البقرة ١٤٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=یا گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحق و یعقوب و سبطها بودند جهودان یا ترسایان بگو آیا شما داناترید یا خدا و کیست ستمگرتر از آنکه نهان کرده است گواهیی را که نزد او است از خدا و نیست خدا غافل از آنچه میکنید | |-|معزی=یا گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحق و یعقوب و سبطها بودند جهودان یا ترسایان بگو آیا شما داناترید یا خدا و کیست ستمگرتر از آنکه نهان کرده است گواهیی را که نزد او است از خدا و نیست خدا غافل از آنچه میکنید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = [[نازل شده در سال::17|٥ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::140|١٤٠]] | قبلی = البقرة ١٣٩ | بعدی = البقرة ١٤١ | کلمه = [[تعداد کلمات::37|٣٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَمْ»: یا این که. «أَظْلَمُ»: ستمکارتر. «کَتَمَ»: پنهان کرد. «مِنَ اللهِ»: از سوی خدا. واصله از سوی خدا. | «أَمْ»: یا این که. «أَظْلَمُ»: ستمکارتر. «کَتَمَ»: پنهان کرد. «مِنَ اللهِ»: از سوی خدا. واصله از سوی خدا. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۲۹
ترجمه
البقرة ١٣٩ | آیه ١٤٠ | البقرة ١٤١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَمْ»: یا این که. «أَظْلَمُ»: ستمکارتر. «کَتَمَ»: پنهان کرد. «مِنَ اللهِ»: از سوی خدا. واصله از سوی خدا.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
نکات آیه
۱ - یهودیان آیین ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و نوادگانش را آیین یهودیت و ایشان را یهودى مى دانستند. (أم تقولون إن إبراهیم و إسمعیل ... کانوا هوداً) جمله «أم تقولون ...» داراى لفّ اجمالى است و حاکى از دوقضیه مى باشد: الف) اى یهودیان! آیا مى پندارید که ابراهیم و ...، یهودى بودند؟ ب) اى نصارا! آیا شما مى پندارید که ابراهیم و ...، نصرانى بودند؟
۲ - نصارا آیین ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و نوادگانش را آیین نصرانیت و ایشان را نصرانى مى دانستند. (أم تقولون إن إبراهیم و إسمعیل ... کانوا هوداً أو نصرى)
۳ - یهود و نصارا - على رغم داشتن اختلافهاى اساسى با یکدیگر - بر ضد اسلام و مسلمانان همسو و هم آوا هستند. (أم تقولون إن إبراهیم ... کانوا هوداً أو نصرى) روشن است که یهودیان اظهار نمى داشتند که ابراهیم و ... نصرانى بودند و همچنین نصارا نمى گفتند که ابراهیم و ... یهودى بودند. بنابراین آوردن «لفّ اجمالى» و بیان نکردن عقیده هر کدام به صورت تفصیلى، حاوى این نکته است که: آنان - على رغم اختلافاتشان - بر ضد اسلام و مسلمین هم آوا و همسو هستند.
۴ - خداوند، به آیین پیامبران خویش از همگان آگاهتر است. (قل ءأنتم أعلم أم اللّه)
۵ - ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب(ع) و نوادگان او، نه یهودى بودند و نه نصرانى (أم تقولون ... کانوا هوداً أو نصرى) جمله «أم تقولون ...» در بردارنده استفهام انکارى توبیخى است; یعنى، چنین پندارى هست ولى پندارى باطل و ناصواب مى باشد و معتقدان به آن سزاوار ملامت هستند.
۶ - تحریف تاریخ انبیا از سوى یهود و نصارا (أم تقولون إن إبراهیم و إسمعیل ... کانوا هوداً أو نصرى)
۷ - ظالمترین مردم کسى است که حقایق دینى و معارف الهى را کتمان کرده و از ارائه آنها به دیگران خوددارى کند. (و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه) «من اللّه» همانند «عنده» صفت براى «شهادة» است. بنابراین «شهادة عنده من اللّه»; یعنى، شهادتى که در نزد اوست از ناحیه خدا دریافت کرده است. مقصود از شهادت که از ناحیه خدا در اختیار انسان مى باشد، حقایق دینى و معارف الهى است.
۸ - یهود و نصارا، حقیقتى را از ناحیه خداوند در اختیار داشتند که باید آن را به مردم ارائه مى کردند. (أم تقولون ... و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه) چون در این بخش از آیات سخن درباره یهود و نصارا است، معلوم مى شود: اشاره مستقیم جمله «من أظلم ...» و مصداق مورد نظر آن، یهود و نصارا مى باشند.
۹ - یهود و نصارا به خاطر کتمان حقایقى درباره ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب(ع) و نوادگان یعقوب، از ظالمترین مردم هستند. (أم تقولون إن إبراهیم ... و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه) از مصداقهاى مورد نظر براى «شهادة من اللّه» به قرینه صدر آیه، حقایقى است درباره ابراهیم(ع) و سایر پیامبران یاد شده در آیه.
