ریشه طول
تکرار در قرآن: ۱۰(بار)
قاموس قرآن
(به ضم ط) بلندى. درازى. [اسراء:37]. هرگز در بلندى به كوهها نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت و فضل است كه در طول به فتح طاء خواهد آمد [قصص:45]. در جواكع الجامع «العمر» را امد انقطاع وحى فرموده است يعنى: مردمانى را به وجود آورديم مدت انقطاع وحى بر آنها برترى كرد و طولانى شد تا تو را به رسالات بر انگيختيم. طويل: آنچه ياآن كه داراى طول است [انسان:26]. طبرسى آن را صفت ليل فرموده يعنى «فى لَيْلٍ طَويلٍ» و از حضرت رضا عليه السلام نقل كرده كه مراد صلوة ليل است. احتمال دارد صفت مفعول مطلق باشد: «سَبِّحْهُ تَسْبيحاً طَويلاً فى الَّيْلِ».
(به فتح ط) فضل. قدرت. [غافر:3]. ايضاً آيه [توبه:86]. كه به معنى قدرت و فضل است. [نساء:25]. طول در آيه به معنى زيادت و وسعت در مال است يعنى هر كه از جهت وسعت مال قدرت به نكاح زنان آزاد نداشته باشد از كنيزان نكاح كند. طول به فتح گويا لازمه طول به ضمّ است لذا به فضل و قدرت مخصوص شده است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| طَوْلاً | ۱ |
| الطَّوْلِ | ۲ |
| طُولاً | ۱ |
| فَطَالَ | ۲ |
| طَالَ | ۱ |
| فَتَطَاوَلَ | ۱ |
| طَوِيلاً | ۲ |
