدر مدّت عبادت گوساله و بقولى مدت آن هفت روز بود و همان هفت روز مراد است و از جبائى نقل شده كه: غرض قطع شدن عذاب است يعنى پيوسته در عذاب نخواهيم بود. قول جبائى و هفت روز از قول اول اقواى است كه بنىاسرائيل همه چهل روز مدّت ميعاد موسى را عبادت گوساله نكردند بلكه بعد از گذشتن يك ماه آن زمزمه پيدا شد والله العالم. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ل:100, هم:97, الله:53, اله:51, من:51, ه:51, وله:48, ف:45, يوم:43, ما:42, کم:33, ها:31, فى:29, هن:29, على:28, عدد:28, قول:28, لا:27, انن:26, علم:25, الا:25, کون:24, کفر:24, وقى:24, الذين:24, عذب:23, سنو:23, حصى:22, ان:22, کلل:21, ب:19, اخر:18, رحم:18, نور:18, ايى:18, اتى:17, حسب:17, ا:17, او:17, ارض:17, لعن:16, ذکر:16, ک:16, لبث:16, ربب:16, عن:16, سئل:15, يا:15, رود:15, شىء:15, نا:15, امن:15, قلل:15, سفر:15, الى:15, جنن:15, نسو:14, نعم:14, فلح:14, شهر:14, طلق:14, مرض:14, عرض:14, سمو:14, عند:14, خرج:14, اخذ:14, الذى:14, مول:14, لو:14, اجر:14, حشر:14, اول:13, لکن:13, ريب:13, حرم:13, خلد:13, عجل:13, صدق:13, لعل:13, التى:13, سرح:13, طوع:13, بعث:13, متع:13, الم:13, هون:13, امر:13, عظم:13, کره:13, ذلک:13, خلق:13, مسس:13, بعض:13, شهد:13, الف:13, عوم:13, قرب:12, خسر:12, ردد:12, نفس:12, اذا:12, عبد:12, قد:12, ثم:12, عجز:12, نن:12, جعل:12, سلم:12, حسن:12, قدر:12, درهم:12, امم:12, اذن:12, حجر:12, جرى:12, وطء:12, کبر:12, کنز:12, عمل:12, غرر:12, ظلم:12, انس:12, ثمن:12, جمع:12, فصل:12, غيب:12, قوم:12, کهف:12, کثر:12, کذب:12, درى:12, نصر:12, رجل:12, بشر:12, بخس:12, لن:12, دنو:12, کمل:12, کاين:12, رضو:12, اجل:12, عسر:12, لمز:12, جهنم:12, ثلث:12, وقد:12, کن:12, عقب:12, حيض:12, رئى:12, شرر:12, سوء:12, سعر:12, نزل:12, لقى:12, خير:12, رسل:12, فتن:12, شرى:12, کلم:12, نفق:12, ملک:12, ى:12, ضعف:12, لئک:11, اللائى:11, همز:11, حلل:11, نبو:11, کرم:11, حلف:11, شدد:11, قرى:11, عزز:11, دين:11, وعد:11, ام:11, تحت:11, سبق:11, حبس:11, قبل:11, اذى:11, فوز:11, سرر:11, لدى:11, وفد:11, ملو:11, صير:11, زهد:11, ذوق:11, سوق:11, الک:11, غفر:11, سخر:11, صلح:11, ابد:11, حذر:11, غضب:11, قضى:11, حيى:11, غلظ:11, ثنى:11, فرد:11, فضل:11, حزب:11, قوى:11, ضرر:11, لم:11, وبل:11, س:11, ويل:11, نهر:11, دور:11, سرع:11, صلو:11, حکم:11, دخل:11, کظم:11, ازز:11, وثق:11, طوق:11, قمر:11, جمل:11, کسب:11, حفظ:11, عشر:11, کلب:11, يقن:10, صحب:10, حوط:10, ضوء:10, بغى:10, ثبط:10, اثم:10, ربط:10, فرى:10, يسر:10, يئس:10, عهد:10, هدى:10, فعل:10, فدى:10, خيل:10, مرى:10, فرج:10, ضرب:10, بصر:10, حمل:10, شمس:10, سلح:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۷
تکرار در قرآن: ۵۷(بار)
قاموس قرآن
