۱۷٬۱۷۷
ویرایش
خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
<span id='link121'><span> | <span id='link121'><span> | ||
و در الدر المنثور است كه: ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده كه در تفسير آيه «مَرَجَ البَحرَينِ يَلتَقِيَان» گفته: منظور از «دو دريا» على و فاطمه است، و منظور از برزخ و حائل ميان آن دو، رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است. و در تفسير آيه «يَخرُجُ مِنهُمَا اللُّؤلُؤُ وَ المَرجَان» گفته است: منظور از «لؤلؤ و مرجان»، حسن و حسين است. | |||
و در الدر المنثور است كه : ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده كه در تفسير آيه | |||
مؤلف: نظير اين حديث را، الدر المنثور، از ابن مردويه، از انس بن مالك و نيز صاحب مجمع البيان، از سلمان فارسى و سعيد بن جبير و سفيان ثورى روايت كرده اند. چيزى كه هست، بايد دانست كه اين تفسير، تفسير به باطن است، نه اين كه بخواهد بفرمايد: معناى بحرين و برزخ و لؤلؤ و مرجان است. | |||
و در تفسير | |||
و در مناقب ابن شهر | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «كُلُّ مَن عَلَيهَا فَانٍ» آمده كه: امام در بيان جملۀ «كُلّ مَن عَلَيهَا فَانٍ» فرموده: هر كس كه بر روى زمين قرار دارد. و در معناى جمله «وَ يَبقَى وَجهُ رَبّكَ» فرموده: منظور از «وجه پروردگار»، دين او است. و امام على بن الحسين فرموده: وجه خدا كه مردم رو به سوى آن مى آيند، ماييم. | ||
و در مناقب ابن شهر اشوب، در ذيل آيه «وَ يَبقَى وَجهُ رَبّك» آمده كه: امام صادق «عليه السلام» فرمود: وجه اللّه ماييم. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۳ </center> | ||
مؤلف: و در معناى اين دو روايت، رواياتى ديگر نيز هست و ما، در سابق بيانى داشتيم كه تفسير «وجه اللّه»، به دين و امام را توجيه مى كند. | |||
و در | |||
و در تفسير | و در كافى، در خطبه اى كه از على «عليه السلام» نقل كرده، آمده كه فرمود: «الحَمدُ لِله الّذِى لَا يَمُوتُ وَ لَا يَنقَضِى عَجَائِبُهُ لِأنّهُ كُلّ يَومٍ هُوَ فِى شَأنٍ مِن إحدَاثِ بَدِيعٍ لَم يَكُن». | ||
و در مجمع | |||
و در تفسير قمى، در ذيل همين آيه آمده كه امام فرمود: يعنى زنده مى كند و مى ميراند. زياد مى كند و كمى و نقصان مى آورد. | |||
و در مجمع البيان، از ابو درداء، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» روايت آورده كه در ذيل جمله «كُلّ يَومٍ هُوَ فِى شَأن» فرمود: يك شأن او، اين است كه گناهانى را بيامرزد. يكى ديگر اين كه در اندوه و گرفتارى ها، فرج و گشايش دهد. يكى اين كه مردمى را بلند كند، مردمى ديگر را از بالا به پايين آورد. | |||
مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از آن جناب نقل كرده، و در معناى آن، حديثى از ابن عُمَر، از آن جناب به اين عبارت آورده که فرمود: گناهى را بيامرزد و اندوهى را برطرف سازد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۴ </center> | ||
<span id='link122'><span> | <span id='link122'><span> | ||
==آيات ۳۱ - ۷۸، سوره الرحمن == | ==آيات ۳۱ - ۷۸، سوره الرحمن == | ||
سنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ(۳۱) | سنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ(۳۱) |
ویرایش