۱۰ - یهود و نصارا، حقیقتى را که باید به آن شهادت مى دادند، کتمان کرده و از ارائه آن خوددارى نمودند. (و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه)
۱۱ - ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب(ع) از پیامبران و شخصیتهاى مورد قبول یهود و نصارا (أم تقولون إن إبراهیم ... کانوا هوداً أو نصرى)
۱۲ - اداى شهادت واجب و کتمان آن ظلم است. (و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه)
۱۳ - خداوند از اعمال انسانها غافل نبوده و به همه آنها آگاهى دارد. (و ما اللّه بغفل عما تعملون)
۱۴ - عالمان اهل کتاب، مورد تهدید خداوند به خاطر کتمان حقایق آسمانى (و من أظلم ممن کتم شهدة عنده من اللّه و ما اللّه بغفل عما تعملون) هدف از بیان آگاهى خدا و غفلت نداشتن از رفتار عالمان اهل کتاب، تهدید کردن آنان به کیفر و مجازات مى باشد.
روایات و احادیث
۱۵ - از امام کاظم(ع) روایت شده که فرمود: «... و ان سئلت عن الشهادة فاشهد بها، و هو قول اللّه عز و جل ... و من أظلم ممن کتم شهادة عنده من اللّه ...;[۱] اگر از تو از شهادتى که [آن را تحمل کرده اى] سؤال شد، پس شهادت بده و این سخن خداى عز و جل است: و من أظلم ممن کتم شهادة عنده من اللّه ... ».
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): دین ابراهیم(ع) ۵; شخصیت ابراهیم(ع) ۱۱
- اسباط: دین اسباط ۵
- اسحاق(ع): دین اسحاق(ع) ۵; شخصیت اسحاق(ع) ۱۱
- اسلام: دشمنان اسلام ۳
- اسماعیل(ع): دین اسماعیل(ع) ۵; شخصیت اسماعیل(ع) ۱۱
- اسماء و صفات: صفات جلال ۱۳; صفات جمال ۱۳
- انبیا: تحریف تاریخ انبیا ۶; دین انبیا ۴
- انسان: عمل انسان ۱۳
- جرایم: موارد جرایم ۱۲
- حق: ظلم کتمان حق ۷
- خدا: اختصاصات خدا ۴; تهدیدهاى خدا ۱۴; خدا و غفلت ۱۳; علم خدا ۴، ۱۳
- دین: کتمان دین ۷
- ظالمان: ظالمترین مردم ۷، ۹
- ظلم: مراتب ظلم ۷; موارد ظلم ۱۲
- علماى اهل کتاب: تهدید علماى اهل کتاب ۱۴; علماى اهل کتاب و کتمان حق ۱۴
- گواهى: احکام گواهى ۱۲; اهمیّت گواهى ۱۵; کتمان گواهى ۱۲; وجوب گواهى ۱۲
- مسلمانان: دشمنان مسلمانان ۳
- مسیحیان: تحریفگرى مسیحیان ۶; ظلم مسیحیان ۹; عقیده مسیحیان ۲; مسؤولیت مسیحیان ۸; مسیحیان و ابراهیم(ع) ۹، ۱۱; مسیحیان و اسباط ۹; مسیحیان و اسحاق(ع) ۹، ۱۱; مسیحیان و اسماعیل (ع) ۹، ۱۱; مسیحیان و دین ابراهیم(ع) ۲; مسیحیان و دین اسباط ۲; مسیحیان ودین اسحاق(ع) ۲; مسیحیان و دین اسماعیل(ع) ۲; مسیحیان و دین یعقوب(ع) ۲; مسیحیان و کتمان حق ۹، ۱۰; مسیحیان و یعقوب(ع) ۹، ۱۱
- واجبات: ۱۲
- یعقوب(ع): دین یعقوب(ع) ۵; شخصیت یعقوب(ع) ۱۱
- یهود: اتحاد یهود و مسیحیان ۳; اختلاف یهود با مسیحیان ۳; تحریفگرى یهود ۶; ظلم یهود ۹; عقیده یهود ۱; مسؤولیت یهود ۸; یهود و ابراهیم(ع) ۹، ۱۱; یهود و اسباط(ع) ۹; یهود و اسحاق(ع) ۹، ۱۱; یهود و اسماعیل (ع) ۹، ۱۱; یهود و دین ابراهیم(ع) ۱; یهود و دین اسباط ۱; یهود ودین اسحاق(ع) ۱; یهود و دین اسماعیل(ع) ۱; یهود و دین یعقوب(ع) ۱; یهود و کتمان حق ۹، ۱۰; یهود و یعقوب(ع) ۹، ۱۱
منابع
- ↑ کافى، ج ۱، ص ۳۱۵، ح ۱۴.