الذاريات ٢٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن جزییات آیه)
 
خط ۳۶: خط ۳۶:
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link391 | آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link391 | آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link392 | اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link392 | اقسام آيات و نشانه هایی كه در نفوس خودِ انسان ها هست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link393 | وجوه مختلف در اينكه فرمود: ((و فى السماء رزقكم و ما تدعون ))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link393 | مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link394 | احتمال اينكه مقصود از آسمان در آيه شريفه غيب باشد نيز ممكن است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link395 | گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link395 | گفتارى درباره كافى بودن رزق براى روزى خواران]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link396 | داستان وارد شدن ملائكه عذاب قوم لوط، بر ابراهيم«ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link396 | داستان وارد شدن ملائكه ماءمور به هلاك ساختن قوم لوط ابراهيم (ع ) و آنچه بين ميزبان و ميهمانان گذشت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link397 | آيتى كه خداوند با عذاب و هلاکت قوم لوط، بر جاى گذاشت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link397 | آيتى كه خداوند با عذاب قوم لوط و هلاكتشان بر جاى گذاشت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link398 | اشاره به هلاكت قوم عاد، ثمود و قوم نوح «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link398 | اشاره به هلاكت فرعون و لشكريانش و هلاكت عاد، ثمود و قوم نوح (ع )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link399 | معناى آيه: «وَ السّمَاء بَنَينَاهَا بِأيدٍ وَ إنّا لَمُوسِعُون»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link399 | معناى آيه : ((و السماء بنيناها بايد و انا لموسعون ))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link400 | بحث روايتى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link400 | (روايتى درباره آيات انفسى ، رزق ، يد داشتن خدا، و خلق زوجين از هر چيز و...)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link401 | رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۱۹

کپی متن آیه
وَ فِي‌ الْأَرْضِ‌ آيَاتٌ‌ لِلْمُوقِنِينَ‌

ترجمه

و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است،

ترتیل:
ترجمه:
الذاريات ١٩ آیه ٢٠ الذاريات ٢١
سوره : سوره الذاريات
نزول : ٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آیَاتٌ»: دلائل روشن. نشانه‌های آشکار. «لِلْمُوقِنِینَ»: برای افرادی که خواهان یقین هستند. کسانی که اهل یقین هستند.


تفسیر


نکات آیه

۱ - وجود نشانه هاى فراوان و مهم الهى در زمین براى اهل یقین (و فى الأرض ءایت للموقنین) جمع و نکره آمدن «آیات»، دلالت بر فراوانى و عظمت آن دارد.

۲ - حق باوران اهل یقین، توانا به درک پیام هاى بایسته آیات الهى در زمین (و فى الأرض ءایت للموقنین)

۳ - مطالعه مظاهر طبیعت در زمین، از راه هاى تحکیم مبانى توحید و خداشناسى (و فى الأرض ءایت للموقنین) برداشت یاد شده در صورتى است که «موقنین» نظر به کسانى داشته باشد که بالفعل، داراى یقین به خدا و توحیداند. در نتیجه مطالعه آیات تکوینى خداوند در زمین، وسیله اى براى تحکیم پایه هاى معرفت و یقین آنان خواهد بود.

۴ - حقانیت معاد، داراى نشانه هایى در زمین و پهنه طبیعت * (و فى الأرض ءایت للموقنین) با توجه به ارتباط این آیه با آیات پیشین - که در رابطه با معاد و حیات اخروى بود - احتمال مى رود که کلمه «آیات»، اشاره به نشانه هاى امکان معاد و حقانیت آن داشته باشد.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: آیات آفاقى ۱، ۳; درک کنندگان آیات خدا ۲
  • توحید: دلایل توحید ۳
  • حق: حق پذیران و آیات خدا ۲; فضایل حق پذیران ۲
  • خدا: دلایل خدا شناسى ۳
  • زمین: آیات خدا در زمین ۱، ۲
  • طبیعت: آثار مطالعه طبیعت ۳، ۴
  • معاد: دلایل معاد ۴
  • یقین: اهل یقین و آیات خدا ۱، ۲; فضایل اهل یقین ۲

منابع