الواقعة ٧٤

فَسَبِّحْ‌ بِاسْمِ‌ رَبِّکَ‌ الْعَظِيمِ‌

ترجمه

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!

|پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.

پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو.

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی.

به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى.

پس به نام پروردگارت که بزرگ است تسبیح گوی‌

پس نام پروردگار بزرگ خود را به پاكى ياد كن.

حال که چنین است، نام پروردگار بزرگوار خود را ورد زبان ساز (و سپاسگزار نعمتهای فراوان او باش، و به ستایش وی بپرداز).

پس به نام پروردگار بزرگت (او را) تنزیه کن.

پس تسبیح گوی به نام پروردگار بزرگ خویش‌

الواقعة ٧٣	آیه ٧٤	الواقعة ٧٥
سوره : سوره الواقعة نزول : ٢ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ»: پروردگار خود را بستای و بگو: سُبْحانَ مَنْ خَلَقَ هذِهِ الأشْیاءَ بِقُدْرَتِهِ، وَ سَخَّرَها لَنا بِحِکْمَتِهِ، سُبْحانَهُ ما أَعْظَمَ شَأْنَهُ، وَ أَکْبَرَ سُلْطانَهُ. نام پروردگار خود را ورد زبان ساز و یاد خدا کن.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

(۳)

بِسْمِ‌ اللَّهِ‌ الرَّحْمٰنِ‌... (۱)

تفسیر

• آيات ۵۷ - ۹۶، سوره واقعه
• بيان جهت اينكه لازمه اعتقاد به آفريدگار تصديق قيامت و معاد است (نحن خلقناكم فلولاتصدقون )
• مرگ تقدير شده است و ناشى از غلبه اسبابزوال بر قدرت و اراده خداوند نيست
• حكمت و غرض از تقدير مرگ : تبديل امثال ، و انشاء مجدد اموات
• توضيح اينكه چگونه علم به دنيا و خصوصيات آن مسلتزم اذعان به معاد است
• بيان اينكه آيه : ((و لقد علمتم النشاة الاولى فلولا تذكرون )) مبتنى بر قياس نيست
• اثبات ربوبيت پروردگار با بر شمردن سه تا از مهمترين حوائج مردم : زراعت ، آب وآتش
• معناى آيه : ((فسبح باسم ربك العظيم
• معناى اينكه قرآن كريم و ((انى كتاب مكنون )) است
• مراد از ((مس )) و ((مظهرون )) در آيه : ((لا يسمه لا المطهرون ))
• معناى اينكه فرمود: روزى خود را تكذيب قرار مى دهيد
• اگر قيامتى در كار نيست پس چرا جان به گلوگاه رسيده را بر نمى گردانيد؟!
• وضع طوائف سه گانه (مقربون ، اصحاب اليمين و اصحابالشمال ) در حال مرگ و پس از مرگ
• (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - ساحت خداوند، منزه و مبرّا از هر عیب و نقص (فسبّح باسم ربّک العظیم) «تسبیح» به معناى تنزیه کردن از هر نقص و کاستى است.

۲ - آفرینش انسان از منى، بر آوردن دانه ها از دل خاک و رشد و نموّ دادن آن، فرو فرستادن باران از آسمان و ایجاد درخت آتش زنه براى بیابان گردان; بیانگر مبرّا بودن ساحت او از نقص و کاستى (أفرءیتم ما تمنون ... فسبّح باسم ربّک العظیم) تفریع «فسبّح» بر مطالب آیات پیشین، نشانگر مطلب یاد شده است.

۳ - نام خداوند، بزرگ و ارجمند است. (فسبّح باسم ربّک العظیم) برداشت بالا، بر این احتمال است که «العظیم» وصف «اسم» باشد.

۴ - خداوند، پروردگارى بزرگ و بلند مرتبه (فسبّح باسم ربّک العظیم) «العظیم» مى تواند صفت براى «ربّ» و یا صفت براى «اسم» باشد. برداشت یاد شده بر پایه احتمال اول است.

۵ - پیامبر(ص)، مأمور تسبیح گفتن خداوند و مبرّا اعلام کردن ساحت او از هر نقص و کاستى (فسبّح باسم ربّک العظیم)

۶ - تسیح خدا از مهم ترین ذکرها است. (فسبّح باسم ربّک العظیم)

۷ - پیامبر(ص)، مورد عنایت و توجه ویژه خداوند (فسبّح باسم ربّک) اضافه «ربّ» به ضمیر «ک» اضافه تشریفى و بیانگر مطلب بالا است.

۸ - ربوبیت خداوند بر جهان هستى، مقتضى تسبیح و تنزیه او است. (نحن خلقنکم ... نحن جعلنها تذکرة ... فسبّح باسم ربّک)

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: صفات جلال ۱
• انسان: مراحل خلقت انسان ۲
• باران: بارش باران ۲
• تسبیح: تسبیح خدا ۵; زمینه تسبیح خدا ۸
• چوب: خلقت چوب آتش زا ۲
• خدا: آثار ربوبیت خدا ۸; تنزیه خدا ۱; خدا و عیب ۱; خدا و نقص ۱; دلایل تنزیه خدا ۲; ربوبیت خدا ۴; عظمت خدا ۴; عظمت نام خدا ۳
• ذکر: ذکر تسبیح خدا ۶; مهمترین ذکر ۶
• گیاهان: رویش گیاهان ۲
• لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۷
• محمد(ص): تکلیف محمد(ص) ۵; فضایل محمد(ص) ۷
• منى: نقش منى ۲