عدّ به معنى شمردن و عدد اسم مصدر است به معنى شمرده. در قاموس گويد: «العدّ: الاحصاء والاسم العدد والعديد». [مريم:94]. يعنى آنها را تا آخر حساب كرده و به طرز مخصوصى شمرده است در «حصا» گفتهايم كه احصاء تمام كردن شمارش است مثل: [ابراهيم:34]. [مريم:84]. يعنى با طرز دقيقى عمرشان و مهلتشان را مىشماريم تا به آخر رسد. تعديد: ذخيره كردن [همزه:2]. «عدّد المال: جعله عدّة للدهر» اعداد: آماده كردن كه نوعى شمردن است [انفال:60]. براى مقابله با دشمنان آنچه بتوانيد نيرو آماده كنيد. [احزاب:35] عُدَّة:(بضّم اول) ذخيره شده و آماده شده «اَلعُدَّةُ ما اَعدَدتَهُ لِحَوادِثِ الدَّهرِ مِنَ المالِ وَ السِّلاحِ» [توبه:46]. اگر خروج به جنگ اراده مىكردند حتماً براى آن وسيله آماده شده فراهم مىكردند. عِدَّة: (بكسر اول) شىء معدود است: «اَلعِدَّةُ هِىَ الشَّىءُ المَعدُود» [بقره:184]. هر كه از شما مريض باشد براى اوست معدودى از روزهاى ديگر. گاهى به معنى عدد است مثل [توبه:36]. عدّه زن مطلقه مدت معدود است كه بايد در آن از ازدواج خوددارى كند.[طلاق:1]. * [كهف:11]. عدد ظاهراً بمعنى معدود است و شايد تقدير آن «ذات عدد» باشد. * [مؤمنون:113]. گفتهاند: مراد از عادّين ملائكه حسابگر اعمال يا حسابگر اعمار يا هر كه قدرت حساب دارد، است. * [بقره:203]. آيه در بيان اعمال حجّ است مراد از ايّام معدودات ايّام تشريق است يعنى روز 11 و12 و 13 ذوالحجة، و مراد از ذكر خدا تكبيرات مخصوصى است كه بعد از پانزده نماز خوانده مىشود براى كسانيكه در «منى» هستند و بعد از ده نماز براى ديگران در تفسير عياشى چند روايت نقل شده كه ايّام معدودات ايام تشريق و ذكر عبارت است از تكبير بعد از نماز. تكبير آن روزها به نقل مجمع بدين قرار است «اَللَّه اَكبَرُ. اَللَّه اَكبَرُ. لا الهَ اَلا اللَّهُ وَ اَللَّه اَكبَرُ. وَللَّهِ الحَمدُ. اَللَّه اَكبَرُ عَلى ماهَدانا. وَالحَمدُللَّهِ عَلى ما اَولانا وَ اَللَّه اَكبَرُ على ما رَزَقَنا مِن بَهيمَةِ الاَنعامِ». * [آل عمران:24]. اين ادّعاى يهود است راجع به عذاب آخرت و مرادشان كم بودن مدت آن است به قولى مراد از ايام معدودات چهل روز است به قدر مدّت عبادت گوساله و بقولى مدت آن هفت روز بود و همان هفت روز مراد است و از جبائى نقل شده كه: غرض قطع شدن عذاب است يعنى پيوسته در عذاب نخواهيم بود. قول جبائى و هفت روز از قول اول اقواى است كه بنىاسرائيل همه چهل روز مدّت ميعاد موسى را عبادت گوساله نكردند بلكه بعد از گذشتن يك ماه آن زمزمه پيدا شد والله العالم.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| أُعِدَّتْ | ۴ |
| مَعْدُودَةً | ۱ |
| مَعْدُودَاتٍ | ۳ |
| فَعِدَّةٌ | ۲ |
| الْعِدَّةَ | ۲ |
| أَعَدَّ | ۱۴ |
| أَعِدُّوا | ۱ |
| عِدَّةَ | ۲ |
| لَأَعَدُّوا | ۱ |
| عُدَّةً | ۱ |
| عَدَدَ | ۳ |
| مَعْدُودَةٍ | ۲ |
| مَعْدُودٍ | ۱ |
| تَعُدُّوا | ۲ |
| عَدَداً | ۳ |
| بِعِدَّتِهِمْ | ۱ |
| نَعُدُّ | ۱ |
| عَدّاً | ۲ |
| عَدَّهُمْ | ۱ |
| تَعُدُّونَ | ۲ |
| الْعَادِّينَ | ۱ |
| عِدَّةٍ | ۱ |
| تَعْتَدُّونَهَا | ۱ |
| نَعُدُّهُمْ | ۱ |
| لِعِدَّتِهِنَ | ۱ |
| فَعِدَّتُهُنَ | ۱ |
| عِدَّتَهُمْ | ۱ |
| عَدَّدَهُ | ۱ |
