نتایج جستجو

«یَدُعُّ» به صورت فعل «مضارع» آمده، نشان مى دهد این کار مستمر آنها در مورد یتیمان و مستمندان بوده است. دعع‌ (۳ بار) [ماعون:2]، [طور:13] دعّ به معنى دفع شديد

و آنها را که قصد سوء استفاده از اموال یتیمان دارند، و با آمیختن اموال آنها با اموال خود، به حیف و میل اموال یتیمان می‌پردازند، از دلسوزان پاکدل واقعی می‌شناسد

اقتصادى، دو شرط براى جواز تصرف یتیمان در اموال خود (و ابتلوا التیامى ... فادفعوا الیهم اموالهم) ۴- وجوب ردّ اموال یتیمان، پس از بلوغ جنسى و احراز رشد اقتصادى

همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در

می‌دهد نخست به اهمیت حفظ مال یتیمان پرداخته و با لحنی مشابه آنچه در مورد عمل منافی عفت در آیات قبل گذشت می‌گوید: «و به اموال یتیمان نزدیک نشوید» (وَ لا تَقْرَبُوا

کشیده‌ای، اکنون از دل و جان مراقب یتیمان باش و روح تشنه آنها را با محبتت سیراب کن. این نشان می‌دهد که در مورد یتیمان مسأله اطعام و انفاق گرچه مهم است،

حصر است. ۲ - پرخاش به یتیمان و از خود راندن آنان، رفتارى نکوهیده است. (فذلک الذى یدعّ الیتیم) ۳ - پذیرش و نوازش، بالاترین نیاز یتیمان است. (فذلک الذى یدعّ

هرگونه تصرف عدوانى در داراییهاى یتیمان و تجاوز به آن حرام است. (و لاتقربوا مال الیتیم) بیان حرمت تصرف در اموال یتیمان با به کارگیرى فعل «لاتقربوا» (نزدیک

جاودانه در آن باشند و اين است رستگارى و كاميابى بزرگ. این (احکام راجع به یتیمان و وصیّت و سهام مواریث) حدود خدا (در میان حق و باطل) است و (آنها را محترم

يتيم از گناهان كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه اموال يتيمان را به ظلم مى خورند فقط در شكمشان آتش مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ

برگردانید، از آنِ خدا و از آنِ پیامبرش و از آنِ خویشاوندان نزدیکتر(ش) و (برای) یتیمان و بینوایان و در راه مانده(ها) است، تا میان توانگرانتان دست به دست نگردد

جمله «و کان أبوهما صالحاً» نشانِ علّت تعمیر دیوار است. ۷- صلاح و نیکى پدر یتیمان، مایه اراده خداوند بر دستیابى آنان به گنج نهفته خویش، هنگام توان مندى بر

صلاتهم ساهون) ۴ - بى توجّهى نمازگزاران به نماز خویش، نکوهیده تر از آزار یتیمان و فراموش کردن بینوایان است. (فویل للمصلّین . الذین هم عن صلاتهم ساهون) این

شده است، بیانگر برداشت یاد شده است. ۴ - آزمون دانستن فقر و غنا، گرامى داشت یتیمان، سیر کردن گرسنگان، تصرف نکردن ارث دیگران و پرهیز از مال دوستى، زمینه ساز

آیات شامل این کلمه بدر (۲ بار) عجله. سرعت. [نساء:6] اموال يتيمان را به اسراف و به عجله مبادا كه بزرگ شوند و از خوردن و اسراف مانع شوند، نخوريد. وَ أَن

يتيم از گناهان كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه اموال يتيمان را به ظلم مى خورند فقط در شكمشان آتش مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ

[توبه:128]. اعنات: به مشقّت انداختن [بقره:220]. اگر خدا مى‏خواست شما را در باره يتيمان به زحمت مى‏انداخت. اللّه وَ إِن شَاء عَزِيز لَو حَکِيم الْمُصْلِح لا مِن

«السّفهاء» در آیه فوق فرمود: من لا تثق به. ۱۸- ضرورت پرهیز از سپردن اموال یتیمان به آنها، قبل از رسیدن آنان به مرحله رشد (و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم) امام

چيزى، پنج يك آن براى خدا و رسول و قريب رسول (امام كه ذى‏القربى مفرد است) و يتيمان و مسكينان و ابن سبيل است، اگر به خدا و به آنچه روز فرقان (روز بدر) و روزى

تمام احکامی که در مورد تحریم شرک و قتل نفس و زنا و فرزندکشی و تصرف در مال یتیمان و آزار پدر و مادر و مانند آن در آیات پیشین گذشت می‌گوید: «تمام اینها گناهش