۱۴٬۴۷۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۱۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از نور خدا، همان نور ايمان و معرفت است، كه به مؤمنان اختصاص دارد
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
«'''مَثَلُ نُورِهِ'''» - اين آيه شريفه، نور خدا را توصيف مى كند، و اگر كلمه «نور» را به ضمير خدا اضافه كرده و فرموده «نور او» - با در نظر گرفتن اين كه اضافه مذكور، لاميه است و معنايش «نورى كه مال اوست» مى باشد - خود، دليل بر اين است كه مراد وصف آن نور كه خود خداست، نيست، بلكه مراد وصف آن نورى است كه خدا آن را افاضه مى كند. | «'''مَثَلُ نُورِهِ'''» - اين آيه شريفه، نور خدا را توصيف مى كند، و اگر كلمه «نور» را به ضمير خدا اضافه كرده و فرموده «نور او» - با در نظر گرفتن اين كه اضافه مذكور، لاميه است و معنايش «نورى كه مال اوست» مى باشد - خود، دليل بر اين است كه مراد وصف آن نور كه خود خداست، نيست، بلكه مراد وصف آن نورى است كه خدا آن را افاضه مى كند. | ||
البته باز مراد از آن، نور عامى كه افاضه اش كرده، و به وسيله آن، هر چيزى ظهور يافته و عبارت است از وجودى كه هر چيزى به آن وصف مى گردد، نيست. به دليل اين كه بعد از تتميم مثل فوق، فرموده: | البته باز مراد از آن، نور عامى كه افاضه اش كرده، و به وسيله آن، هر چيزى ظهور يافته و عبارت است از وجودى كه هر چيزى به آن وصف مى گردد، نيست. به دليل اين كه بعد از تتميم مثل فوق، فرموده: «خدا هر كه را بخواهد، به سوى نور خود هدايت مى كند». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۱۷۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۱۷۱ </center> | ||
و اگر مقصود «وجود» بود كه همه موجودات به آن رسيده اند، ديگر به موجود خاصى اختصاص نداشت، بلكه مراد از آن نور، نورى است خاص، كه خداى تعالى، آن را تنها به مؤمنان اختصاص داده و آن، به طورى كه از كلام استفاده مى شود، حقيقت ايمان است. | و اگر مقصود «وجود» بود كه همه موجودات به آن رسيده اند، ديگر به موجود خاصى اختصاص نداشت، بلكه مراد از آن نور، نورى است خاص، كه خداى تعالى، آن را تنها به مؤمنان اختصاص داده و آن، به طورى كه از كلام استفاده مى شود، حقيقت ايمان است. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۷: | ||
علاوه بر اين، در چند جاى قرآن صريحا اين نور را وصف مؤمنان خوانده. از آن جمله فرموده: «لَهُم أجرُهُم وَ نُورُهُم». و نيز فرموده: «يَقُولُونَ رَبَّنَا أتمِم لَنَا نُورَنَا»، و معنا ندارد كه قرآن وصف مؤمنان باشد، و اگر به اعتبار معارفى كه قرآن براى آنان كشف مى كند، در نظر گرفته شود. باز به همان معنايى كه ما گفتيم، بر مى گردد. | علاوه بر اين، در چند جاى قرآن صريحا اين نور را وصف مؤمنان خوانده. از آن جمله فرموده: «لَهُم أجرُهُم وَ نُورُهُم». و نيز فرموده: «يَقُولُونَ رَبَّنَا أتمِم لَنَا نُورَنَا»، و معنا ندارد كه قرآن وصف مؤمنان باشد، و اگر به اعتبار معارفى كه قرآن براى آنان كشف مى كند، در نظر گرفته شود. باز به همان معنايى كه ما گفتيم، بر مى گردد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۱۷۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۱۷۲ </center> | ||
==تمثيل نور خدا به نور چراغ، براى بيان تابش نور ايمان و معرفت در قلوب مؤمنان== | ==تمثيل نور خدا به نور چراغ، براى بيان تابش نور ايمان و معرفت در قلوب مؤمنان== | ||
