ریشه لوم
تکرار در قرآن: ۱۴(بار)
قاموس قرآن
سرزنش.آن نوعا در مقابل چيزى است كه به ملامت كننده ناگوار و به ملامت شده نامناسب باشد.[ابراهيم:22] مرا ملامت نكنيد خود را ملامت كنيد. تلاوم: ملامت كردن يكديگر است [قلم:30]. بعضى به بعضى روكردندو همديگر را سرزنش مىنمودهاند. لَوْمَة: به معنى ملامت است [مائده:54]. در راه خدا جهاد مىكنند و از ملامت سرزنش كنندهاى نمىترسند. ملوم اسم مفعول است [اسراء:39]. مُليم: به ضم ميم اسم فاعل است به معنى ملامت كننده [صافات:142]. ماهى او را بلعيد حال آنكه خودش را ملامت مىكرد كه چرا از ميان قوم خويش خارج شدم و يا قوم خويش را ملامت مىكرد كه او را به تنگ آورده سبب خروج وى گشتند طبرسى آن را مستحق لوم معنى كرده و گويد: مليم آن است كار را ملامت آور كند ولى ظاهرا اين درست نيست زيرا اسم مفعول آن ملام است پس مليم به معنى ملامت كننده است. [ذاريات:40]. فرعون و لشكريانش را گرفته و به دريا انداختيم حال آنكه خويشتن را ملامت مىكرد كه چرا از حق منصرف گشته است. مجمع اين رامثل سابق گفته است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| لَوْمَةَ | ۱ |
| لاَئِمٍ | ۱ |
| لُمْتُنَّنِي | ۱ |
| تَلُومُونِي | ۱ |
| لُومُوا | ۱ |
| مَلُوماً | ۲ |
| مَلُومِينَ | ۲ |
| مُلِيمٌ | ۲ |
| بِمَلُومٍ | ۱ |
| يَتَلاَوَمُونَ | ۱ |
| اللَّوَّامَةِ | ۱ |
